Kocham starszego mężczyznę.

Moja mama pracowała w laboratorium w większym mieście. Dojeżdżała każdego dnia do pracy kilkadziesiąt km z naszej rodzinnej miejscowości. Do liceum poszłam właśnie w tym mieście. Dojeżdżałam do szkoły razem z mamą, a po lekcjach często przychodziłam to jej pracy gdyż kończyłam wcześniej lekcje niż ona pracę, później razem wracałyśmy. Ponieważ nie mogłam przebywać w tej części gdzie pracowała mama to zostawiała mnie w gabinecie pewnego pana. On był już wtedy na emeryturze i mniej pracował. Spędzałam z nim dużo czasu. Przechodziłam wtedy trudny okres, on mnie zawsze wysłuchiwał, rozmawiał ze mną, wspierał. Był to dla mnie ktoś bardzo ważny. Zakochałam się. Zadziwiłam tym samą siebie. Zawsze wiedziałam, że wolę starszych mężczyzn (wychowałam się bez ojca) ale nie przypuszczałam, że aż tak. Chociaż minęło już kilka dobrych lat to nie przestałam go kochać, nigdy nie związałam się z nikim innym. Obecnie rzadko się widujemy i bardzo za nim tęsknie. :(

Kochana, szukasz w nim ojca, a nie faceta!!! Pan na emeryturze i uczennica. A ja wyobrażasz sobie, np. zbliżenie fizyczne z nim. Może być nie fajnie, starsze ciało jakoś tak inaczej pachnie. Mówię ci, nie tęsknisz za nim jak za facetem , tylko ojcem, którego ci brakuje. Możesz mieć w nim przyjaciela, dlaczego nie. Ale faceta-ta twoja tęsknota to żadna miłość, tylko samotność, potrzeba , aby ktoś, starszy, spokojny zajął się tobą, nie myl tych pojęć. Poza tym- pomyśl o nim, czy on tez się zakochał???Myślę, że nie, swoimi awansami postawisz go tylko w niezręcznej sytuacji, a jestem pewna , że wkrótce się przekonasz, że to nie żadna miłość. Otwórz się na innych ludzi, na rówieśników, a twoja "miłość" minie. Zresztą nic tak bardzo nie sprzyja idealizacji , jak brak codziennego kontaktu. Żyjesz marzeniami. Nie rezygnuj z życia realnego!

Dziś jestem już dorosłą kobietą. Od czasu gdy go poznałam oglądam się tylko za takimi starszymi mężczyznami. Wiem, że nikt tego nie zrozumie. Jeśli kiedykolwiek stworzę z kimś związek to będzie to starszy mężczyzna. Nie lubię rówieśników, wcale nie zwracam na nich uwagi, nie robią na mnie wrażenia.

Ludzie bywają różni, zarówno ci starsi, jak i młodsi, jedni bardziej, drudzy mniej dojrzali. Piszesz , że jeżeli się kiedyś zwiążesz to tylko ze starszym mężczyzną, ok, ale ta różnica wieku nie może być absurdalna- w tym mężczyźnie zakochałaś się gdy byłaś uczennicą, a on był już wtedy na emeryturze, teraz jesteś już dorosła, a on - ile ma lat...70, 80???Związek dwojga ludzi tylko wtedy będzie szczęśliwy, gdy będzie partnerski- każda stron da coś tej drugiej , układ- ojciec - córka się nie sprawdzi, bo ty nie jesteś jego córką. Mówię ci, nie zamykaj się na rówieśników, bo coś w życiu przegapisz!!!

Piszesz, że nikt nie zrozumie twojego pociągu do starszych mężczyzn. Ale to jest bardzo naturalne- to brak ojca....ale powinnaś wiedzieć, że facet w związku, nawet starszy nie zastąpi ci ojca, spełni twoje oczekiwania może przez jakiś czas, ale szybko będzie miał tego dosyć, bo jest facetem , nawet jeżeli jest już starszy. Uczucia ojcowskie są dla jego dzieci, nie partnerek....

