Dopadły mnie wyrzuty sumienia-czy slusznie?

10 lat temu poznałam pewnego chłopaka.Niezbyt atrakcyjny z wyglądu, taki sobie, smutny jakis, cichy. Chciał mnie poderwać, bardzo się staral sie wyśmiałam go. Ja sama też wtedy byłam okropnie pewna siebie, aż się dziwie jak tak można.No nic. Odebrałam go jako nieatrakcyjnego całkowicie i w dodatku byłam zła że jest jaki jest,odbieralam to jako butę a nie smutek.

Jakis czas temu usłyszałam od kolezanki,gdy byłam w rodzinnych stronach, że  on nie był taki nadęty tylko wtedy akurat jego rodzice byli po wypadku samochodowym i zostali bez środków do życia, coś  w ten deseń.W dodatku on sam ma raka a ma dopiero 28 lat. Przypomniało mi się wszystko, jak go traktowałam, wysmiewalam,raniłam..a on biedny i tak był wpatrzony i cieszył sie gdy byłam ciut milsza.bylam wazna i wiem to na pewno, chowal dume w kieszen nawet gdy nie mialam racji... kurcze taki smutek mnie ogarnął,od 4 dni ciągle o nim myślę.Nie wiem ,nie chce impulsywnie tego robic, ale cos mnie korci by napisac...co myslicie?

nie, bo nic z tego nie bedzie a jedynie sprawiz ze jakies emocje wrocą, ktore po chwili trzeba bedzie po jednej stronie wyciszac

Smutne to

Napisać, przyznac się do bycia wtedy wredną suką, i prosić o wybaczenie. Sam fakt, że o tym założyłaś temat, świadczy o tobie pozytywnie, bo masz wyrzuty sumienia i ludzkie uczucia. Trzymam kciuki.

Potworzyca. Jakim trzeba być człowiekiem, żeby umniejszać drugiego. Karma wraca.