Zazdrosny maz...

...jestem mloda mezatka ,ale to nie jest moj pierwszy maz ...obydwoje jestesmy po rozwodzie i przejsciach.Kochamy sie bardzo ale...no wlasnie jest jedno ale...moj maz jest bardzo zadrosny...praktycznie nic mi nie wolno , we wszystkim widzi zdrade . Jestem zalamana ...co robic?rozmowy juz nie pomagajja a najgorsze jest to ,ze on zdaje sobie z tegom spawe...poradzcie co robic:(

http://www.feminoteka.pl/print.php?type=N&item_id=612 Nie mów na mnie idiotka Zofia Milska-Wrzosińska Ludzie nie wierzą, że można znosić takie traktowanie. Mówią: "Jak możesz na to pozwalać? Czemu nie odejdziesz?". Nie rozumieją, jak dramatycznie trudno odejść od części siebie. Osoby uwikłane w układ psychicznej przemocy są mistrzami w kreowaniu uzasadnień własnej bierności i przyzwolenia. I nie chodzi o te najprostsze: gdzie pójdę... jest dobrym ojcem... zabiłby mnie chyba. Oto, co na głębszym, często podświadomym, poziomie mogą myśleć ofiary: Byłabym złą, mściwą, wredną babą, gdybym zaczęła się sprzeciwiać. I to by było najgorsze, bo nie wolno być kimś takim - nienawiść zatruwa człowieka. Jak będę zawsze dobrą, kochającą żoną, to może on zrozumie, że zasługuję na lepsze traktowanie. Mój ojciec był dużo gorszy, a na starość, jak umierał, to mu się odmieniło. Przysięgałam, że na dobre i na złe... I miałabym, ot tak, odejść, bo mi się ten model przestał podobać? Od krzyku i wyzwisk się nie umiera. I nie ma co przesadzać: przecież na co dzień jest dobry, tylko czasem ma zły humor, no to trzeba umieć wcześnie rozpoznać, po prostu schodzić z drogi i tyle. W końcu przecież nie bije, dba o mnie i dzieci. Nie róbmy z igły wideł. Jest taki zazdrosny, bo mnie bardzo kocha i po prostu chce być ze mną jak najbliżej, mieć mnie całą dla siebie. Gdyby nie kochał, po co miałby tak dręczyć mnie i siebie? Ja przecież widzę, że on cierpi. Sam znacznie bardziej się swoim zachowaniem gryzie niż ja. Widzę to po nim, przecież znam go najlepiej. A jak człowiek żałuje, to nie można być zawziętą. Ze wszystkich myśli obronnych stosowanych przez ofiary najbardziej nieprawdziwa jest ta, że od tego się nie umiera. Od wyzwisk, nękania i poniżania przez najbliższą osobę niezauważalnie, ale nieuchronnie umiera dusza - i sprawcy, i ofiary. Dlaczego ofiary tego nie czują, dlaczego mają potrzebę samooszukiwania? Bo kiedyś ich - albo ich matek - godność została złamana. Doświadczyły, że dziewczynka, kobieta to ktoś gorszy, kto ma się podporządkować i nie ma dla niej innej drogi. Czasem są po swojemu dumne, że potrafią to znieść. Przecież najgorsze ze wszystkiego to być "złą kobietą". Bo jest w nich głód miłości, a miłość zaborcza i wyłączna wydaje im się największym, najprawdziwszym zaangażowaniem. Sądzą, że tworzą wyjątkową parę, a krytyczni obserwatorzy nie mają pojęcia o tak głębokiej miłości, udręce i oddaniu. Bo nie widzą granicy między sobą a człowiekiem, z którym się zbliżyły. Codziennie odczytują swoje uczucia i wartość z trwożliwie podglądanego wyrazu twarzy partnera. Nie mają oddzielnej woli, myśli, planów. Dobrze ilustruje to sformułowanie jednej z bohaterek reportażu: "Gdy pytałam, czy wobec tego mogę sobie znaleźć pracę..." Jej umysł został tak wytrenowany, że podległość stała się normą, autonomia - przejawem wrogości i demoralizacji

Boze, tragedia!!!! To musi byc horror, zyc z kims takim i byc od niego zaleznym....

Oboje po przejściach i nie widzieli się przed ślubem? Klapki na oczy i bielmo w czasie seksu? Każdy śpi jak sobie pościele

lala nie mow ze przed slubem taki nie byl poprostu wzielas sobie za meza kolejnego debila

:-D

Bedzie jeszcze gorzej. Musisz cos z tym zrobic. Przed slubem mogl sie kryc, teraz nie bedzie, jestes jego wlasnoscia.

A może to przez to że kiedy jeszcze nie byliśmy małżeństwem a bzykaliśmy się zdradzałam poprzedniego męża ?

całkiem możliwe ladacznico!

że nie wiedziałeś ze tak będie? to ze z nim spałaś gdy byłaś mężatką pogarsza sprawę, zepchnięcie tego do podświadomości tylko nasiliło efekty, nie poradzi sobie z tym sam.

ROZWÓD TO GRZECH

ROZWÓD TO GRZECH