Wyszłam za mąż z rozsądku

Jestem po 30. Wyszłam za mąż bez większego entuzjazmu. Po prostu bałam się samotności. Moi rodzice już nie żyją, rodzeństwo ma swoje rodziny. I poznałam jego. Jest dobry, pracowity, spokojny, szanuje mnie. Ale go nie kocham. Dzień mojego ślubu nie wywarł na mnie żadnego wrażenia. Sypiam z nim, ale nic do niego nie czuję poza ogólną sympatią. Nie chcę na razie dzieci. Czy jest szansa, że kiedykolwiek go pokocham?

Pewnie, ze jest szansa. Martw sie zebys nie zakochala sie w kims innym....

A co ty rozumiesz pod pojeciem "kocham" ? Zauroczenie ? Przemija Motylki w brzuchu ? Tez przemijaja. To co w zyciu wazne jest zaufanie, spokoj. Mysle, ze w koncu to docenisz, jakiego masz partnera.

To jest nic innego jak oszustwo. Chcesz u boku faceta przezimować w poszukiwaniu na lepszy kęs. Powinien Cię wywalić na zbity pysk i Twój koszt.

Tia, w życiu ważny jest spokój a najlepiej finansowy na czyimś grzbiecie heh! ;-)

I masz rację. Miłośc jest przereklamowana. Kasa i spokój jest wazniejsza

Autorko nie przejmuj się, większość kobiet wychodzi za mąż z rozsądku a nie z miłości.Miłość jest ulotna a zdrowy rozsądek jak najbardziej wskazany.

Czy jest szansa, że kiedykolwiek go pokocham? x Tak jak stanie się wrednym su/ki/nsyn/em i przetrąci Ci szczękę dwa razy na tydzień wtedy będą emocje i motylki ;)

Na miejscu autorki tez obawialabym sie naglego zakochania w kims innym i tego, zeby po kilku latach nie zaczela sie meczyc z wlasnym mezem.

Co z tego jak zakocha się w innym, jak ten inny może wcale nie zakochać się w niej?

Zakladam zakochanie obustronne w innej osobie w malzenstwie z rozsadku

A jak wyglądają wasze małżeństwa z wielkiej miłości?

Nie wiem, jak wyglada malzenstwo z wielkiej milosci, bo moje tez jest raczej z rozsadku, ale nie z wyrachowania. Dlatego pisze z doswiadczenia o zagrozeniach zakochania sie w kims innym

Oboje z mężem jesteśmy 35+ mamy stałą pracę, mieszkamy w domu, który jest moją własnością, oprócz tego mąż ma własnościowe mieszkanie, każdy ma swoje auto. Nie ma wielkich deklaracji, miłosnych. Mąż często rano wyjeżdża. Zawsze rano wstaję i jem z nim śniadanie choć spokojnie mogłabym spać dłużej. Z obiadem bywa różnie. Czasami gotujemy coś razem. Wieczorem zawsze czekam aż wróci. Często jeździ w delegacje, wtedy musi się mi meldować, że bezpiecznie dojechał. Chodzimy razem na zakupy. Razem też spędzamy wolny czas. Czasami wychodzimy do knajpek, kina, teatru. Każde z nas ma swoje grono znajomych. Raczej się nie kłócimy. A jeżeli już to szybko się godzimy i nie ma wielodniowego focha. W łóżku jest poprawnie, ale bez fajerwerk.

To jak wyszlas za maz z rozsadku to tak samo zdecyduj sie z rozsadku na dziecko. Dziecko na pewno bedziesz kochala i nie bedziesz sama bo pisalas, ze balas sie samotnosci.

Zawsze bylam ciekawa, jak to jest isc do lozka z kims do kogo nic sie nie czuje.. Nie oceniam, ale dla mnie bez milosci, pozadania to hmm niewykonalne.

Pewnie, jeśli jest ok, to lepiej być z kimś takim, niż z dzieciakiem z miłości.

Kiedyś z rozsądku go zostawisz, to kwestia czasu, pójdziesz za miłością. Miłość przychodzi nie kiedy chcemy, tylko nieoczekiwanie, bum i jest.

Z rozsądku to najgorsza głupota. I dodatkowo krzywdzisz partnera na dzień dobry. Beznadziejne podstawy związku.

Tak to jest jak się wmawia kobietom że celem ich życia ma być chłop, bez niego nic nie znaczą, jak będą starsze to nikt ich nie zechce. Te, które to łykają biorą co leci żeby nie być same. Nie mówię że nie popieram małżeństw z rozsądku i że nie mogą być trwałe i szczęśliwe, ale jeżeli on cię szczerze kocha to zwyczajnie robisz mu krzywdę.

bóg jest miłoscia i pros go o te łaske miłosci by pokochac meza