Jilian

odezwij się do niego:) złóż życzenia na urodziny, przypomnij o swoim istnieniu... i czekaj - może się ułoży

heh... dokładnie o tym mówię zabawne... póki się rok akademicki nie rozpoczął staramy się unikać - gdy jedno jest na uczelni, drugie trzyma się od niej z daleka... jakoś przebrniemy... choć dziś rozbroiła mnie dziwna aluzja dziewczyny z jego roku... pierwszy raz zaczynam bać się plotek

hej kochana:) wiem, że jest ciężko, że trudno znaleźć coś, co by nas do końca pochłonęło i co zaszczepiłoby spokój i radość. nie kontaktujesz się z nim, nie robisz nadziei - a więc pierwszy krok za Tobą. to jeszcze potrwa - zanim zaczniesz zauważać rzeczy, które będą Cię cieszyć. spróbuj nastawiać się optymistycznie do świata. do każdego drobiazgu. wstań rano i powiedz sobie, że to będzie cudowny dzień. każdą rzecz rób z tą myślą. nie szukaj miłości, nie myśl o niej - żyj każdą chwilą, przeżywaj ją. świat nabierze barw. hm... ja nie chcę miłości, faceta... chyba potrzebuję tego by pobyć sama. on... nauczył mnie ufać innym i odebrał to zaufanie. troszkę potrwa zanim znów się przełamię. a pierwszy października... wolałabym gdyby nigdy nie nadszedł...

Potraktujmy ten uśmiech :) jako krok do przodu. I może bez rzucania się pod tramwaj...;) Jeszcze wiele może się wydarzyć. Niekoniecznie z nim... ale jeszcze się wydarzy. I nie jedna będzie jeszcze rocznica. Trzymajmy się:)

przeczytałam Twoją historię cieszę się, że udało Ci się hmm... otrzeźwieć, że wszystko zaczyna się układać życzę Ci szczęścia:)

hesjanko, ja jestem jak najbardziej za tym by wziąć się w garść, zacząć kierować swoim życiem... bo oczywiście - poleganie tylko i wyłącznie na nadziei w lepsze jutro, to najlepsza droga do upadku. Moja teoria brzmi raczej tak, by zająć się swoim życiem, brnąć do przodu i szukać szczęścia w tym, co mamy - a jednocześnie mieć nadzieję, że nasze starania przyniosą skutki. Mieć nadzieję, że nawet jeśli teraz jest źle, kiedyś zaświeci słońce. Tylko właśnie - stojąc i czekając, nie robiąc nic więcej - nie doczekamy się niczego. Życie przepłynie obok nas i może nawet tego nie zauważymy. Tak, że - zgadzam się z Tobą. Również co do naiwności. Jesteśmy naiwni. Ale jeśli ta naiwność pomaga nam optymistycznie patrzeć na życie - nie widzę w niej nic złego. W życiu nie można kierować się tylko rozumem albo tylko sercem. Wtedy na pewno nie będziemy szczęśliwi. Jeśli stłumimy jakąś naszą część - po pewnym czasie się odezwie. Pojawią się rozterki. Trzeba połączyć intuicję i rozum. Nadzieję i rozsądek. Dla zdrowej równowagi. Wiem, że łatwo powiedzieć, trudniej zrobić... Jeśli odebrałaś moje teksty jako jakiś atak - przepraszam.

eee... coś mi się dwie literki wpisały;p

Ty, to może ja Ci dam maila do tego "mojego" i mu to ładnie powiesz? nie no, żartuję ale byłoby miło, gdyby było więcej takich osób jak Ty:)

zgadzam się z patrykiem... kurczę... pierwszy raz od dawna zgadzam się z jakimś facetem:)

lola - z prostego powodu - bo wciąż o tym myślisz, skupiasz na tym swoją uwagę... zapomnisz - gdy Twoje życie wypełni się czymś innym

