Nie potrafię się od niego uwolnić.. pomóżcie!

Historia generalnie jest długa. Ale postaram się w miarę skrócić. W czerwcu poznałam faceta, dodam, że pracujemy w jednej firmie i tam też się poznaliśmy. Początki zbyt piękne nie były, bo nie przepadałam za nim, zachowywał się jak pewny siebie d**ek, którego nic nie rusza. Dodam, że ja mam 21 lat, on 26. Unikałam go jak ognia. Pewnego dnia, dostaję wiadomość na fb- od niego. Okazało się, że mnie z kimś pomylił, z inną dziewczyną- rzecz jasna, która jest bardzo do mnie podobna. I tak się zaczęło.. jedno spotkanie, drugie, maile w pracy, codziennie tony smsów- na dzień dobry, dobranoc.. fajne chwile, filmy, całusy. I tak to trwało przez wakacje. Potem coś ewidentnie zaczęło się psuć, ograniczyły się te kontakty na fb, on zaczął jeździć na wypady ze swoimi znajomymi do Zakopanego, odnalazał nawet znajomych z mojego zespołu, których namiętnie w pracy odwiedza na ploteczki, mnie puszczając jedynie uśmiech, ewentualnie " cześć ". Po pracy wszystko jednak wraca do normy, pisze, dzwoni..Rozmawiałma na ten temat z nim, powiedziałam, ze mi to przeszkadza. Usłyszałam jedynie, że też widzi, że ma z tym problem, żeby podejść w pracy, że chce to zmienić. Dziś po kolejnym wyjeździe z koleżanką i kumplem, nie wiem. Zaczynam być zmęczona już tą sytuacją. Nie chce kolejnych rozmów z mojej strony, prób ' naprawiania ', bo skoro wie co chciałam zmienić, powinien to robić, a zmian to ja nie widzę żadnych. I co teraz? Jak to rozegrać? męczą mnie wiadomości od niego, bo wiem, że nic już z tego nie będzie, do niczego to nie prowadzi. On jednak z tymi kontakami nie daje spokoju..

szkoda czasu na frajera idz z kolezankami na impre albo baru i sie n/a/j/e/b

No bo może właśnie jest pewnym siebie dupkiem, którego nic nie rusza i właśnie dlatego robi swoje i nie rusza go to, że Tobie coś się nie podoba. Niestety, pierwsze wrażenie lubi być tym prawdziwym, choć nie zawsze.

alez potrafisz tylko nie chcesz

Proponuję uzbroić się w cierpliwość (choć wiem, że to trudne), zacisnąć ząbki, zrobić dobrą minę do złej gry i... podejść do tego z dystansem. Nie okazuj niechęci, ale jeśli nie masz ochoty na rozmowę, spotkanie, to odmów, zignoruj. Bądź jednakowa w pracy i po pracy - pokaż mu, że Ty w przeciwieństwie do niego nie będziesz się chować i kombinować, bo Twoje intencje są szczere i postępujesz szczerze. Masz prawo być czymś takim zmęczona. Jeśli niegłupi i mu zależy na znajomości, to zrozumie, że trzeba zastosować się do Twojej opinii i może spróbować coś zmienić. Ale jeśli d**ek, to przynajmniej wyjdzie raz a dobrze, że ma to gdzieś i nie będziesz mieć wątpliwości. Poczekaj, poobserwuj, czas pokaże jak to z nim (i z wami) jest.