optym15

stukpuk Ja bym widziała spore pole do poprawy formy Twojej komunikacji. Kilka inaczej sformułowanych zdań zdziałałoby zapewne cuda. Co do zasady myślisz i postępujesz zupełnie słusznie i rozsądnie. Po pierwsze proponuje skupić się na problemie, czyli nie jadę bo mnie nie stać. Nie stać mnie bo znowu mnie oszukano i jestem bez kasy. Ale nie mieszałabym w to koleżanki. Trochę to wyglądało jakbyś miała do niej jakieś pretensje. Że to Ciebie, a nie ją spotkało? (nie życzę CI tego co spotkało mnie) Poza tym od razu się bronisz (ATAKUJĄC) przed tym czego się spodziewasz, że on powie... (jeśli masz na końcu języka radę żebyolać dom i ojca, pomyśl czemu Ty tego nie robisz) W jednym zdaniu ją atakujesz i przytaczasz swoje problemy. Czyli jakbyś wiązała te dwie sprawy. W drugim mailu też wygląda jakbyś miała do niej pretensje o swoje problemy (upokorzono mnie i nie mam specjalnie możliwości manewru. Pomyśl o tym jak Ty się zachowujesz czasem też.) Czy Ty masz do niej jakieś ukryte pretensje? To TYLKO i WYŁĄCZNIE moje zdanie. Mam nadzieję, że nie potraktujesz mojej amatorskiej analizy negatywnie, bo staram Ci się pomóc. Po prostu zastanów się nad tym i sama zdecyduj czy chcesz to zmienić czy nie. Moim zdaniem mała zmiana, ale inny wymiar relacji z ludźmi.

Stuk puk co to znaczy: wygasło mi bezrobocie???? Mam wrażenie, że nie ma czegoś takiego. Skończył Ci się co najwyżej okres pobierania ZASIŁKU, ale nie ubezpieczenie! Dowiedz się, ale moim zdaniem jesteś dalej zarejestrowana jako bezrobotna bez prawa do zasiłku. Ale ze wszystkimi ubezpieczeniami. Trzymam za Ciebie kciuki. Musisz przeskoczyć jakąś wewnętrzną barierę i zobaczysz, ze wszystko Ci pójdzie z górki...

casta 26 wiem co czujesz. Właśnie o tym pisałam. Że ja sobie po prostu nie umiałam wyobrazić czegoś więcej. Piramida Masłowa jest tu chyba doskonałym obrazem. Ja po prostu weszłam na wyższy szczebel :) Na pierwszym o ile pamiętam są potrzeby fizjologiczne. tzn, że jeżeli jesteś głodna i nie masz perspektyw na zdobycie jakiegokolwiek pożywienia, to nie będziesz odczuwała potrzeby posiadania samochodu, czy przyjaźni. Twój horyzont myślowo-życzeniowy kończy się na stałym źródle \"czegos do jedzenia\". To jest ich metoda - jeżeli nie masz zapewnionego poczucia bezpieczeństwa to nie będziesz miała wobec nich wymagań i jak będziesz się musiała martwić o to co będzie za chwilę to nie będziesz miała czasu zajmować się \"głupotami\". Bo jakby ci popuscić to pewnie zaraz byś z zadartą kiecą latała... Przynajmniej u mnie wszystko się sprowadzało do moich rzekomych acz licznych romansów :) Jak już będziesz miała spokój to zamarzysz o czymś więcej. A marzyć to mieć :)