witam:) Jestem JILIAN... przez "i" - ale to tak na marginesie "Po prostu albo trzeba się w tym wszystkim odnaleźć i kroczyć dalej, a w tej przyszłej drodze albo ktoś stanie na naszej drodze albo nie, albo tkwić w utopi - i niestety wielu z nas to robi..." - zgadzam się z tym:) czyli przede wszystkim żyć, zająć się czymś nie marnować czasu na wspomnienia i pozwolić by wszystko się samo toczyło

a kto powiedział, że na studiach nie możesz nikogo poznać. pierwsza rzecz jaka przyciąga faceta to uśmiech jeśli kobieta jest pewna siebie, wygląda na zadowoloną z życia, promieniuje radością - gwarantowane, że zwrócą na nią uwagę (przerobione na sobie... kiedy byłam mrukiem nikt mnie nie zauważał, kiedy spotkałam "mojego" uśmiech nie znikał mi z twarzy... a przy okazji pojawiło się kilku... nawet więcej niż kilku, którzy nagle okazali zainteresowanie) śpiew - zaryzykuj, nic nie stracisz a uśmiechniesz się:)

znaczy, że nie jest Ciebie wart i nie trzeba się nim przejmować:)

nie ma niczego, co sprawia Ci radość? masz przecież jakieś pasje... zastanów się która grupa ludzi jest szczęśliwa, do jakiego środowiska należą dlaczego są szczęśliwi, co daje im tę radość? nie chodzi mi o pary jest taka książka - potęga podświadomości... to właśnie od podświadomości zależy nasze szczęście - od tego w co wierzymy uwierzyłam, że medytacja uspakaja, uwierzyłam, że Ci, którzy medytują są spokojni, szczęśliwi, są ponad naszymi zwykłymi problemami... zakorzenione głęboko w podświadomości skoro wierzyłam, że pomaga - sama spróbowałam, musiało pomóc... w co wierzysz? co według Ciebie sprawia, że ludzie są szczęśliwi?

dziękuję:) kochana, będzie dobrze bądź silna... nawet jeśli stwierdzisz, że już nie radzisz sobie - wmów sobie, że jesteś silna, pokaż to innym życzę Ci szczęścia:)

patryk -> spotkasz dziewczynę, której równie mocno będziesz chciał dać szczęście każdy, kto był zraniony stara się być ostrożny, broni siebie, swojego szczęścia - więc jej się nie dziwię a my? Ty, lady, ja i każdy, kto tu zagląda - musi nauczyć się żyć i cieszyć tym co ma... optymistycznie patrzeć na jutro szczęście nas znajdzie:)

sexy lady -> właśnie, mądra polka po szkodzie ale uważam, że nigdy nie jest za późno... dlatego jeszcze tego wszystkiego nie przekreśliłam i dlatego staram się utrzymać z nim znajomość... wierzę, że zauważy iż się zmieniłam... że już nie jestem tą samą dziewczyną, która zrobiłaby dla niego wiele oj, i ja się buntowałam, i ja potrafiłam odszczekać, odgryźć się - ale mimo tego - był mnie za bardzo pewien nie wiem czy byłam traktowana jak kolejna... jest kobieciarzem... nie ukrywał tego przede mną wierzę, że jeszcze się jakoś poukłada a życie nie jest do d**y, tylko nasze podejście do niego:)

właśnie o to chodzi... wiedział, że wiele mu dasz... nie miał pola do popisu, nie mógł się starać, walczyć - a to właśnie najbardziej lubią ktoś kiedyś powiedział, że faceci lubią być ignorowani - to potwierdził patryk nie wysyłaj tego listu - nie sądzę by to był dobry pomysł pozwól mu by się trochę postarał... możliwe, że dopiero wtedy zauważy, że nie jesteś kolejną panienką - dopiero wtedy będzie mógł Cię docenić czemu nie wierzę? ludzie twierdzą, że kochają... są z kimś a potem się rozstają... znów spotykają kogoś i znów kochają? albo nie kochali... albo miłość nie jest czymś trwałym i każdy był wyjątkowy, każdy był jedyny nie wierzę w coś takiego jak druga połówka, nie wierzę, że jest tylko jedna... po prostu nie a czy ja spotkam kogoś wyjątkowego... nie chcę o tym myśleć... bo to mnie tylko przybija

