Samotność mnie zabija, już nie umiem sobie z nią radzić

No właśnie... wariuje, skoro nawet na forum o tym piszę Mam 30 lat, od 2 lat żyję w totalnej samotności (zero jakichkolwiek randek, spotkań, sexu, po prostu niczego), piszę od 2 lat bo wtedy zostawiła mnie dziewczyna (jedyna, którą miałem w życiu, która notabene traktowała mnie jak g****o i zdradzała na lewo i prawo, ale ja nie potrafiłem jej zostawić bo bałem się samotności a byłem pewny, że jak odejdzie to już nie znajdę nigdy kobiety no i wszystko się sprawdza) nie umiem sobie z tym radzić, czuję, że jestem zamknięty w bardzo mocnej depresji, dosłownie nic mnie nie cieszy, nie czuję żadnej radości, żyje jak zombi.. , chodzę do pracy tylko po to aby przetrwać do końca dnia i tyle, w weekend się samotnie upijam bo nie mam żadnych innych planów , powoli się zaczynam obawiać, że albo skończę jako samobój albo w wariatkowie..

Wezwanie do utrudzonych 28 Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. 29 Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. 30 Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie».

Reaktywuj znajomosci z kolegami a przede wszystkim udaj sie do lekarza.

Ja już praktycznie nie mam kolegów, wszyscy moi rówieśnicy się już ustatkowali, mają narzeczone/żony, dzieci-lub w drodzę, mieszkają z wybrankami..., nie mam już z nimi o czym rozmawiać, jesteśmy na innych światach, od tych j******h 2 lat moje życie DZIEŃ W DZIEŃ wygląda tak samo, praca-a raczej przemęczenie się w niej aby dotrwać do gongu, powrót do domu, obiad, czasem coś tam pobiegam, potrenuje, ale to i tak jest bez sensu, bo robię to na siłę bez pasji i ochoty, jem kolacje i spać i tak w kółko , do tego będąc mega smutnym. A jak przychodzi weekend to po prostu pije w samotności, puszczam sobie stare piosenki, oglądam fotki z dawnych lat i tyle.. jednym słowem koszmar, który się nie kończy

to twoja wina burekkkkk