Sukienka

Ja to widzę tak: takie kobiety usiłują po prostu udowodnić sobie i innym, że dane zainteresowanie im się jak najbardziej należy. Uważają, że to nie one się mylą tylko osoba, która je odrzuciła. I to tej osobie należy pokazać co traci. Wg. mnie złość w tym przypadku to permanentne szukanie akceptacji swojej osoby u innych ludzi. Permanentne i w wielu przypadkach rozpaczliwe. Zamiast pogodzenia się z faktami wybierają walkę, w sumie z góry skazując się na porażkę i kompromitację. Po przegranej następuje oczywiście standardowe tłumaczenie: ciągle trafiam na niewłaściwych facetów. A one nie trafiają - one mniej lub bardziej świadomie po prostu takich szukają :)

'Teraz lepiej zakłada mi się sandałki, nóżka się elegancko wślizguje' Jak tak to nie mam więcej pytań - komfort najważniejszy. Widzę nawet jedną zaletę tej sytuacji. Jak się kiedyś przypadkiem miniemy na ulicy to przynajmniej nie będę miała problemu z rozpoznaniem Twojej osoby. Jak nie po sandałach to po jedynym w swoim rodzaju 'aromacie' :)

MS myślałeś myślałeś a o zmianie skarpetek to już nie pomyślałeś. Ale z tego co widzę, nie jest to dla Ciebie sprawa priorytetowa. Ubolewam nad tym :)

'Ja sam jestem swoim bodyguardem... I nie tylko swoim' Hahaha a skarpetki zmieniłeś w końcu? :)

Stanowczy, sam się gdzieś szlajasz od samego rana a potem marudzisz, że jest cisza :) Dzień dobry.

Wiem, że nie chodziło Ci o cofanie się. Co do pozytywów to oczywiście, że warto i zapewne przyjdzie na to odpowiedni moment. Tak jak już napisałaś wcześniej, podstawą jest czas, czas i jeszcze raz czas.

'Jak go poznałam byłam w wieku kiedy się zdaje maturę, nie pamiętam co było wcześniej' I raczej sobie nie przypomnisz, bo większość wspomnień i tak jest z nim związana. Ja też wychodziłam z długoletniego związku więc wiem, że próba powrotu do tego co było przed jest w sumie nierealna. Po prostu nauczysz się z czasem funkcjonować na nowo, nie bazując na tym co było, tylko na tym co jest. A że teraz to "jest" wygląda bardzo mizernie to przecież jak najbardziej normalne. Ale minie. Czasu na rozpamiętywanie nie przeskoczysz więc go sobie nie odmawiaj, bo to również jest potrzebne. Nie pozwól tylko by trwało to za długo.

'jak trzeba podniesc topik, to kosmici nagle gdzies sie chowaja' 'i przy okazji, drobna prosba, zaciagnij tam nadzieje, tak wiesz..skutecznie' Zdecyduj się :)

Po 20 minutach urzędowania? Chyba żartujesz :)

Co do analizowania to powiem więcej: Ty nadal będziesz to robić nawet po zerwaniu kontaktu. To nie przejdzie z dnia na dzień. Ale jak tego kontaktu nie urwiesz to nigdy się z tego nie wygrzebiesz.

Drugie podejście :) http://wyborcza.pl/1,81388,7051812,Kobiety__ktore_kochaja_za_bardzo.html

http://wyborcza.pl/1,81388,7051812,Kobiety__ktore_kochaja_za_bardzo.html?as=1&ias=3&startsz=x Może komuś się przyda.

Również uważam, że zerwanie kontaktu to jedyne dobre rozwiązanie.

Widzę, że dziś sytuacja wygląda dużo lepiej :) Mam nadzieję, że wczorajszy bałagan już się nie powtórzy.

Wybaczcie mi absencję - nawał obowiązków. Powinnam być wieczorem.

'sukienko, moze ty masz ochote dolaczyc?' Jak najbardziej :)

O matko :)

Skoro szukasz lux to tylko Dacia Logan ;)

Powinnaś być wdzięczna, że ONA się pojawiła w takim razie. I może kiedyś w myślach jej za to podziękujesz.

Ale moment. Przez nią się rozstaliście?

'i tak powinno być jak pisze Sukienka' Kolejne doprecyzowanie, żeby była jasność: nie on zakończył związek tylko ja. Ale o powrocie ględził aż głowa puchła.

Doprecyzuję - mój chciał ale mu się nie udało.

Tak. Po niedługim :)

Rozważna - gdyby każda z nas potrafiła sobie pomóc to nie byłoby tego topicu ;) W skrócie, nęcić go spojrzeniem, jak będzie się ociągał to delikatnie przejąć inicjatywę, jak nie zareaguje - zapomnieć :)

Witam Przemku :) Cytryna ma wreszcie konkurecję :P