Dzwoni do mnie raz na tydzień, olewa ważne daty... W ogóle nie obchodzi go chyba co się ze mną dzieje... Niedawno, to ja do niego wydzwaniałam, przyjeżdżałam i starałam się. Ale powiedziałam dość!Jesteśmy ze sobą 5 lat, kiedyś było zupełnie inaczej... Widać był o, że mu zależy... Wiem ,że jest zajęty... Pisze pracę dyplomową, ale żeby aż tak... Rozmawiałam z nim wielokrotnie na ten temat, ale on uważa chyba, że nie ma problemu... Nie zależy mu na kontakcie ze mną. Codziennie prawie płaczę i nie mogę przestać sprawdzać co jakiś czas komórkę. On twierdzi, że mnie kocha i że chce się dla mnie zmieniać... ale jak grochem o ścianę... Nie rozumie tego, że ja się czuję niechciana i niekochana. Nie potrafię uwierzyć, że mu na mnie zależy... Czy naprawdę choć jeden sms dziennie to tak dużo?
Czekam wiec całymi dniami aż się odezwie... bezskutecznie... Nie rozumiem. Zaczynam wątpić w jego miłość. Wpadam w dołek. Może trzeba się już rozstać? Zastanawiam się czy to ze mną jest wszystko ok? Może się czepiam, ale przygnębienie samo przychodzi... Nie chcę żyć w takim stanie. Może mu to samo minie... i gdy się już obroni będzie miał dla mnie czas... ale nie rozumiem i tak dlaczego nie poświęci mi choć 2 minut?! Jak ja byłam nawet bardzo zajęta, to zawsze dla niego znajdywałam czas... Bo mi naprawdę zależało... Tylko zazdroszczę swoim koleżankom... Bo one mają to czego mi tak bardzo brakuje...
