agulina80

Póki co zablokowałam go na wszystkich komunikatorach i wyrzuciłam jego numer z komórki, ale boje się ,że jak on zacznie szukać ze mną kontaktu i będzie chciał wrócić, to mu ulegnę

własnie nie chce . Cały czas bije sie z myślami. Byc może jestem naiwna bo mam nadzieję, że swoją empatią i wyczuciem jestem w stanie zmienić te chore reakcje. Moi bliscy też delikatnie mi dają do zrozumienia że to nie ma sensu. Przyznam się ,że nie radze sobie na tym etapie z emocjami . Mam takie momenty, że ciesze sie z obecnej sytuacji ,bo teraz naprawde oddycham by za chwilę odczuwac głeboka tęsknote i chęc skontaktowania się znim.:(

tak ale znamy się juz dwa lata , wiec troche nas juz łączy. Nawet byliśmy zaręczeni. Moi rodzice do dnia dzisiaejszego sa przekonani że sie przeprowadzę do Krzyśka, nic na razie im nie mówie chcę miec spokój ,bo mam egzamin...

ale styl to mam fatalny ...nie wiem czy ktos zauważył ....echhh to chyba emocje

Zawsze jeżeli cos mi sie nie podobało starałam się, aby uświadomic mu że mi sie jego zachowanie nie podoba w danym konkretnym przypadku. Nigdy nie kryłam sie ze swoim zdaniem. Jeżeli nie zgadzałam się z jego oceną czy opinią wyrażałam to tak,żeby go nie obrazić. Trzebo było się napocic żeby ułożyć prawidłowe słowa, żeby nie zahaczył o nie i nie stworzył sobie teori ,że uważam go za chama , egoistę, kurwiarza itp. bo w taką przesadę to przechodziło. Ja mu mówiłam to mi sie nie podobało a on tak bo ty mnie uwazasz za najgorszego:( No i czym rozmawiać. po co z kims dyskutować, skoro i tak druga osoba to odbierze jako atak i odpowie tym samym. Męczące to bardzo....Ja straciłam przez to duzo energii:(.

Poza tym ten problem dotyka wszystkich jego bliskich. On nie traktuje tak tyko mnie. poradziłam sie kogos o opinię i ta osoba stwierdziła, że on asyndrom małego chłopca. Co to oznacza chyba wszystkie wiemy :( Sytuacja nie zaciekawa jednym słowem. Kazda najmniejsza , najbardziej bałaha uwaga w jego kierunku kończy się jego podniesionym tonem albo obrażeniem się....Usłyszałam tez rózne opinie na temat jego cech charakteru ... Jego ojciec stwierdził że jest maminsyniekiem , matka że jest obrażalski,jego brat, że jest nieodpowiedzialny , bratowa ,że kiedys znudzi mi sie ustępowanie, a najlepszy kumpel że jest leszczem:) tylko że mu tego nikt w ryło szczerze nie powie.....

z miłości :( ale to juz przechodzi w przesadę to co ze mna wyprawia..nie mam juz sił jesteśmy po kolejnym zerwaniu które polegało na tym, że on złapał mnie za słowko powiedziedziałm mu że jak nie będzie mnie szanował to bedzie koniec. A on na to juz nie musisz nic dopowiadać , odwrócił się na pięcie i wsiadł do samochodu i odjechał. Nie odzywał się przez dwa tygodnie i próbowałam go jakos zagadać, ale znowu wywiązała się kłotnia podczas której znowu mnie obraził i tak to wygląda :( Kiedys mogłam polegac na tym człowieku , wierzyłam że poważnie mysli o związku ale co do tego w obecnej chwili mam wątpliwości, bo zaczął sie okres realizacji planu wspólnego zamieszkania, a on mi robi coraz gorsze jazdy...

aaaaa i jeszcze jedno, on zawsze zarzuca mi brak zaufania. Potępia mnie i oskarża że go inwigiluje i szpieguję, zarzut nieco absurdalny, ponieważ mieszkamy w dość znacznym oddaleniu (400km)i spotykamy się max raz lub dwa razy w miesiacu. Poza tym gdybym nie miała zaufania, nie uwierzyłabym że on planuje jednak wspólne zamieszkanie i nie przygotowywałabym się do tego... chyba myśli ,że takimi argumentami zbije mnie z tropu hahahaha... musiałabym nając chyba jakiegos detektywa żeby go pilnował dzień i w nocy, może wtedy jego zarzuty i to tylko w połowie miałby szanse sie urzeczywistnić...

nie potrafi sie przyznac ten człowiek do własnych błędów. Wszyscy dookoła sa winni, tylko nie on. Co go obchodzą uczucia innych, najwazniejsze że jego uczucia zostały zranione. Tyle że przy okazji kłotni i przymusowej kilkutygodniowej "separacji" ( tak się dzieje praktycznie zawsze)on się świetnie bawi a ja łapie doła....

Najbadziej odczuwam to podczas kłotni. Najcześciej wynikają one według jego opini z mojej winy, niby to ja jestem ich głównym generatorem:|.Jeżeli ja chcę rozmawiać na naprawde poważny temat, wyjaśnić problem i podchodze do tego spokojnie i na luzie to on się ode mnie po prostu odsuwa. Uważa że nic nie ma do wyjaśniania, że jest wszystko w najlepszym porządeczku. Tyle tylko , że jeżeli dochodzi juz do poważnej kłótni , to on wtedy mi zarzuca, że ja nie rozmawiam z nim i z tego powstaja potem jakies niejasności :|.To jakiś absurd :|. On przypisuje mi swoje zachowania....bo to on nie chciał rozmawiac ,albo go w tym czasie interesowało cos zupełnie innego.Zrywalismy ze soba juz kilka razy i jakos to sie tak rozłozyło po równo bo ja dwa razy i on dwa razy, ale jedno co łączyło te zerwania to jego wpierania mi na siłę, że to ja przyczyniłam sie do rozpadu a nie np jego niedbalstwo o związek, jego humorki, jego ignorancja. On jest czysty to ja jestem zmorą i świruską. echhhh...