Uczuciowy galimatias jak z tego wyjść cało

Cześć Wszystkim! Ten wpis jest swojego rodzaju katharsis potrzebuje by ktoś zupełnie obcy mi doradził, wysłuchał, dał kopniaka w tyłek albo dodał otuchy. W skrócie. W zeszłym roku rozstałam sie ze swoim wieloletnim narzeczonym. Jak to zwykle bywa w takich przypadkach powodem rozstania była inna kobieta, która exowi zwróciła w głowie. Nie mogłam (chyba ciągle nie mogę) podnieść się po tym, wylałam wiele łez, poszłam do psychiatry ponieważ pojawiły się u mnie myśli samobójcze. Nie wiadomo dlaczego ale w mojej głowie pojawił się plan poderwania żonatego kolegi. Nigdy wcześniej przez myśl mi nie przeszło by to robić, brzydziłam sie takimi kobietami co sięgają po cudze. Wybrałam spokojnego kolegę, który o dziwo nad wyraz szybko dał się omotać. Okazało się, że jego małżenstwo przeżywa kryzys. Wybrałam go ponieważ go nie przepadam za nim i chciałam mu utrzeć nosa, ponieważ czasami zbyt mocno cwaniakuje. Doszło do jakiś macanek w pracy, całowania w ukryciu, nigdy nie posuneliśmy się dalej. Postanowiłam to ukrócić bo nie chcę brnąć w jakiś beznadziejny romans, natomiast kolega mocno przeżywa odrzucenie. Widzę jak patrzy smutnym wzrokiem w moją stronę, natomiast ja go całkowicie olałam. Proszę by się ktoś wypowiedział, wezmę wszystko na klatę.

Napisze ktoś coś?

Wróć do psychiatry i serio pisze. Nie dość że dostałaś po d**e i masz rogi do sufitu to jeszcze bezczelnie zawrocilas w głowie komuś na kim ci nie zależy. Karma wróci ze zdwojoną mocą ale życzę Ci jak najlepiej