Utknelam w tym macierzynstwie

Chyba mam dosyć własnych dzieci, a mam ich tylko dwójkę. Od 4 lat nie chodzę do pracy, cały czas dzieci i dom, ale głównie dzieci. Nawet jak poszły do przedszkola to i tak nie mam czasu na nic innego, bo jak nie jedno to drugie zaraz chore i ze mną w domu zostaje. Potem trochę przerwy i doprowadzenie domu do porządku i znowu to samo. Przecież to można oszalec. Już chyba mam początki depresji, mam ochotę trzasnac drzwiami i nie wracać, na niczym mi nie zależy.

A jak dzieci podrosna i pójdziesz do pracy, to w niej też "utkniesz". Kochana takie życie, wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma ;-)

Jestem w podobnej sytuacji tyle ze jedno w przedszkolu a drugie roczne. Od wrzesnia zapisałam sie do szkoly zaocznej i co dwa tygodnie moge sie teraz oderwac. Wybralam kierunek florysta, tak dla relaksu.

Ja mam 4 msc corke i 6 letniego syna. Mieszkalam w centrum duzego miasta, teraz na jego obrzezach. Zwariowac mozna z samotnosci, nie ma tu gdzie wyjsc na dluzszy spacer, najblizszy 1 sklep 20 minut marszu, auto mam ale codzienne pakowanie wozka, roweru itp po prostu mnje wykancza. I tylko widok z okna na pusta ulice i drzewa. Tesknie za ruchem, ludzmi, knajpkami, tutaj tylko jebitna nuda

A ja bym chciała żyć na jakimś zadupiu, bo mnie ludzie okrutnie męczą, szczególnie dorośli. Męczy mnie trzymanie fasonu i gry pozorów które trzeba utrzymywać. Własne dziecko toleruje ale to tez tylko do pewnego stopnia.

Decydując się na dzieci, trzeba się liczyć z tym, że ograniczają one życie matki (głownie). To nie jest żadne odkrycie. kwestia wyboru, czy chce się tak żyć, czy nie. Wszystko ma swoją cenę. Zakladanie rodziny wiąze sie z ograniczeniami i znaczną utratą wolności, bo wszystko musi byc podporządkowane dzieciom. Sa kobiety, ktore sie spelniaja w takim trybie zycia, a sa tez takie, ktore to bardzo męczy. Kobieta zawsze powinna miec duża pomoc ojca dzieci, czy tez rodziny. Tylko faceci często umywają od tego ręce, a kobiety się na to zgadzają.

12:38 bardzo mądrze napisane.