(Nie)Udany podryw

Mieszkam w kamienicy na drugim piętrze. Od dziecka, jestem niepełnosprawny ruchowo. Teraz mam 26 lat a za dwa miesiące już 27. Nie miałem i nie mam dziewczyny co sprawia, że moje życie właściwie "tkwi w miejscu". Nie mogę samemu wyjść z domu tylko z pomocą a ja akurat nie mam kolegów i koleżanek. Jestem więc zdany na łaskę rodziców a w ich towarzystwie jakikolwiek podryw staje się niemal niemożliwy. Macie jakieś rady jak w mojej sytuacji mieć jednak szansę na udany podryw? Odpowiem na wszystkie wasze pytania.

Nie miej za dużego parcia na kobiety, to podstawa. Każdy w końcu znajdzie tę jedyną/jedynego, wszystko w swoim czasie. A to że jesteś osobą niepełnosprawną, nie oznacza że jesteś gorszy. Jest dużo osób niepełnosprawnych którzy poznają wartościowe osoby i tworzą udane związki. I pamiętaj wychodź do ludzi, żeby się nimi otaczać. Trzymaj się

Jak już pisałem, nie chodzę samodzielnie. Mam duże problemy z utrzymaniem równowagi. To sprawia że nie mogę wyjść sam z domu. Nawet w odwiedziny do rodziny jeżdżę z rodzicami. W ich towarzystwie poderwanie fajnej dziewczyny jest raczej niemożliwe

Może przez Internet??

A od zawsze tak masz czy od kiedy?

W towarzystwie rodziców jesteś w stanie zaprzyjaźnić się z ludźmi, w tym z kobietami. A z przyjaźni może rozwinąć się miłość. Na spokojnie sobie podchodź do tego. Emanuj optymizmem i bądź sobą. To że są przy tobie rodzice i nie potrafisz samodzielnie się utrzymać nie oznacza że nie masz szans na miłość. Tylko nie myśl o kobietach w kategorii podrywu, tylko przyjaźni bo później możesz się przejechać na nich. Miej do miłości duży dystans, przyjdzie w swoim czasie