Pytam kobiety - czy maz i dzieci to dla wascud czy pasozyty wysysajace z was sile

Jak do tego podchodzicie?

1 minutę temu, ivo napisał:

Jak do tego podchodzicie?

No bez przesady, chociaż są chwile,że człowiek ma dość i chciałby znaleźć się przez chwile na ziemi sam to i tak w końcu ta samotność znudzilaby się.

Oczywiście, że w gorsze dni zamówiłabym bilet na Marsa w jedną stronę, natomiast dzieciaki są moim szczęściem. Rodzina powinna być ostoją, dom miejscem do którego zawsze chce się wracać. To kawałek raju na ziemi. Najważniejszy. 

21 minut temu, elektryzująca napisał:

Oczywiście, że w gorsze dni zamówiłabym bilet na Marsa w jedną stronę, natomiast dzieciaki są moim szczęściem. Rodzina powinna być ostoją, dom miejscem do którego zawsze chce się wracać. To kawałek raju na ziemi. Najważniejszy. 

Dziś słyszałem jak mówili o śmierci małżeństwa. To byli staruszkowie. Mąż opiekował się chorą żoną. Mąż zmarł w domu i za kilka dni żona. Podobno z głodu. Nie mieli żadnej bliższej rodziny ale mieli chociaż siebie i praktyczne razem odeszli. Zawsze mi zapadają w głowie takie historie bo myślę wtedy o sobie.

1 minutę temu, lonelyman napisał:

Dziś słyszałem jak mówili o śmierci małżeństwa. To byli staruszkowie. Mąż opiekował się chorą żoną. Mąż zmarł w domu i za kilka dni żona. Podobno z głodu. Nie mieli żadnej bliższej rodziny ale mieli chociaż siebie i praktyczne razem odeszli. Zawsze mi zapadają w głowie takie historie bo myślę wtedy o sobie.

Bo nie ma nic piękniejszego niż dożyć razem starości. Umierać i wiedzieć, że jest ktoś najbliższy sercu przy nas to umierać szczęśliwym i spełnionym. 

6 minut temu, lonelyman napisał:

Dziś słyszałem jak mówili o śmierci małżeństwa. To byli staruszkowie. Mąż opiekował się chorą żoną. Mąż zmarł w domu i za kilka dni żona. Podobno z głodu. Nie mieli żadnej bliższej rodziny ale mieli chociaż siebie i praktyczne razem odeszli. Zawsze mi zapadają w głowie takie historie bo myślę wtedy o sobie.

Z jednej strony tragiczna historia z drugiej taka miłość do końca..piękna. 

Powiem Ci że gdybyś trochę samotności zaznała to nie nazwała byś mamy ,taty ,rodzeństwa , dzieciaków ,męża ,teściów pasożytami. Najbliżsi ludzie są najważniejsi. Obcy to pasozyci. Nie rodzina.  Rodzinę można do pionu postawić.  Ale Ci ludzie przeważnie kochają - może były mąż na swój sposób a nawet wcale ale dzieci bezgranicznie za rodzicami są. Oczywiście nie tym oddanych na pastwę losu . 

Przed chwilą, KKeira napisał:

Z jednej strony tragiczna historia z drugiej taka miłość do końca..piękna. 

 

Dokładnie pomyślałem to samo.

3 minuty temu, lonelyman napisał:

Dokładnie pomyślałem to samo.

Szkoda że nie wszystkim jest dane takie uczucie zaznac. 

Co do tematu.. mimo tego że jestem singielka to myślę że mąż czy dzieci czy żona czy ogólnie rodzinka, te najbliższe osoby choć czasami podnoszą ciśnienie i ma się ochotę wystrzelić ich wszystkich w kosmos to tak naprawdę są b. Bardzo bardzo ważni w naszym zyciu. Kochamy ich mimo wszystko. Przecież nie da się pić sobie z dziubkow non stop, bo życie to taka karuzela emocji. A ci najbliżsi potrafią ich dostarczyć i to sprawia że życie jest tak kolorowe,majac różne odcienie. 

5 godzin temu, ivo napisał:

Jak do tego podchodzicie?

katastrofa!

2 minuty temu, KKeira napisał:

Szkoda że nie wszystkim jest dane takie uczucie zaznac. 

ja bym niestety prawdziwie napisała mało komu... 

Pasożyty jak huba na dębie Bartku. 

Dopóki mąż/żona pracuje a dzieci się uczą to są cudowni. Jak zaprzestaną to stają się pasożytami. Ktoś mi tak na forum niedawno pisał. Wniosek z tego taki że to jak kogoś postrzegamy nie zależy od miłości tylko od zaangażowania we wspólne dobro... materialne.

Piona!   

9 godzin temu, Kulfon napisał:

Gdzie to sie stalo?

Nie pamiętam. Było wczoraj w wiadomościach.

4 minuty temu, BoniBluBombka napisał:

Może od 20 lat żyli jak pies z kotem t

Może ,może ,może.

Dnia 27.05.2020 o 16:10, ivo napisał:

Jak do tego podchodzicie?

Cała tragedia polega na tym, że są jednocześnie tym i tym. Jeśli chce się w życiu zaznać szczęścia miłości rodzicielskiej, nieporównywalnej z niczym, to trzeba wziąć na swój pień takie huby.

Co do ukochanej osoby, to choćby nie wiem jak wielka była to miłość, to prędzej czy później zaczyna nas wkur.wiac. I na to nie ma rady. Żeby się nie denerwować, można w ogóle ludzi unikać, ale co to za życie?