boję się, że będę tak żyć jak do tej pory

czuję się jakbym była w potrzasku, jak zwierzątko leśne które złapało się w sidła i nie mogę się wydostać i umieram tak powoli w sobie. Każdy kierunek, każda droga wydaje mi się tak samo beznadziejna i nijaka. Dokąd ja ucieknę przed samą sobą ? Jestem słabeuszem,a ludzie wydają sie być jak sępy i wyrywają ze mnnie "mięcho" jak z tego no prometeusza

To troche tak jakbym czytala o sobie...

Ty sępie miłości.

kiedyś nauczycielka powiedziała mi :" zatrzymaj się, bo to kim na prawdę jestes jest więcej warte niż to wszystko czego chcesz"