Jak sobie z tym poradzić?

Czesc, mam 18 lat. Od kilku miesięcy żyje w ciągłym smutku, czesto płacze, ostanie 3 dni codziennie wieczorem płakałam. Zamykam sie w łazience bo jedynie tam mam prywatność. Mam problemy z chłopakiem, którego bardzo kocham i czuje ze niedługo nasz związek sie rozpadnie. Jestemy ze sobą 3 lata i Nie jest dobrze, ciagle mam wrażenie ze mnie zdradza, nie pokazuje juz zaintersowania moją osobą. Jest w stosunku do mnie obojętny. Nie wyobrażam sobie żebyśmy mogli sie rozstać i bardzo sie tego boje. W szkole to samo, jestem ciagle smutna nie mogę sie skoncentrować na nauce, każdy mnie irytuje i mam ochotę rzucić szkole chociaz wiem ze jest bardzo ważna i jakos daje radę do niej chodzić... nic mnie nie cieszy, mam problemy w rodzinie, nic mi sie nie udaje i z dnia na dzień coraz cześciej myśle o tym co by było gdybym nie żyła i czy nie byłoby to łatwiejsze gdybym nie musiała juz żyć. Nie chce tak myślec, ale codziennie bardziej o tym myśle i boje sie. Nie rozmawiam z nikim, boje sie mowic, rozmawiać z ludźmi. Jak popłacze to mi lepiej, zazwyczaj zasypiam ale potem wszystko wraca i znowu mam dziwne mysli w głowie. Nie wiem czy moze nie powinnam isc do psychologa, moze by cos pomógł, bo szkoda mi marnować najlepsze lata życia. Co radzicie?