spirytyzm.pl

Nie pozwól, by rozpacz ogarniała Twoje serce, gdy myślisz o tych, którzy odeszli i jeszcze przed Tobą przenieśli się do innej rzeczywistości.Oni nie umarli.Żyją.Dzielą z Tobą troski, gdy wydaje się Tobie, że nic nie jest w stanie Cię pocieszyć.Niepokoją się, gdy ogarnia Cię bezsilność w stawianiu czoła obowiązkom i gdy oddalasz się od Boga.Oni także wiedzę, jak bardzo boli rozłąka.Poznali łzy rozstania i pamiętają, jak bardzo drżą ręce, gdy trzeba się pożegnać; wciąż słyszą słowa, które wypowiedziałeś i to, że nie mogli odpowiedzieć na Twoje pytania zadane w tej bolesnej chwili.Nie dopuszczaj do siebie myśli, że Twoje życie i Twój ból mogłyby im być obojętne.Rozumieją, jak wiele kosztuje Cię powrót do normalnego życia już bez nich; niemal zawsze nie przestają okazywać Ci czułości, pomagając w tym trudnym zadaniu, albo ocierając łzy, gdy natrafiasz na przeszkody, albo gdy ich wspominasz, pytając siędlaczego...Myśl o nich, przemieniając tęsknotę w modlitwę.Twoje pełne miłości modlitwy przynoszą im nadzieję i otwierają im oczy na szersze horyzonty życia.Kiedy możesz, wykonuj za nich zadania, które chcieliby dokończyć; będą w tym bezustannie Cię wspierać.Niektórzy chronią Cię i inspirują w działaniach, które Ty podejmujesz; innym to Ty natomiast dajesz wsparcie i zachętędo tego, by po tamtej stronie stawali się lepsi, bo to jest ich zadanie.Gdy jesteś gotowy do tego, by myślami poszukać ukochanych bliskich mieszkających w zaświatach, nie skupiaj się jedynie na ziemi, w której pochowano ich ciała,czy tylko na tym, co materialne...Pomyśl o niebie i niezliczonych światach, z których płyną słowa o tym, że nie ma rozstania na zawsze, że wciąż jesteśmy razem, a usłyszysz głos własnego serca, który powie Ci, że Twoi bliscy nie udali się w stronę ciemności, ale tam, gdzie mogą na nowo się obudzić.

Nie pozwól, by rozpacz ogarniała Twoje serce, gdy myślisz o tych, którzy odeszli i jeszcze przed Tobą przenieśli się do innej rzeczywistości.Oni nie umarli.Żyją.Dzielą z Tobą troski, gdy wydaje się Tobie, że nic nie jest w stanie Cię pocieszyć.Niepokoją się, gdy ogarnia Cię bezsilność w stawianiu czoła obowiązkom i gdy oddalasz się od Boga.Oni także wiedzę, jak bardzo boli rozłąka.Poznali łzy rozstania i pamiętają, jak bardzo drżą ręce, gdy trzeba się pożegnać; wciąż słyszą słowa, które wypowiedziałeś i to, że nie mogli odpowiedzieć na Twoje pytania zadane w tej bolesnej chwili.Nie dopuszczaj do siebie myśli, że Twoje życie i Twój ból mogłyby im być obojętne.Rozumieją, jak wiele kosztuje Cię powrót do normalnego życia już bez nich; niemal zawsze nie przestają okazywać Ci czułości, pomagając w tym trudnym zadaniu, albo ocierając łzy, gdy natrafiasz na przeszkody, albo gdy ich wspominasz, pytając siędlaczego...Myśl o nich, przemieniając tęsknotę w modlitwę.Twoje pełne miłości modlitwy przynoszą im nadzieję i otwierają im oczy na szersze horyzonty życia.Kiedy możesz, wykonuj za nich zadania, które chcieliby dokończyć; będą w tym bezustannie Cię wspierać.Niektórzy chronią Cię i inspirują w działaniach, które Ty podejmujesz; innym to Ty natomiast dajesz wsparcie i zachętędo tego, by po tamtej stronie stawali się lepsi, bo to jest ich zadanie.Gdy jesteś gotowy do tego, by myślami poszukać ukochanych bliskich mieszkających w zaświatach, nie skupiaj się jedynie na ziemi, w której pochowano ich ciała,czy tylko na tym, co materialne...Pomyśl o niebie i niezliczonych światach, z których płyną słowa o tym, że nie ma rozstania na zawsze, że wciąż jesteśmy razem, a usłyszysz głos własnego serca, który powie Ci, że Twoi bliscy nie udali się w stronę ciemności, ale tam, gdzie mogą na nowo się obudzić.