Ja 1972 Pytanie: JAK SIĘ CZUJESZ GDY KTOŚ CI MÓWI \"I każdy myślący człowiek... widzi różnicę...\" Dla mnie natychmiast włączyła się duża czerwona lampka - ktoś będzie próbował MANIPULOWAĆ! Jestem wyczulona na tego typu próby. Ale to po kilku latach zgłębiania tematu... A chyba będę zmuszona wrócić do moich książek i analizowania. Otóż chyba toksyczne relacje są mi pisane. Uwolniłam się od Ex, a zaczął się mój konflikt z toksycznym szefem. Relacja czysto zawodowa. Czyli dużo łatwiejsza dla mnie, bo całkiem inne emocje wchodzą w grę. A facet jest albo psychopatą albo socjopatą. Do tego jest chamski i arogancki. Potrzebuje konfliktu do życia. Nie zliczysz jego konfliktów na palcach obu rąk :) No i wreszcie padło na mnie. Ciekawe jak to się zbiegło w czasie z moim ozdrowieniem i odzyskaniem przeze mnie sił! Po prostu wcześniej nie reagowałam na jego toksyczne zachowania. W pewnym sensie mu ustępowałam. Dla \"świętego sopokoju\". Znamy to. prawda? A ostatnio zauważam u siebie bunt, kiedy ktoś próbuje mnie wykorzystywać, albo traktować niesprawiedliwie. Wreszcie czuję, że jestem ważna i MAM PRAWO domagać się odpowiedniego traktowania! Wczoraj odbyłam pierwszą w życiu zawodową dyskusję (no dobra, poawanturowałam się trochę) o należne mi prawa :) I dobrze się z tym czułam. Chociaż nie do końca byłam zadowolona z siebie. Używałam słów: zawsze i nidgy, dawałam się wypuszczać w niepotrzebne niuanse. Dlatego myślę, że wrócę do moich książek o toksycznych ludziach i jak sobie z nimi radzić. Nie wszyscy mnie pamiętają, więc się przypomnę - byłam przypadkiem prawie, że beznadziejnym. Wszystko wiedziałam, rozumiałam, a dlaej wracałam do przemocowca, grałam w jego kolejne gry i brnęłam we współuzależnienie. Dziewczyny traciły do mnie cierpliwość, kiedy postanawiałam \"dać ostatnią szansę\" albo po prostu tkwiłam bezwolnie pozwalając się krzywdzić i wykorzystywać. Maximum co sobie umiałam wyobrazić to SPOKÓJ. Natomiast teraz chcę i jestem z stanie egzekwować więcej. Przypomniałam sobie co to znaczy być szczęśliwą. Bo SPOKÓJ a SZCZĘŚCIE to duuuuża różnica, o której istnieniu w ogóle zapomniałam. Czyli skoro ja dałam radę to znaczy, że każdy może :) Pozdrawiam serdecznie

A druga kwestia to nasze krakowskie spotkanie. W najbliższą sobotę. Wiem, że się coś 'rozjeżdża' ostatnio. Potrzebujemy ostatecznej deklaracji - kto jest chętny? Myślę, że gdyby Ewa, Consekwencja, Yeez i Renta wypiły wspólnie po 2 piwa to mogłyby dojść do przełomowych odkryć. :) Z korzyścią dla nas wszystkich! Co Wy na to?

DZIEWCZYNY!!!!! Kiedys ten topik był miejscem, gdzie osoby z problemami mogły sie wyżalić, wspólnie powspierać. Był przesiąknięty miłością i życzliwością. Żadne ataki pomarańczy nie dały rady go rozwalić. A teraz? Wiecie jak to wygląda z boku? Jak przechwalanie się niedowartościowanych snobek. Ile pojawiło się nowych wpisów Ilu osbom ten topik pomógł w ostatnim miesiącu? Kto z problemem odważy się pisać na forum, gdzie dyskutuje się na poziomie górnolotnych i domorosłych psychologów?? (Bez urazy, ja naprawdę doceniam Waszą wiedzę i doświadczenie, ale zróbcie z tego użytek doradzając tym co są na początku drogi, a nie przechwalajcie się) Apeluję o powrót dawnej atmosfery....

Sutna bardzo dziewczyna To jest normalne, że on jest zadowolony jak mu się wiedzie i że jest niezadowolony, jak mu się nie wiedzie. Natomiast zdecydowanie NIE JEST NORMALNE, że się to przekłada na Ciebie. Zacznij żyć swoim życiem i swoimi wzlotami i upadkami. Nie jest normalne uzależnianie swojego samopoczucia od innych... Dobrze, że się temu przyglądasz :)

Niebo Problemem jie są problemy ale to jak do nich podchodzimy. Próbuj różnych rozwiązań. A które okazuje się nieskuteczne to zastanów się czego Cię nauczyło. Nie wiem co Ci konkretnie poradzić, ale może spróbuj wrzucić na luz? Czemu tak naciskasz na to wspólne mieszkanie? On widzi, że Ci zależy i próbuje coś na tym ugrać... A im bardziej ty się spinasz i upierasz to skutek odwrotny. Spróbuj odpuścić. Powiedz, że ok, jak się poczuje gotowy to wrócicie do tematu. A teraz wykorzystaj wieczorki dla siebie - maseczka, książka czy coś w tym stylu. Pamiętaj, że najlepsze efekty osiąga się robiąc coś zupełnie innego niż do tej pory. Przytulam Cię mocno

