Xsara Matisse

Zielona, no ale patrz, gdzie jest nasza upper-class? A gdzie są kresy? Nie chodzi mi o granicę, ale tamtą polszczyznę, tamte klimaty, potrawy... Pamiętam jak raz na zajęcia facet, native, socjolog, przyniósł nam naręcze czasopism brytyjskich i amerykańskich. I co mnie uderzyło - totalne rozwarstwienie i różnorodoność: szmatławy "dół" gorszy od naszych "Faktów" i naprawdę elitarna góra - kultura, sztuka, literatura, Broadway... U nas - różnica między nie wiem, Twoim Stylem a Klaudią jest taka sobie...

Mnie się ten opis raczej kojarzy ze zdjęciem jakiegoś modela:) Ja tam wolę Indiana Jonesa, tyle że w tej wersji uniwersyteckiej:)

"Komu jak komu, ale tobie chyba nie trzeba tlumaczyc, ze w kazdym jezyku jest przystajacy znaczeniowo Reksio czy tworca hasel wyborczych Podwojna radosc ze wspolnego odkrywania tych PODOBIENSTW." Jeżeli ktoś raz w życiu robił jakieś tłumaczenie, to wie, jak bardzo szukanie tych analogii jest mozolne i nigdy nie satysfakcjonujące. Natomiast zgodzę się co do słowa "odkrywanie". Jak wiadomo podróżą każda miłość jest:) I na pewno takie "odkrywanie" jest ożywcze. Lepsze niż leżenie przed telewizorem (w którym hasa ten Reksio) i ziewanie, bo już rozumiemy się bez słów:)

"ale bardziej z tego, ze mielismy przez ostatnie pol wieku jednolite wymuszone przez wladze jedynie sluszne spojrzenie na kultywowanie roznic." Fakt, przeszedł walec i wyrównał. W sensie społecznym tez mamy płaską strukturę. W sumie amputowano nam całe obszary kultury wysokiej, folkloru wiejskiego i miejskiego, barwności kresów. Został nijaki środek.

Mijka, to całkowicie nie mój typ:)

"Skojazren stanowiacych o naszej tozsamosci. Skojarzen powiazanych ze wspomnieniami. Z mentalnoscia narodowa. Albo doswiadczeniami zyciowymi. Uwazam, ze to nas wlasnie wzbogaca." Zgadzam się całkowicie. Aczkolwiek wycieczka poza opłotki tych konotacji bywa odświeżająca. To jest też odkrywanie rzeczy. Może rzeczy samych w sobie. Nazywanych prosto. Jasno. Ale - jak mówię - wycieczka.

Szukany, słuszna uwaga, aczkolwiek w obrębie ogólnie pojętej kultury europejskiej jednak tez są istotne różnice. Poza tym, no rany, ja chyba nie mogłabym być z kimś, kto nie wiem, co to Czterej Pancerni, Reksio, nie chcem ale muszem ani siła spokoju:) Kurczę, no cały ten obszar bogactwa językowego i kulturowego aluzje, gra słów - to wszystko jest utraconą wspólnotą....

A pisałam wielokrotnie i do znudzenia:) Ostatnio jednakowoż odkryłam, że słowo "brunet" jest wysoce relatywne. Znaczy dla mnie brunet to co innego niż dla faceta wpisującego sobie "brunet" w profilu na portalu. W związku z tym powinnam obejrzeć najpierw tego bruneta, czy on taki naprawdę brunatny, znaczy czarny, nim dojdę do wniosku że nie jestem zainteresowana:) (dla facetów podpada pod tą kategorię to, co ja nazywam "ciemny blondyn") :)

"eee...fizycznie pociagajacy sa" Uuuu... nie mój typ:)

"Przynajmniej jesli chodzi o Polki/Polakow. Moze sie musimy jeszcze uczyc tej otwartosci na roznice." My w kraju nad Wisłą chyba w ogóle wciąż niewiele wiemy o różnicach kulturowych, narodowościowych itd. A tym samym otwartości i tolerancji... Nawet jeśli chodzi o nas samych, dzielnice i dialekty, różnic mamy niewiele.

Tak, oczywiście, tyle że ludzie z wiekiem się raczej usztywniają... W każdym razie ja znam kilka małżeństw wielokulturowych które rozpadły się tak właśnie...

Fakt, szukający, ale wiesz, z tego co mi wiadomo (z o opowieści i obserwacji), etap wzajemnej ciekawości poznawczej często w którymś momencie ustępuje zwrotowi ku korzeniom. Bo takie ciągłe wzajemne poznawanie, wzajemna otwartość, tolerancja różnic, to ciągła praca. A jak trochę uczucia zaczynają wygasać to się powraca do własnych utartych ścieżek, zwyczajów i sposobów myślenia....

.... nie mówiąc o władaniu językiem, bez żadnych podtekstów, mam na myśli sztukę słowa.... :)

Ja bym też nie chciała tak poważnie być z cudzoziemcem. Obcość, która jest zbawcza na początku, tak naprawdę dla mnie byłaby chyba nieoswajalna. Tzn wydaje mi się że brakowałoby mi wspólnoty doświadczeń, wspomnień, pojęć...

Ale tak zwana psychologia ewolucyjna ma na to bardzo proste wytłumaczenie: poszukiwanie lepszej (bo bardziej odmiennej od własnej) puli genetycznej i zdrowsze potomstwo:)

Cóż, ja muszę się przyznać, że mam do cudzoziemców słabość. Wymykają się łatwym kategoryzacjom, do których ja mam paskudną skłonność w przypadku polskich menów. Ewentualne braki wiedzy ogólnej można zawsze zwalić na inny system edukacji, tak samo jak dziwne zachowania na różnice kulturowe. No, ja jakaś bardziej tolerancyjna wtedy jestem:)

Szukany, ja mówiłam nie o znajomości języków w ogóle, ale zbyt dobrej znajomości:) Znajomości, która odsłania niedociągnięcia interlokutora.:) Miejsca niedopowiedziane są uwodzące:)

Aj, no wkleiłam linka:)