Ja jestem, czasami coś poczytam, co u was slychac:)

PSALM 23(22)1 231 Psalm. Dawidowy. Pan jest moim pasterzem2, nie brak mi niczego. 2 Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć: 3 orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię. 4 Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska3 są tym, co mnie pociesza. 5 Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników; namaszczasz mi głowę olejkiem; mój kielich jest przeobfity4. 6 Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Pańskim po najdłuższe czasy.-----

Wojtek, ja myślę, że im więcej rzeczy (np. opieka nad wnukami) będzie absorbowało jej uwagę, tym lepiej. Wiem, że to jest straszne, bo w pierwszych dniach na wszystko zwracamy uwage. Np. znalem osobe, ktora rozplakala sie od razu jak gdzies w domu kapcie zmarlego zobaczyla - przez mozg zaraz przechodza obrazy, wspomnienia, świadomosc ze ten ktos nie wroci. Ale potrzeba po prostu czasu. Pozdrawiam serdecznie

Voyteck, moim zdaniem - jeśli masz taką możliwość, powinieneś jak najwięcej przebywać z mamą i siostrą. Taka obecność i bliskość może być bardzo dobra dla was wszystkich. Teraz jesteś na pewno w szoku związanym z odejściem kogoś tak bliskiego. Wiem, że chciałbyś porozmawiać z tatą, coś wyjaśnić, coś dopowiedzieć, powiedzieć jak bardzo był dla Ciebie ważny, ale on teraz, będąc po drugiej stronie, wie o tym. Jeśli nie będziesz mógł sobie z tym poradzić, poczujesz że to zdecydowanie Cię przerasta, psycholog rzeczywiście jest bardzo dobrym wyjściem. Jako spirytysta ze szczerego serca odradzam Ci jakiekolwiek "rozwiązania spirytystyczne" - z wymienionych przeze mnie już wyżej powodów. Tak naprawdę kontakt ze zmarłymi nawiązujemy już przez modlitwę do Boga za nich. Świadomość, że ktoś o nich pamięta, albo ciepło myśli, jest niejednokrotnie lepsza niż jakiekolwiek słowa czy gesty. Modlitwa powinna przynieśc ulgę i Tobie i Jemu. Pozdrawiam Cię serdecznie

Do do spirytyzm.pl - :)Zgodzę się z Tobą w zupełności, że w chwili śmierci jest to bardzo trudne, ale mój post dotyczył przede wszystkim podejścia do śmierci w ogóle, na codzień. My - jako społeczeństwo - po prostu uciekamy, zamiast stawić czoła. To właśnie laicyzacja powoduje, że człowiek obawia się nicości po śmierci, dlatego wyrzuca ją ze świadomości. Potem, gdy przychodzi tragedia, stoimi przed nią często bezradni. Co mógłbym zaproponować osobom, które straciły bliskich? Dokładnie to, o czym pisałem (i co zapamiętałaś) już wcześniej - modlitwę i pamięć. Nic więcej. NIe twierdzę, że jestem wszechwiedzący, że to ja mam rację, a inni nie - nic z tych rzeczy. Uważam że życie po śmierci zostało potwierdzone i stąd moja pewność.Szczerze mówiąc, wolałbym rozmawać o samej istocie śmierci, niż o spirytyzmie, bo znowu mogą pojawić się jakieś posty, posyłające mnie do diabła:). Ale pytasz, więc postaram się odpowiedzieć - Jeśli chodzi Ci o spirytyzm, rozumiem, że problem tkwi w obiegowej opinii na ten temat. Może Cię zaskoczę, ale przytłaczająca większość spirytystów nie wywołuje duchów, a Ci którzy kontaktują się ze zmarłymi, robią to po długoletnich przygotowaniach i studiowaniu teorii, w poważnych naukowych celach - często są to fizycy albo psycholodzy. Podobnie, każdy poważny badacz potępi tarota czy okultyzm, traktując to w kategorii zabobonu. Kontakty z duchami są niebezpieczne (podobnie jak praktykowanie innej nauki, jak chemia, albo jazda samochodem bez kilkutygodniowego kursu i zdania egzaminu na prawo jazdy), dlatego słusznie Kościół przestrzega młodzież przed takimi praktykami. Osobiście nie polecam wam ŻADNYCH prób kontaktu z bliskimi przez media, gdyż przytłaczająca większość osób, które tytułują się mediami w Polsce, pobiera za to pieniądze (co powinno być niedopuszczalne), albo używa kart, wróżbiarstwa, czy po prostu oszukuje - takie praktyki spirytyzm potępia.