Natalu, żyjesz pod dużą presją, ciśnieniem. Czujesz, że MUSISZ podjąć decyzję. A ty chyba nie jesteś gotowa na podjęcie decyzji... A im bardziej czujesz, że POWINNAŚ to zrobić tym bardziej się czujesz przytłoczona i jeszcze trudniej jest ci określić co tak naprawdę chcesz. Najlepiej gdybyś mogła pobyć sama. Podziękować obu panom na jakiś czas. Ale nie możesz. OK. A co jakbyś nie zrobiła NIC? Powiedz wszystkim, że się zaplątałaś w swoich uczuciach i potrzebujesz czasu, żeby podjąc jakąś decyzję. Pozbądź się presji, nic nie musisz. Nikt nie ma prawa cię zmuszać do niczego. Także podjęcia decyzji. Wycisz się, wsłuchaj w siebie, spróbuj określić swoje uczucia do męża, do drugiego pana. Poobserwuj ich reakcję, na ile uszanują twoją decyzję. Jaka będzie ich reakcja.

4 Umowy jest to jak najbardziej zrozumiałe, że nie chcesz, żeby Twoje dzieci spotykały sie z kochanką Twojego (jeszcze) męża. Zwłaszcza jeżeli dzieci reagują na to negatywnie! Jeżeli chodzi o wniosek rozwodowy, to się tak nie przejmuj - ostateczną decyzję o co wnosisz podejmujesz na sprawie. Czyli możesz go zmienić juz podczas rozprawy.

maraguta mądrze robisz. Pamiętaj, że to TY jesteś najważniejsza. Że MASZ PRAWO do tego co robisz. I nie musisz się tłumaczyć. Powiedz mężowi, że potrzebujesz teraz czasu, żeby dojść do siebie i postanowić co dalej. Nie musisz w tym stanie podejmować żadnych decyzji. I nie wdawaj się w żadne dyskusje. Nie teraz. Bo one będą Cię osłabiały, a teraz potrzebujesz się wzmocnić. Nie masz obowiązku z nim rozmawiać dłużej niż sama tego chcesz. Ucinaj - porozmawiamy jak będę gotowa. Niech on też przemyśli swoje zachowanie. W odpowiedzi na JAKIEKOLWIEK obrażające Ci zdanie odkładaj słuchawkę. Musi się nauczyć, że jeżeli chce z Tobą rozmawiać to z szacunkiem. Dasz radę :) Zadbaj, że by ten czas wykorzystać dla siebie - psycholog, fryzjer, fitness, pogaduchy przy kawie - masz koleżankę, siostrę, kuzynkę, bratnią duszę? Tak, żebys mogła z siebie wyrzucić ten ból, niepewność. I pamiętaj, że to nie TY masz się czego wstydzić.

Vacancy baaardzo mi się podoba Twoje spokojne podejście to naszych wypowiedzi. Stanowisz dla mnie doskonały przykład osoby, która bierze z tego forum i naszych wypowiedzi to co jej się przydaje, nie roztrząsając potencjalnie złych intencji wypowiadającego. A najbardziej spodobało mi się, że UZNAJESZ prawo innych do pomyłki. W ocenie sytuacji, Twojej osoby itd... Jesteś naprawdę niesamowitą osobą - bierzmy z niej przykład :) Życzę Ci wyprostowania wszystkich ścieżek i szczęśliwego, spokojnego życia. Z Twoją umiejętnością słuchania i analizowania NA PEWNO Ci się uda

