ciekawi mnie kwestia braku urody i zwiazku

widzimy mało urodziwe kobiety w związkach i one na pewno zauważyły, że mało komu się podobają, pewnie chłopacy im dokuczali (mi dokuczali i przestałam wierzyć w siebie) i moje pytanie brzmi jak to sie stało, ze one nie zwątpiły w siebie i uznały, że ktoś je pokocha i to nie z "braku laku"? Bo ja po traumatycznym okresie dojrzewania wbiłam sobie do głowy, że jestem wstrętna i się nie podobam no i ogólnie nabrałam lęku i obrzydzenia do płci przeciwnej. A one nie. Na czym to polega? Na pewno były odrzucane. A widzimy mnóstwo niezbyt ładnych kboiet w zwiazkach i to one jeszcze stawiaja warunki! :D Skąd ta pewność siebie kiedy lustro pokazuje ropuszkę? Pytam niezłośliwie. Bo sama byłam żle traktowana i teraz nawet jak ktoś mnie podrywa to jakby cos we mnie umarło i nie traktuje tego poważnie. Jakby to wszystko przyszło za późno i za dużo złego już doświadczyłam.

up

Bo bycie w związku to nie jest kwestia urody czy jej braku. Uroda to rzecz względna, oczywiście istnieją ludzie obiektywnie ładni i obiektywnie brzydcy, ale jednak gusta są różne. A fizyczna fascynacja to zwykła chemia w mózgu, ludzie podobają się nam podświadomie, nie mamy wpływu na to kto nam wpadnie w oko. Czasami nawet brzydka osoba może się nam spodobać bardziej niż ta piękna ;) i wiara w siebie nie ma tu nic do rzeczy, może najwyżej zepsuć coś na późniejszym etapie znajomości, kiedy kompleksy wychodzą na wierzch i ktoś staje się przesadnie zazdrosny bo boi się straty partnera. Ja swojego faceta poznałam w pracy. Miałam tam różnych kolegów, on akurat był z wyglądu przeciętny ale jednak od razu mi się spodobał, o wiele bardziej niż obiektywnie przystojniejsi od niego koledzy, którzy byli dla mnie kompletnie aseksualni ;) Najbardziej mnie pociągał seksualnie ze wszystkich, chociaż byli fajniejsi od niego

A ty widocznie nie spotkałaś jeszcze właściwiego faceta i tyle. Kiedy się spotka odpowiednią osobę, to nie ma się wątpliwości, nie ma się kompleksów i nie czuje się obrzydzenia.