Do do spirytyzm.pl - :)Zgodzę się z Tobą w zupełności, że w chwili śmierci jest to bardzo trudne, ale mój post dotyczył przede wszystkim podejścia do śmierci w ogóle, na codzień. My - jako społeczeństwo - po prostu uciekamy, zamiast stawić czoła. To właśnie laicyzacja powoduje, że człowiek obawia się nicości po śmierci, dlatego wyrzuca ją ze świadomości. Potem, gdy przychodzi tragedia, stoimi przed nią często bezradni. Co mógłbym zaproponować osobom, które straciły bliskich? Dokładnie to, o czym pisałem (i co zapamiętałaś) już wcześniej - modlitwę i pamięć. Nic więcej. NIe twierdzę, że jestem wszechwiedzący, że to ja mam rację, a inni nie - nic z tych rzeczy. Uważam że życie po śmierci zostało potwierdzone i stąd moja pewność.Szczerze mówiąc, wolałbym rozmawać o samej istocie śmierci, niż o spirytyzmie, bo znowu mogą pojawić się jakieś posty, posyłające mnie do diabła:). Ale pytasz, więc postaram się odpowiedzieć - Jeśli chodzi Ci o spirytyzm, rozumiem, że problem tkwi w obiegowej opinii na ten temat. Może Cię zaskoczę, ale przytłaczająca większość spirytystów nie wywołuje duchów, a Ci którzy kontaktują się ze zmarłymi, robią to po długoletnich przygotowaniach i studiowaniu teorii, w poważnych naukowych celach - często są to fizycy albo psycholodzy. Podobnie, każdy poważny badacz potępi tarota czy okultyzm, traktując to w kategorii zabobonu. Kontakty z duchami są niebezpieczne (podobnie jak praktykowanie innej nauki, jak chemia, albo jazda samochodem bez kilkutygodniowego kursu i zdania egzaminu na prawo jazdy), dlatego słusznie Kościół przestrzega młodzież przed takimi praktykami. Osobiście nie polecam wam ŻADNYCH prób kontaktu z bliskimi przez media, gdyż przytłaczająca większość osób, które tytułują się mediami w Polsce, pobiera za to pieniądze (co powinno być niedopuszczalne), albo używa kart, wróżbiarstwa, czy po prostu oszukuje - takie praktyki spirytyzm potępia.

Myślę, że nasze poczucie bezsensu czy pustki wynika często z dojmującego wrażenia doczesności. Nie myślimy o swojej przyszłości w aspekcie wieczności, odrzucamy myśli o śmierci. Ludzie często umieraja w szpitalach, a nie w domach, w otoczeniu bliskich. Zmarłych stroi się w domach pogrzebowych, by wyglądali jak żywi - staramy się wyrzucić śmierć z świadomości. Jednak, jeśli ktoś ma pewność życia wiecznego i Boga, ten nigdy się nie załamie. pozdrawiam was cieplutko:)

Tak jest, i oświadczam Ci uroczyście, że mam takie samo prawo czytania i pisania, jak Ty, z tą różnicą, że nikogo nie wyzywam i nie obrażam:)

Kasiu, to są naprawdę kwestie, które były badane i potwierdzone przez poważnych naukowców, wśród których byli też nawet nobliści (np. Richet) - stąd moja pewność. Tyle. Sęk w tym, że popełniłem błąd, iż wdałem się w dysputy dotyczące tych zagadnień w tym topiku, może troszkę przeceniając otwartość na odmienność poglądów. Aczkolwiek miałem jak najlepsze intencje, nie przewidziałem że moje poglądy mogą wzbudzić niechęć. Życzę wam jak najlepiej, mam nadzieję, że znajdziecie pocieszenie. Nie chcę wzbudzać niczyjej niechęci, dlatego z pełną świadomością nie będę podejmował wątku śmierci dzieci - o poglądach na ten temat można po prostu poczytąc w książkach. Już nie przedłużam dyskusji:), pozdrawiam serdecznie:)

Marina, tak trzymaj. Rozpaczanie do niczego nie prowadzi, a jeśli ktoś naprawdę mocno wierzy, to przecież powinien mieć pewność, że bliskich tak naprawdę nie utracił, chociaż trudno tę zmianę zaakceptować. Z żałobą jest jak z wieloma innymi uczuciami - tak naprawdę żałobę ma się w sercu i tylko ten, kto ją przeżywa naprawdę wie, co czuje. Inni, którzy stoją obok, zawsze mają niepełny obraz.:)

