ewa0505

Wilmar dostałaś jakieś tabletki na podtrzymanie. Boże dziewczyno zadzwoń do gina. Powiedz mu o tych plamieniach. Walcz do ostatka. Tylko sie nie załamuj. Moze idź do innego lekarza albo na pogotowie. Boże nie wiem co ci doradzić. Przytulam mocno. Napisz jak bedziesz coś wiedziała. Martwię się o ciebie bo wiem jaki to ból. Cały czas wierzę, że bedzie dobrze.

Dzastina gratuluję mamusiu. Zobaczysz wszystko bedzie dobrze, jeśli na teście pojawiła się kreseczka to dobry znak. Zawroty głowy też. Piersi też bolą? Jeśli tak to wszystko jest na jak najlepszej drodze. Pozdrawiam i trzymam kciuki. Daj znać jak już coś będziesz wiedziała.

Wilmar nie możesz się teraz stresować - wiem, że łatwiej radzić niż to zrobić. Może rzeczywiście to wczesna ciąża. U mnie betka cały czas rosła, więc moim zdaniem nie jest to miarodajne. U ciebie spadła ale serduszko bije i to jest najważniejsze. Pamiętaj, że stres niedobrze wpływa na dzidziusia. Moje rady dla ciebie to po prostu staraj się jakoś wypełnić wolny czas, czymś co sprawia ci dużą przyjemność. Poczytaj książkę, rozwiąż krzyżówkę, obejrzyj film. Staraj się zająć czymś myśli - będzie łatwiej. Wiem, że nie jest to proste ale postaraj się dla dzidziusia i pamiętaj, że ono nadal żyje. Przytulam mocno do serduszka i trzymam kciuki.

Dzastina przykro mi ale nie pamiętam od którego dnia miałam te zawroty, bo u mnie nie były one aż tak uciążliwe ale podejrzewam że coś tak na początku ciąży. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że to o to chodzi, więc na poczatku nie zaprzątałam sobie tym głowy. Pozdrawiam i trzymam kciuki.

Dzastina na początek wystarczy, że ja wierzę, a wierz mi ja naprawdę wierzę. Dzisiaj dowiedziałam się, że moja siostra jest w ciąży. Jak się o tym dowiedziałam, to ryczałam przez cały dzień i to nie dlatego, że jej się udało a mnie nie, tylko dlatego, że zdałam sobie sprawę, że moje dziecko byłoby tylko o miesiąc starsze od jej. Odniosłam wrażenie, że tam na górze się po prostu pomylili i na początku dali dziecko mnie nie jej. Wiem, że to chore podejście do sprawy ale nic na to nie poradzę. Do dnia dzisiejszego myślałam, że już nic gorszego mnie nie może spotkać a tu proszę... niespodzianka. Kocham moją siostę i zyczę jej jak najlepiej ale na razie jest mi strasznie ciężko. Pozdrawiam gorąco.

Dzastina wiesz po czym ja się zorientowałam, że jestem w ciąży - własnie po zawrotach głowy. Tylko nie aż takich jak ty. Lepiej idź do lekarza, żebyś sobie głowy nie rozbiła kochana. Tylko powiedz, że byc może jesteś w ciąży. Pozdrawiam i trzymam kciuki.

Dzastina, jakoś to wszystko przeżyłam ale z każdym dniem wcale nie jest łatwiej. Wierzę, że czas leczy rany ale u mnie to jeszcze chyba za wcześnie. Nie wiem teraz kiedy odważę się starać o nowego dzidziusia. Mój mąż też się na razie boi, ale na podjęcie decyzji mamy jeszcze 3-4 m-ce, może coś się jeszcze zmieni. Pozdrawiam i trzymam kciuki, kochana, żeby własnie w tym mięsiącu zaświeciło tobie słońce, a w przyszłym żebyś zobaczyła coś czego ja się nie doczekałam, zeby zabiło serduszko twojego maleństwa.

Wilmar spokojnie, idź koniecznie do gina żeby sprawdził na USG co się tam dzieje. Beta nie zawsze daje jednoznaczną diagnozę u mnie chodź to było puste jajo płodowe ciągle rosła, więc u ciebie przy zdrowej ciąży równie dobrze może troszeczkę spadać. Nigdy nie interpretuj wyników sama. Pozdrawiam i trzymam kciuki.

