Mieszkanie z teściową.. Mam dosyć.

Niedawno urodziłam córeczkę, wprowadziłam się do rodzinnego domu mojego narzeczonego. Jego matka doprowadza mnie do szału, wszędzie jej pełno, nawet w spokoju nie mogę przebrac małej bo stoi nade mną i patrzy tak jakbym była jakimś dzieci i nie potrafiła się zająć własną córka!!! Zawsze muszę mieć dobry humor bo potem skarży się narzeczonemu że wgl z nią nie rozmawiam, że to nie normalne mieszkać pod jednym dachem i zamienić ze sobą parę słów... Mam jej po prostu dosyć. Wyjechała niedawno do pracy za granice mam trochę spokoju, ale to co dobre szybko się kończy... Na dłuższą metę nie widzę tego.. Jestem zbyt młoda na takie marnowanie życia. Podczas kłótni mój facet powiedział, że nie po to wykańczal ten dom itp żeby teraz płacić za wynajem mieszkania dla nas... Nie wiem co robić,nie zanosi się żebyśmy się póki co wyprowadzili, a raczej w ogóle. Jego matka niedługo wróci i znowu się zacznie... To babsko nawet z domu nie wychodzi.... 

Wszystko się po prostu we mnie gotuję... Zamiast odpoczywać i się cieszyć z tego że jej nie ma to ja się już wkur**** tym że niedługo wróci 

Nie marzę o niczym innym jak o wyprowadzce, ale mój facet nie chce o tym nawet słyszeć.. Więc to jest sytuacja bez wyjścia. Zamiast cieszyc się macierzynstwem to ciągle przeżywam.. Mam nerwice.. 

Mogłam się domyśleć kiedy widziałam że codziennie ze sobą gadali kiedy była za granicą, i każdego dnia mówił na pożegnanie kocham cię.... Jestem w dupie

Masz 100%racje. Kiedyś prawie się rozstalismy, straszył mnie sądem, że zabierze mi dziecko. Wiem, że on i jego mamusia zrobiliby wszystko żeby mi ją zabrać. 

Jedyne co ze mną "nie tak" to jestem nieśmiała. Narzeczony wiele razy robił mi problemy o to, że nie rozmawiam za wiele z jego bratem i jego dziewczyną. Ze jaka ja będę w przyszłości matka dla naszego dziecka.. A tak poza tym to wszystko że mną dobrze hah.. 

Ehh, naprawdę totalnie nie wiem co robić. 

Dokładnie... Wolałabym klepać biedę w 2 pokojowym mieszkaniu, ale będąc na swoim... 

Ehh, a on wszystko inwestuje w dom mamusi, bo przecież należy do niej.. Robi chodnik przed domem itp.. Wszystko za swoje.. Wiec wątpię że kiedykolwiek będzie chciał wyjść z tego domu.. Znam życie i wiem że ludzie nie takie domy zostawialo byleby mieszkać tylko ze sobą. Jestem w rozsypce, na skraju załamania.. 

Więc co mi poradzisz? Wiem, że kiedy tylko zacznę ten temat to on od razu powie ze co jest złego w mieszkaniu z teściową, trzeba się po prostu dogadać, i na bank od razu powiedziałby o tym swojej mamusi

O tym samym pomyślałam :) 

Grr.... Normalnie wszystko we mnie chodzi... W dodatku traktuje moja córke jak swoją.. Chyba jej się rolę pomylily.. 

fsdt99 a może wystarczyło by pogadać jak człowiek z człowiekiem. Chocoaż podjąć taką próbę. Rozmawialiście ze sobą? Kiedyś wszyscy tak mieszkali nie było wyjścia. Świat jakoś przetrwał z tymi teściowymi. Pamiętaj masz dziecko kiedyś być może też będziesz teściową. Warto rozmawiać najpierw z najbliższymi. Potem żalić się publicznie. Sytuacje są różne ktoś kto czyta tego posta nie zna waszej sytuacji. Natomiast ktoś kto nie orientuje się w tym co przeżywasz może nie być najlepszym doradcą

Tak rozmawialiśmy. Według nich skoro mieszkamy pod jednym dachem to musimy się dogadywać,ale na dłuższa metę tak się nie da. Czuję, że to niszczy mnie psychicznie. Przestaje być sobą, żyje według schematu o spontaniczności już nie ma mowy 

o jakiej spontanicznosci myslisz?