Enia , czy Ty i Cztery umowy to ta sama osoba? Ciesze się, że cytat Ci \"siadł\". Mnie też pasuje. Ja go rozumiem, nie jako odcięcie się, zapomnienie czy zaprzeczaniu przeszłości, ale pozbycie się balastu. Jak narośl, którą mogę nosić, ale mogę wyciąć. Jest ślad, pamiętam, że była, że bolało, ale już nie ma!!! Felieton znalazłam (proszę się nie śmiać, nazwa trochę myląca :) ) we Wróżce kwietniowej. Nie wiem, czy jest wersja internetowa, pewnie tak. Vacancy poruszył mnie Twój wpis. Ale od drugiej strony. Nie masz litości dla swojej bratowej i bratanków. A bratu szkodzisz. W rodzinach z problemem alkoholowym najpierw udziela się pomocy współuzależnionym, potem dopiero można pomóc alkoholikowi. Gdybyś może okazała jej odrobinę zrozumienia i współczucia to usłyszałabyś co ona przeżywa. Koszmar prawdopodobnie. I mogłybyście razem konstruktywnie pomóc Twojemu bratu... Czy pobitej kobiecie, która zabarykadowała się przed mężem katem też byś zrobiła awanturę? Jak ona może? Co z niej za żona? Twoja bratowa powinna wezwać policję i odesłać brata na izbę wytrzeźwień. Może taki wstrząs by mu pomógł?

Przeczytane dzisiaj w felietonie P.Coelho: \"Ten, kto wkracza na nową drogę, ale nie jest w stanie zapomnieć o przeszłości, zostaje przed nią zniszczony...\"

Montia fajnie, że zaczynasz rozróżniać tęsknotę za "męskimi ramionami" i pełną rodziną od exa. Te dwie rzeczy nie mają ze sobą nic wspólnego. Ponoć trzeba najpierw pokochać siebie. Miłość przyciąga miłość...

Aagaa jak dzidzia? Wiesz, ja nie napisałam, że on sobie ZE WSZYSTKIM świetnie radzi. Absolutnie. On sobie radzi tylko z jedną rzeczą, chodzi mi o znalezienie następnej ofiary/ofiar. (wprowadził się do niej, pracuje w jej zakładzie, spędza czas z jej znajomymi...) Komornik go ściga za długi, alimentów nie płaci, z dziećmi kontakt sporadyczny (a miał prędzej nas pozabijać niż bym mu dzieci zabrała!) W sumie to chyba się cieszę, że zmienił zdanie :) :) :) A on wyluzowany się zabawia. A jak przesadzi to idzie na terapię aa. To chyba jego nowe hobby. Niedługo zaliczy wszystkie ośrodki w okolicy. Najpierw mnie taka jawna niesprawiedliwość doprowadzała do białej gorączki (to chyba zazdrość była! Teraz się sama z siebie śmieję. Na szczęście). Takie bydlę, a odgrywa rolę dobrze ułożonego, sympatycznego i \"na poziomie\" gościa. Szybko pokazał prawdziwe oblicze, a wszyscy i tak mu wybaczają i dalej gra w swoją grę. Niesamowite! Ale w sumie przecież wiem, jakimi metodami i technikami to osiąga :(. W zasadzie nie mam z tym JUŻ większego problemu, ale ja sama nie potrafię się zaangażować. Ba, nawet umówić się nie potrafię. Ja mam wdrukowane przez te wszystkie lata chorych podejrzeń, że spotkanie, ba!rozmowa z innym to straszne przewinienie. I wpadam w panikę, jak coś się kroi... Jakaś popaprana jestem. Pewnie dzieciństwo też się odzywa :(

Joanna witaj! Widzę u Ciebie duże zmiany. Brawo. Hallsik Ciebie też pamiętam. Wiesz co mi się wydaje, że Ty właśnie zaczęłaś wychodzić ze swojej czarnej dziury! Naprawdę. Nie wiem czemu musiałas tam posiedzieć tyle lat, ale niz w życiu nie dzieje się bez celu. Natomiast teraz już wyjdziesz. Nie wiem skąd, ale to wiem. Tylko, że to nie będzie chyba ot tak pstryk. To jest proces, ale warto :) Czytałaś \"potęgę podświadomości\"? Mam ebooka, jakby ktoś potrzebował... U mnie raczej stabilnie. I pozytywnie. Ale ja w swojej dziurze nie chciałam siedzieć nigdy. I strasznie się miotałam. Za szybko chciałam wyskoczyć :) To jest właśnie mój problem. Zawsze chciałam mieć to o czym myślałam teraz i już. Wydawało mi się, ze czas działa na moją niekorzyść. I żyłam pod taką presją. Nie umiałam się cieszyć \"okresem przejściowym\". Teraz zaczynam załapywać, że można się cieszyć każdą sytuacją - zapisałam się na ćwiczenia, żeby zgubić kilka kilo, które się odłożyły z przyczyn podobnych co u Halsika :) I od razu lepiej. Znowu mnie cieszy zrobienie czegoś dobrego do jedzenia, wyprawa do kina czy na rolki z córą, znowu połykam książki w wolnej chwili. Umawiam się (i organizuję imprezy) i staram się nie mysleć o niesprawiedliwości, dlaczego ex z taką łatwością sobie radzi z rzeczami, z którym ja mam pieroński problem. Pokój z nim. Ja mam swoje życie i zaczynam je lubić. I widzieć związek między tym co robię i myślę, a tym co się wokół mnie dzieje. Czyżbym zaczynała być graczem? :)