Karzien ja miała znieczulenie ogólne. Zresztą nikt mnie nie pytał jakie wolę. Gdyby tak było i tak bym wybrała narkozę, bo dzieki temu nic nie pamiętam. Jak się obudziłam to było po wszytkim. Nie wiem czy chciałabym być świadoma tego co mi robią. Czy byłoby mi łatwiej - na pewno nie. Co do twojego znieczulenia to i tak bedziesz rozmawiała z anestezjologiem, który na pewno rozwieje twoje wątpliwości. Znieczulenie ustalane jest indywidualnie w zależności od różnych czynników, tak więc nie mogę ci doradzić a anestezjolog - tak. Pamiętaj, że masz prawo pytać o wszystko, co cię dręczy. Zapytaj o ewentualne powikłania itp. Pozdrawiam i tulę do serduszka.

Agusia wiem co czujesz. Jednego dnia niby się pogodziłaś z tą myślą - drugiego masz żal do Boga, do wszystkich. Wiem, że równie ciękżko jest twojemu mężowi. Mojemu również jest ciężko, ale ja zdałam sobie sprawę z tego o wiele później, bo przecież on też stracił dziecko, nie tylko ja. Pamiętaj o tym, bo ja przez moment zapomniałam. On też co wieczór głaskał brzuszek i mówił do niego "Kocham cię Szkrabie", rozmawiał z nim, chociaż tak naprawdę nic tam nie było. Dla niego to też był cios.

Karzien wiem ze to żadne pocieszenie, ale zobaczysz uda nam się i to być może w tym samym czasie bedziemy się cieszyły z naszych maleństw. Zobaczysz, następnym razem się uda.

Agusia, przykro mi, że ciebie też to spotkało. Sam zabieg jest bezbolesny. Fizycznie dosyć szybko dojdziesz do siebie, z psychiką gorzej. Ja po zabiegu, kiedy się obudziłam i zobaczyłam męża to tak ryczałam, że nie mogłam się uspokoić. Wtedy dopiero zdałam sobie sprawę, że to koniec, że nic już się nie zmieni, że cudu nie będzie. Przytulam cię i życzę, żeby bolało jak najmniej.

Karzien tak mi przykro. Poryczałam się jak przeczytałam, że twoje maleństwo umarło. Wiem co czujesz. Nadal kochasz i nadal masz nadzieję. Cieszyłam się, że tobie się udało. Czemu to takie niesprawiedliwe, że chociaż jednej z nas się nie powiodło. Myślałam, że chociaż tobie się uda i mocno trzymałam kciuki. Ja też muszę trochę odczekać, żeby macica wróciła do swojego stanu i wszystko się zagoiło. Wiem, że bedzie ci ciężko dlatego przytulam cię mocno do serduszka i wiedz, że zawsze możesz na mnie liczyć.

Dzastina dzięki za wsparcie. Ja też do końca miałam cichą nadzieję, że się uda. Myślałam, że jak będzie już po wszystkim to będzie łatwiej - myliłam się. Jest coraz gorzej. Myślałam, że się z tym pogodziłam, ale czy z utratą dziecka można się kiedyś pogodzić? A miało być tak pięknie...zastanawiałm się nawet gdzie postawimy łóżeczko... wybrałam imiona dla chłopca i dziewczynki... ale nic z tego... a co najgorsze zaczęłam już kochać to dziecko, którego nie będzie. Przepraszam was, że piszę tutaj o tym ale może dzięki temu będzie łatwiej. Przytulam was mocno.

Hej dziewczyny. Magwys tak mi przykro, wiem co przeżywasz. Ja przeżywałam i nadal przeżywam to samo. Najpierw słyszałam "wszystko w porządku, nie widzę, żeby to miała być ciąża zagrożona" a potem wyrok "ciąża bezzarodkowa". U mnie już po wszyskim chociaż sama nie poroniłam. Właśnie wróciłam ze szpitala. Niestety trzeci lekarz potwierdził diagnozę i chociaż betka rosła do 48000 to jednak bardzo malutko. Dostałam skierowanie do szpitala z podejrzeniem na dodatek ciąży pozamacicznej a że bolał mnie brzuch i drętwiały nogi postanowiłam się położyć do szpitala. Nie było łatwo. Kiedy się obudziłam po narkozie ryczałam jak szalona i nic nie mogło mnie uspokoić. Całe szczęście że mąż był ze mną. Możemy starać się za 2-3 miesiące o nowego dzidziusia ale jak na razie nie jestem na to gotowa. Boję się, żę ten koszmar może się powtórzyć. A tego bym po raz drugi chyba nie przeżyła. Przytulam was mocno i życzę zdrowych bobasków i to jak najszybciej.