Witamy:) i dziękujemy za opinię od tej drugiej strony:) To tym bardziej potwierdza tezę - by nie być nachalną, czekać, pozwolić by samo się toczyło. Szkoda tylko, że żadna z nas nie wie o tym od początku... mądry polak po szkodzie.

mam 20 lat i nie wierzę, że jest ktoś taki jak TEN JEDYNY

Pewnie, że się zakochasz. W tej chwili nawet ja nie potrafię patrzeć na innych, ale nauczyłam się, że nie ma czegoś takiego jak ta jedna jedyna miłość. Miłość, przyjaźń i wszelkie uczucia - to coś, co trzeba pielęgnować, jeśli się o nie nie dba - przemijają. Teraz czujesz coś do tego człowieka, ale uczucie, o które nie będziesz dbać zgaśnie. A płomień zapali ktoś inny. Może właśnie ta osoba będzie wraz z tobą starała się je podtrzymać. Nawet nie może - na pewno. Jeśli się nie widujecie - tym lepiej, szybciej minie:)

wiesz, my kontakt utrzymujemy tylko na gg... więc nie lepiej spotkamy się - jak się studia zaczną wcześniej nie... nawet gdybym chciała - bo "lepiej będzie dla nas obojga jak się na razie nie spotkamy" to też jest chore... przyjaźń była na początku ale myślenie od tym jak się odciąć - to też myślenie, napędza nas równie mocno jak wspominanie tego co było ja sobie nie poradziłam - czekam do października, dopiero wtedy zacznę się martwić - gdy znów zacznę go widywać nie pisz, poczekaj - daj i sobie i jemu czas przemyślicie... może coś to zmieni

nie poradziłam sobie tzn. z "moim" uzgodniliśmy, że będziemy tylko dobrymi znajomymi ale i tak to nie bardzo przechodzi... nie dość, że jest zazdrosny to jeszcze wyjedzie czasem z jakimiś aluzjami... że... szczęka opada potem... zależy od dnia miesiąca, od jego humoru... potrafi pisać codziennie i tak, że nie jestem w stanie spokojnie obiadu ugotować... a potem nastaje czas zupełnej ciszy. odezwę się - bo w końcu byliśmy "prawie przyjaciółmi"... tymczasem w odpowiedzi cisza ostatnio się wkurzyłam i poinformowałam go, że ze ścianą rozmawiać nie będę... a jeśli tylko ja się staram by utrzymać znajomość - to nie ma to sensu wypomniał mi, że wracam do przeszłości - a miał być to zamknięty rozdział - tymczasem to on w swoich tekstach pokazuje, że wciąż myśli o tym, co było i co mogło być a przecież to on powiedział, że nic z tego nie będzie w tej chwili nie mam z nim kontaktu - ale to z przyczyn od nas niezależnych liczę dni do momentu kiedy znów się spotkamy - i tak naprawdę dopiero wtedy zdecyduję co robić uwolniłam się od bólu i płaczu... coś zaszczepiło we mnie spokój... i pomimo, że jestem sama, że straciłam nadzieję, że kiedyś z nim będę - jestem szczęśliwa - jak? buddyzm nie wiem co powinnaś zrobić wydaje mi się, że na razie lepiej olać - szczególnie, że odstawia takie cyrki - odezwij się, gdy się przestanie "popisywać"

czyli spotkałyśmy się na tamtym wątku:) "pies ogrodnika" - tak też mogę powiedzieć o "moim" Bądźmy silne i szanujmy się. Jeszcze w życiu spotka nas wiele dobrego. A z tego... Możesz pośmiać się z jego wysiłków. Kiedyś pomagało mi wyszukiwanie wad osób, o których musiałam zapomnieć. I ideał stawał się... spadał poniżej przeciętnej. To minie, obiecuję:)

i czy przypadkiem gdzieś już nie czytałam Twojej historii?