bezceregieli

hej,.. od kiedy rzuciłam chłopaka byłam sama ,...minęło trochę czasu dokładnie prawie rok,..jak zjawił się on ,.całkiem miły ..uroczy ..ciepły..i wszystko by było ok,..tylko ze on od razu na początku powiedział ze nie chce się wiązać na razie ,..jej .bo teraz musi się uczyć ( student) i wiadomo,..właściwie to rozumiem Go ale kiedy jestem z nim to nie wiem co robię,..czas mógłby stać w miejscu *) i jest cudownie ,..ah nie wiem co zrobić ,czy dać spokój czy męczyć się z przyjaźnią....odpiszcie

,...hej.. właśnie czytam...przyszły mi na myśl takie refleksje: 1.Jak można darzyć kogoś uczuciem a nie moc się przed nim otworzyć fizycznie bać się ciała,...wstyd przewyższa wszystko.. 2.Tęsknie za moim skarbem ,...bardzo BARDZO Bardzo,...jej nie ma komu się wyżalić ,..smutno telefon to nie wszystko... I już ostatnie ,... miłość jest najwartościowszą cechą na tym świecie ,... a co jeśli jutro cos sie stanie i juz nigdy cie nie zobacze ,...nie dotkę,...i już nigdy sie nie pokłócimy i nie będe mogła na Ciebie nakrzyczec,.. *[ zyjmy chwila dana od zycia i bierzmy to co najlepsze...

SĄ całkiem ok,...szczerze to masz takie same jak moję. Ja jestem zadowolona.mój chłopak też. *]