Nie narzekajcie na ciągły bałagan, marudzące dzieci, ciągłe zmęczenie.

Kiedyś wejdziecie do pustego domu, pokoje będą wysprzątane, pranie nie będzie się piętrzyć, nikt nie będzie od Was niczego chciał, nie będzie was w kółko prosił, abyście popatrzyły jak tańczy, co narysował, nie będzie nudził... I wtedy zatęsknicie za tym, czego już nie macie. Co minęło i już nigdy nie wróci. Dzieci są dziećmi tylko przez chwilę, ani się obejrzycie, jak najpierw koleżanki i koledzy będą ważniejsi od Was, a potem Wasze dzieci na zawsze wyfruną z gniazda. Cieszcie się tym, co macie, bo nie macie tego na zawsze.

To prawda. Ja tak miałam, a potem ze smutkiem i tęsknotą oglądałam zdjęcia syna gdy był bobaskiem ;) Aż kolejne dziecko musiałam sobie strzelić :D

Takie frazesy. A może nie dożyjemy tych czasów jak wyfruną? A może wpadniemy w wieku 45 lat i zawsze będziemy mieć dziecko w domu? A może dziecko nam wpadnie i przyprowadzi do domu rodzinę... A może, a może Żyjemy tu i teraz. Orawda nie ma co tracić zdrowia na przejmowanie głupotami, ale mamy prawo narzekać na to co "boli" nas teraz...

8:59 - racja. skad mamy wiedziec co bedzie ,,dalej"? jeszcze glupsze byloby zamartwianie sie tym ze kiedys bedzie nam tego brakowac.

No ja się właśnie bardzo cieszę, że nie mam tego "na zawsze" bo bym chyba oc***ała, jakby było inaczej. Jeszcze tylko kilka lat i ten pusty dom stanie się rzeczywistością! :)

Mnie to nie grozi. Mam dziecko niepełnosprawne.

EE duzo jest rodzicow dzisiejszych emrtow ktorzy odetchneli z u;ga ze w koncu dziecko dorosle sie wynioslo.

Zatęsknimy albo nie zatęsknimy. Ja chyba raczej nie zatęsknię, bo zawsze lubiłam spokój i ciszę i nic nie działa na mnie tak dobrze, jak chwila samotności gdy nikt nie zawraca mi niczym gitary.