Vacancy pamitaj, że wszystko przemija (nawet najdłuższa żmija!). Dla Ciebie też kiedyś zaświeci słonko. Trochę pozytywnego myslenia? Przesyłam Ci całą masę dobrej energii i sił do walki o SIEBIE. Niebo

Ewa ja też czasem przelatuję pobieżnie Twoje posty. ALe czasem wczytuje się w nie po kilka razy, tak do mnie przemawiają. Niech wszystko zostanie tak jak jest. I niech każdy bierze z tego forum co mu pomaga, a resztę zostawi w spokoju. Oneil wspieram Cię myślami. Będzie dobrze, chociaż trudno, jak opadną największe emocje. Całe szczęście, że Ty dobrze przygotowana jestes! Ja się miotam... Renta trafiłaś w dziesiątkę!!!

No właśnie, ja się znowu boję. Od kilku dni mam w sobie strach. Konkretnie usadowił się w sercu i urządził sobie zjeżdżalnię do żołądka. Jak byłam z ex, to wszystkie inne moje problemy i strach bladły przy tym co on wyprawiał, więc się odzwyczaiłam od bania czegokolwiek innego poza tym co on powie i zrobi. Ale musze przyznać, ze dzisiejszy strach i płaczliwy nastrój jest o niebo lepszy i łagodniejszy niż to co było wcześniej. Brr... Wiem, że macie rację. Ale nie wiem za bardzo jak to osiągnąć. Yeez - trafiłaś w dziesiątkę z tymi granicami. Chociaż i tak jest dużo lepiej niż było!

wiedzieć, rozumieć, a czuć to jeszcze niestety to samo... Cieszę się, że znowu chce mi się pozastanawiać nad sobą i poobserwować. Robiłam to ponad rok bardzo intensywnie i doprowadziłam do rozwodu :) Potem miałam przesyt. I odrzucało mnie od psychologicznych wycieczek w głąb siebie :) A teraz odżyłam, zakończyłam definitywnie żałobę po moim pseudozwiązki i głupio zainwestowanych latach, odblokowałam uczucia (dzięki min.ustawieniom Hellingera) i zaczynam je dopuszczać do głosu. I się wqrzam na to co się ze mną dzieje czasem.

Ewa Yeez

Już wiem czego się boję! POTĘPIENIA. I tego, że moje zachowanie może spowodować reakcję, której nie rozumiem. A która będzie brzemienna w skutki (typu: doprowadzi do czyjejś śmierci) Myślałam, że temat matki, którą "wpędzałam do grobu" i która "przeze mnie się rozchoruje i umrze i dopiero wtedy się przekonam..." mam przepracowany. Ale wygląda, że rzeczywiście jestem odporna na manipulacje matki i exa, ale to jeszcze nie wszystko! Gdzieś w środku ta płyta, nagrana w dzieciństwie jeszcze ma się dobrze i uruchomiona jakimś impulsem gra na całego! W najmniej odpowiednich momentach :( :(

Cztery Umowy - a tak w ogóle, to SKĄD ty to wiedziałaś???? :)

Cztery Umowy bardzo się boję bliskości. Każdej. Boję się zranienia. Bardzo się boję otworzyć, mieć jakieś oczekiwania, pierwsza przytulić (a może on/ona sobie tego nie życzy), przyznać, że mi się podoba, że go polubiłam... Wręcz cierpnę na myśl co by było gdyby tak on się domyslił, że mi się podoba! No właśnie - co by było? Widzę od razu moich rodziców, kręcących głowami, krzywiących się z niesmakiem - TAKI WSTYD!) Co to jest??? Ja nawet cierpnę na myśl, że ktoś mógłby pomyśleć, że ktoś mi się podoba, nawet jak ten ktoś mi się wcale nie podoba... Jestem bardziej chora niż przypuszczałam!