Nie chce w zyciu z nikim byc w zwiazku ani miec dzieci

Rodzina i znajome kiedys mi truly, ale teraz przestaja zwracac na to uwagę. To nie jest tak, ze nie pragne czulosci, ale w zyciu nikt mi sie nie podobal, nikogo nie kochalam, jestem aseksualna i introwertyczna, mecze sie wsrod ludzi i musze w samotnosci "naladowac baterie"... Uznalam, że ze swoja osobowoscia najlepsza bedzie samotnosc. Kto tez tak ma?

Witam w klubie. Taka jestem ja, przede mną zaś mój wujek (brat ojca), ciotka (kuzynka ojca, ona akurat ma męża) i... sam mój ojciec, który nigdy nie powinien mieć dzieci ani żony. Sama sobie starczam w zupełności, myśl o dzieciach mnie przeraża, nie czuję także potrzeby współżycia pod jakimkolwiek względem z partnerem (tj. wspólne obiadki, wakacje, seks, spanie i budzenie się razem itd.). Dla mnie posiadanie partnera to ciągniecie wraz z sobą kotwicy w postaci drugiej osoby. Szkoda życia. A co do dzieci... Tylko dlatego, że mama chciałaby jeszcze jednego wnuka, że ciotki i sąsiadki się dopytują, dzieciaka sobie nie zrobię. Potem byłby przypadek drugiej Katarzyny W. - dzieciak by mi na nerwy podziałał, walnęłabymm w łeb, a dziecko pierdutnęłoby w ścianę i nie byłoby co zbierać. I po co? Zniszczyłabym życie dziecku, jakbym je miała, a przede wszystkim sobie. A o sobie trzeba myśleć w pierwszej kolejności :)

O jeżu, zazdroszcze Ci. Nawet nie wiesz, co zyskałas nigdy nikogo nie pokochawszy. Tak trzymaj. Bdsz co prawda w mniemaniu ciotek starą panną,ale przynajmniej żyjesz jak chcesz i nikt Ci nad uchem nie truje, ze to , że sramto. Wielka miłość? tak, na filmach i u kolezanek, ktore chca wzbudzic zazdrosc. Milosc jest przez pierwsze 3,4 lata, a pozniej witaj rzeczywistość.

Dziewczyny, niczego nie tracicie. Polscy cebularze niech sobie rosną przy mamusiach. jesli kobieta ma ROZUM to mąż , chłopak, partner ok, ale nie w polsce.

Tak sobie tłumaczycie to że jesteście brzydkie, zfochowae i nikt was nie chce ? Fajnie, nawet dla tych cebulaków to żadna strata.

Właśnie problem w tym, że ani nie jestem brzydka, ani foszasta :D Jeżeli jakiemuś cieciowi przeszkadza, że nie chce mi się usługiwać zmęczonemu panu i władcy, jak po ośmiu godzinach pracy rozsiada się przed kompem/tv i łaskawie sam sobie kanapki do pracy zrobi, no to już problem tego ciecia, nie mnie. Nie każda kobieta odczuwa instynkt i macierzyński, i tak samo chęć posiadania partnera. Mój wuj jest sam jak palec, o ojcu od wielu osób (w tym mojego dziadka, ojca ojca) słyszałam, że dzieci mieć nie powinien, żony też. Więc to u mnie rodzinne, co więcej, genetycznie zaprogramowane. Sami powiedzcie, co lepiej? Na siłę urodzić dziecko, po czym przez kilkanaście lat traktować je jak zło konieczne i największą pomyłkę, obarczać winą za swoje zmarnowane życie (w ekstremalnych warunkach zachować się, jak opisałam, czyli walnąć dzieckiem o ścianę, że by została miazga, bo nie wytrzymało się nerwowo jakiegoś wrednego wybryku)? Czy też żyć samotnie, w zgodzie ze sobą?

11:09 z tym tekstem nie ma się nawet o co sprzeczać. Każdy żyje swoim życiem. Koniec. Ktoś nie ma instynktu, nie rodzi dzieci. Ktoś nie potrzebuje kochac polskiego ciecia. Nie szuka go na siłę. To jest właściwe rozumowanie. Gdybym mogła cofnąć się o te 6lat również wybrałabym samotność i tylko przebierać w koszyczku z kwiatuszkami, kiedy mi się seksu zachce. Nic poza. A co mam? Zrzędłego gnoja.