Dziś w sklepie widziałem idealne małżeństwo z dzieckiem

Wyglądali dość młodo, na oko 23-24 lata, on wysoki brunet, bardzo przystojny, ona blondynka, piękna, zgrabna, oboj***ardzo "bogato" ubrani uśmiechnięci, białe zęby, czuć było drogie perfumy. Mieli ślicznego, małego malucha. Nie wyglądali tandetnie, zupełnie nie, biło od nich coś dobrego, widać, że z dobrych domów, byli bardzo uprzejmi i mili dla obsługi w sklepie i zwracali uwagę wszystkich dookoła swoim pięknem, pozytywną energią, biła od nich jakaś radość. Natomiast sami byli jakby zamknięci w swoim kręgu - ona, on i ich maluch. Czy poczułem zazdrość? O, tak ogromną, przez chwilę, nawet zrobiło mi się smutno. Ale nie mam do nikogo pretensji, ani do świata, ani do losu. Po prostu szczerze im zazdrościłem przez pewną chwilę, tak po ludzku obudzili we mnie tą niby negatywną emocję. Zamyślony i wpatrzony w nich, trzymając buta w ręce w końcu jakby obudził mnie głos - "jakiego rozmiaru Pan szuka...". Butów i tak nie kupiłem, był za drogie. Miłego dnia :)