nienawidzę wakacji przez wyjazdy z rodzicami

Cześć.

Mam 17 lat i jestem w połowie Bułgarką. Odkąd się urodziłam, wraz z rodzicami i bratem jeździliśmy w każde wakacje na miesiąc do Bułgarii. Gdy byłam mała bardzo lubiłam te wyjazdy, jednak im starsza się stawałam tym mniej chciałam wyjeżdżać. W tym momencie jest to dla mnie najgorszy czas w roku i szczerze wolę chodzić do szkoły niż jechać tam. 

Sama podróż jest już męcząca, ponieważ jedziemy bez przerwy 19 godzin autem. Dziadkowie meiszkają w niewielkim mieszkaniu, zatem jestem zmuszona spać w niewielkim pokoju w jedym łóżku z młodszym bratem. Nie mam tam wcale swojej przestrzeni, co jest dla mnie bardzo niekomfortowe. Około połowę wakacji spędzamy w domku w górach, bez dostępu do internetu, i jednym sklepem oddalonym o około 1,5 kilometra. Nie dość że nie mogę widzieć się z moimi znajomymi to nawet nie mam możliwości się z nimi kontaktować. Gdy jesteśmy w mieście, z powodów upałow które tam panują latem (nawet do 39 stopni), nie wychodzimy za bardzo icałe dnie spędzam przed laptopem i wiatrakiem.  Mój ojciec jest danatykiem izolowania się od społeczeństwa miejskiego, ale dla mnie ten miesiąc to jest czysta męka. Połowa wakacji zmarnowana, i tylko mogę słuchać historii jak moi przyjaciele się świetnie bawią beze mnie. 

Wiele razy prosiłam rodziców, aby pozwolili mi zostać w domu bo nie będę mieć wakacji całe życie, ale oni tylko odpowiadali że babcia i dziadek cały rok czekają żeby mnie zobaczyć  a ja nawet nie chce "się poświęcić te kilka tygodni dla nich". Będąc tam praktycznie nie rozmawiamy przez barierę językową. Nigdy nie chciałam mieć dziadków za granicą, i źle mi z tym że teraz muszę to znosić...  Wiem że bardzo chcą mnie zobaczyć, ale nie jestem w stanie wytrzymać tam miesiąca żeby (przykra prawda, której nie rozumieją moi rodzice - pouśmiechać się do siebie tylko...). 

Wiecie może co jeszcze mogłabym powiedzieć rodzicą aby ich przekonać? Aha, i przyjazd dziadków do Polski nie wchodzi w grę, ponieważ rodzice uważają że podróż jest zbyt męcząca i w życiu im na to nie pozwolą... 

Będę wdzięczna za wszelkie porady.