Waris, powiedziałaś coś bardzo mądrego. To coś, co podpowiadało Ci, że nie trafiłabyś do nich, gdybyś skróciła sobie życie, to była nie tylko intuicja, ale też przejaw mądrości i opieki nad Tobą. Spirytyści, którzy kontaktowali się z duchami samobójców, często otrzymywali pełne smutku komunikaty. Okazywało się, że Ci którzy skrócili sobie życie, byli rozczarowani, bo nie spotkali swoich bliskich. Jeśli chcesz, może zobaczyć ten filmik o konsekwencjach duchowych samobójstwa: http://www.youtube.com/watch?v=V4vMCVGSs4o . Jesteśmy tak bardzo potrzebni światu, nie mamy prawa decydować o czymś, co leży w kompetencji Boga.

Aga, jeśli wytrwale będziesz nieść ten krzyż, jeśli zniesiesz swoje cierpienie i bedziesz rozsiewać wokół siebie dobro, tym wspanialsze będzie wasze spotkanie po śmierci. Bog daje życie, Bóg życie zabiera - ale nic nie dzieje się bez przyczyny, wszystko ma sens. Żyj i stań z podniesionym czołem wobec przeciwności losu. To Twoje wielkie zadanie.

Aga, staraj się o tym nie myśleć. To na pewno bardzo przykre i dojmujące uczucie, ale potrzeba trochę czasu, żeby się od tego wspomnienia przynajmniej częściowo uwolnić. Postaraj się właśnie wspominać dobre chwile, stopniowo to one będą wypychwały te złe, zobaczysz:). NIe zamartwiał się takimi kwestiami jak smutek na twarzy zmarłego - gdy człowiek odchodzi, porzuca ciało materialne jak zbędny balast, jego Duch wyzwala się z więzów, ktore przez okres cielesnego istnienia tak go krępowały. Ludzie, którzy za życia cierpieli męki fizyczne, po śmierci odczuwają ulgę, spokój, mają czas na regenerację. Oczywiści, ateista powie, że inteligencja tkwi w mózgu - jeśli mózg umrze, to człowiek tez. Ale to wielki błąd w myśleniu, totalna pomyłka. Spójrzmy na to tak: czy jeśli rozmawiamy przez telefon komórkowy i zaczyna trzeszczeć, bo coś się popsuło, to nie znaczy wcale, że rozmówca po drugiej stronie trzeszczy, to byłby nonsens. Aga, wierzę głęboko, że nasi bliscy nie mają tam gorzej niż tu. Staraj się spojrzeć na to z takiej strony. Może Bóg właśnie chce pozwolić umęczonej duszy odpocząć i dlatego czasami przedwcześnie ją zabiera. Wydaje mi się, że to dlatego w tak wielu relacjach osób, które były na pograniczu śmierci, a wróciły do życia wskutek reanimacji, pojawia się smutek, że było tam tak cudownie, ale wróciły. Tam, po drugiej stronie, jest po prostu inaczej, lepiej niż tutaj. To są fakty, nie domysły.

Ja Tobie również dziękuję za ciepłe słowa:) Cieszę się, że trafiłem na taki temat w kafeterii, dobrze że jest miejsce, gdzie ludzie mogą zwierzyć się ze swojego cierpienia. Chciałbym jednak to uszanować, więc ew. dyskusję na poruszone tematy wolałbym już prowadzić prywatnie:) a Tu skupiać się raczej na uczuciach Tych, którzy stracili ukochane osoby.

Witam, ja od dawna już chciałem skończyć tę rozmowę, ale zostałem niejako zmuszony to udzielenia kilku wyjaśnień:), pozdrawiam serdecznie:)

Dobrej Nocy:)

Smutna, spirytyzm nie jest religią, dlatego mogę powiedzieć że to WIEM, a nie WIERZĘ że tak może być. Spirytyści nie mają żadnego kultu, dogmatów, ani kapłanów. Jeśli uznajemy reinkarnację to dlatego tylko, że jest szalenie logiczna i dlatego, że sami zmarli przekazują nam informacje na ten temat. W tym momencie wchodzę już na temat strony eskperymentalnej spirytyzmu, temat badań i racjonalnej analizy przekazów mediumicznych, pochodzących od zmarłych - co nie jest tematem naszej dyskusji. Pozdrawiam Cię ciepło. Mój mail to cthulhu87@o2.pl ; jakbyś chciała pogadać, albo po prostu się wyżalić. Będę rad, że mógłbym jakoś Cię wesprzeć na Duchu.