Tu nie chodzi tylko o taką dojrzałość mentalną, doświadczenie życiowe. Mnie się nawet wizualnie podobają tylko tacy. Jak facet nie jest siwowłosy to nawet nie spojrzę się. Chciałabym dla siebie kogoś takiego. Każdego rozpatruję pod kątem podobieństwa do tamtego mężczyzny.

No to powodzenia. Skoro wiesz czego chcesz, to czego poszukujesz na forum?

Gdyby ktoś w moim życiu realnym się o tym dowiedział to przecież byłby skandal zapewne. W sumie to pogodziłam się już z tym, że wysoce prawdopodobne jest to, że będę już samotna do końca życia bo po prostu nikt nie spełni moich oczekiwań. Jestem skoncentrowana na innych celach, marzeniach, na rozwoju osobistym i realizacji swoich marzeń. Na codzień pochłania mnie to tak bardzo, że nie mam nawet czasu o tym myśleć, ale są Święta i zrobiło mi się jakoś przykro. Dlatego założyłam ten wątek.

Twój wybór, tęsknisz za jakims marzeniem, czymś, co sobie sama stworzyłaś i nie tworzysz relacji z żywymi ludźmi, ale to twój wybór, którego konsekwencje poniesiesz. Samotnośc jest do d**y, mówię ci.

Po co mi ktoś kto mi nie opowiada? Nie spełnia moich oczekiwań? Ja naprawdę jestem nieczuła na rówieśników. Nie podobają mi się ani z wyglądu, ani z charakteru. Nie mam ochoty ich poznawać, z góry wiem, że nic z tego nie będzie. Mogą być jedynie spoko kolegami.

Zacznij odwiedzać domy starców, tam na pewno kogoś poznasz.

Tak, gustuję w starszych mężczyznach, ale są to zwykle eleganccy, zadbani i mimo wieku nadal atrakcyjni mężczyźni.

A co to dla ciebie znaczy "starszy mężczyzna", masz jakąś granicę wieku dolną i górną?

Przynajmniej taki po 60tce. Jeśli jest zadbany, elegancki, przystojny i sprawny, a nie jakiś tam dziadzio to nie zraża mnie nawet starszy wiek.

a ile ty masz lat?

Mam 26 lat

A może być taki, który utrzymuje się tylko z emerytury, takiej no, jak to nasze Polaków emerytury

Hmmm... Nie jestem nastawiona na jakieś korzyści materialne, majątkowe jeśli o to pytasz. Pewnie większość tak właśnie by to odebrało. Chciałabym tylko przeżyć taką piękną miłość.

A może być łysy?

Akurat ci którzy mi się podobali mieli włosy, siwe, ale były.

To może poszukaj tego z pracy twojej mamy. Jak go zobaczysz, to zrozumiesz też, że obiekt westchnień w tym wieku zmienia się bardzo szybko, więc związek też trzeba szybko konsumować. Czy on jeszcze w ogóle żyje?

Żyje i ma się dobrze. Nadal mam z nim kontakt tylko, że rzadki.

To może z nim zrealizuj swoją fantazję, dlaczego nie. Znasz go, to może ci krzywdy nie zrobi.

Tylko, że ja nie chcę się narzucać. Boję się, że tylko bym się ośmieszyła i nasz kontakt całkiem by się rozpadł. Nie mam takiej śmiałości.

ojej jesteś taka młoda. brak ci ojca. :(

denne provo :-(

Dlaczego prowo? Tak właśnie przypuszczałam, że nikt mi nie uwierzy, nikt nie potraktuje mnie poważnie i uzna to za żart. :o

albo prowo albo powazny problem dla psychiatry :O

Ja Ci wierzę. Jestem w podobnej sytuacji.

Przecież nic w tym szkodliwego nie ma.