Czy koncepcja, która zakłada, ze Bóg nie skazuje na wieczne męki piekielne za błędy, jest ponura? Nie wydaje mi się:)Miałem problemy z internetem, dlatego odpisuję dopiero teraz. Postaram się odpowiedzieć na Twoje pytania. Przede wszystkim duchy rozpoznają się w okresach błąkania - duszę dobrej i sprawiedliwej osoby inni zmarli witają z wielką serdecznością i poszanowaniem dla dobra które popełnił:). Nasi bliscy zmarli witają nas z otwartymi ramionami, pomagają nam wyzwolić się z więzów materii, bowiem nie zawsze w pierwszej chwili zdajemy sobie sprawę z naszej nowej sytuacji, gdy umieramy:). Natomiast niegodziwcy często w ramach pokuty muszą spędzić jakiś czas w samotności, ale żadna kara nie trwa w nieskończoność, tylko stosownie do przewinienia.Jeśli chodzi o poznawani bliskich w czasie wcieleń... Rzecz w tym, że materia nas ogranicza, a w czasie naszego krótkiego ziemskiego istnienia, wiele właściwości naszego ducha nie mogą się w pełni ujawnić, ale często insynktownie wyczuwamy, że ktoś jest nam szczególnie bliski Natomiast po śmierci, wiele rzeczy się przed nami rozjaśnia. Następowanie po sobie kolejnych istnień kształtuje pomiędzy Duchami więzi, nieraz bardzo silne i pełne miłości, które w kolejnych wcieleniach nadal trwają - stąd biorą się często uczucia przyjaźni między nami, a inni wydają nam się obcy.:)

Mówisz o cierpieniu?

Pamięć o naszych wcześniejszych istnieniach prowadziłaby do bardzo niekorzystnych następstw. Wiesz, w niektórych przypadkach mogłaby być bardzo upokarzająca, a w innych, wzbudzić np. pychę i tym sposobem skrępować naszą wolną wolę. Byśmy mogli się poprawić, Bóg dał nam wszystko, co jest potrzebne i wystarczające - sumienie i podświadome skłonności; usunął zaś to, co mogłoby nam przeszkadzać. Lepiej np. nie widzieć, że komuś się wyrządziło krzywdę, lepiej nie przenosić nienawiści na następne wcielenia - wtedy łatwiej czynić dobro:)

Jak nas wspierają? Duchy mogą oddziaływac nawet na materię, ale najważniejsze, że są obok nas. Ich myśl jest stale aktywna — Duchy żyją myślą. Pomyśl o aniołach stróżach.

Już odpowiadam:)Przede wszystkim pragnę powiedzieć, że duchy to zwykli ludzie,tacy jak my, tylko pozbawieni ciała materialnego. Nadal mają wolną wolę. Długość okresu między wcieleniami może zależeć naprawdę od wielu rzeczy. Np. Duch człowieka przesiąkniętego złem czy żądzami czasami musi bardzo długo odpokutowywać swoje winy, bywa że duchy cierpią i to bardzo, bardzo długo - ale zawsze stosownie do zła, które uczyniły. Duch w okresie błąkania często widzi wszystko w większej perspektywie, ma przed sobą obraz swoich poprzednich żywotów. Może zobaczyć, co zrobił źle, co mu się udało, a co nie; co należy poprawić. Potem decydują, gdzie mogą się wcielić, stosownie do celów, które chcą osiągnąć. Poszukują prób podobnych do tych, w których im się nie powiodło, oraz zmagań, które uznają za właściwe dla rozwojuJeśli chodzi o wcielenie, w każdym nowym wcieleniu człowiek jest bardziej inteligentny i może łatwiej rozróżniać dobro od zła, jeśli wczesniej starał się rozwinąć. W życiu cielesnym — nawet jeśli nie posiadamy wspomnień o tym, czym byliśmy kiedyś oraz czy w poprzednich istnieniach czyniliśmy dobro czy zło — posiadamy jednak intuicję, zaś nasze podświadome skłonności są reminiscencjami przeszłości

SMUTNA, przeczytaj to PROSZĘ:"W jaki sposób Duchy pocieszają opłakujące je osoby?„Duch jest bardzo czuły na pamięć i żal odczuwany przez osoby, które kochał; jednak nieustająca i nieracjonalna rozpacz bardzo je zasmuca, bowiem dostrzegają w niej brak wiary i zaufania do Boga, co jednocześnie może stanowić przeszkodę w rozwoju i uniemożliwić spotkanie w przyszłości”.