Dzastina dzięki, za słowa otuchy. Ja też chodź próbuję do siebie nie dopuścić tego mam nadzieję, bo w końcu jeśli ciąża wogóle się nie rozwinęła to chyba już dawno powinnam poronić. A tu nic. Nie wiem już co sama mam myśleć. Na razie czekam, w końcu musi się wyjaśnić. Pozdrawiam i trzymam za ciebie kciuki.

Magwys u mnie wszystko w porządku, jeśli można to tak nazwać. Na razie nic się nie zmieniło, no może oprócz tego, że chyba zapadam w sen zimowy ;) to chyba przez tę pogodę. Pozdrawiam i obiecuję dać znać jak już będzie po wszyskim.

A skierowanie do szpitala dostałam tak na wszelki wypadek jakbym zdecydowała się iść od razu. Gdyby to mi zagrażało to na pewno by mi o tym powiedział a nie mówił, że wybór należy do mnie.

Monikaklan ginekolog u którego byłam ostatnio (przyjmuje też w szpitalu) mówił mi, że mogę iść dopiero jak się zaczną krwawienia, więc mogę jeszcze zaczekać. Od mojej wizyty minęły 2 dni, więc na razie nie ma czym się martwić. Z jego wypowiedzi wywnioskowałam, że to już niedługo.

Maarina, na pewno masz rację, jednak ja nie będę gotowa na kolejne dziecko jeśli nie zakończy się to co się obecnie dzieje. Chcę wiedzieć, że nie postąpiłam pochopnie i poczekać na to krwawienie. Wtedy nie będę miała sobie nic do zarzucenia i łatwiej mi bedzie podjąć starania na nowo. Mój mąż mnie wspiera we wszystkich moich decyzjach i to mi daje siłę, żeby się nie załamać. Pozdrawiam Cię i życzę Ci tego o czym my wszytkie marzymy. Pozdrawiam.

Dzastina ja nie mam nadziei na dziecko ja chcę mieć po prostu czyste sumienie i nigdy w życiu nie zastanawiać się co by było gdyby. A z tym czekaniem utwierdziało mnie to, ze lekarz u którego byłam ostatnio powiedział mi, że do szpitala mogę iść jak zacznę krwawić albo od razu. Na razie nie krwawię, nie boli mnie brzuch i dobrze się czuję więc zaczekam do krwawienia. Przecież w końcu, jesli to nie ciąża, to powinnam poronić, prawda? Pozdrawiam.

magwys idź dziewczyno na tą bete i przestań się zadręczać, bo jak wiadomo złe mysli przyciagają złe zdarzenia. Wieć dość z tym złym nastawienie. nie gdybaj bo jeszcze nic nie wiesz. Nie zawsze beta rośnie tak jak powinna ale to nie oznacza, że nie skończy się wsystko szczęśliwie. A u ciebie na pewno wzrosnie. Trzymam kciuki i pozdrawiam.

Jak zacznę plamić i poronię, to będę wiedziała w 100%, ze nie zabiłam swego dziecka, bo nie jestem jakoś wewnetrznie przekonana co do tej diagnozy, chociaż już się z nią pogodziłam.

Dziewczyny ja się wcale nie poddałam. Miałam iść do szpitala na usunięcie tego jaja, ale nie pójdę. Zaczekam aż zacznę sama plamić. Znajoma dziewczyna która miała taką samą sytuację jak ja teraz żałuje, że bez żadnych plamień zgodziła się na usunięcie, bo przy ostatnim synku (który jest zdrowy) też miała taką diagnozę. Nadziei nie mam ale bedę walczyła do końca. Pozdrawiam.

Magwys spokojnie, to co u mnie dosyć rzadko się zdarza. Także głowa do góry. Dziękuję wam wszystkim za wsparcie. Bardzo mi było potrzebne, dodawało nadziei ale ja i tak w głębi gdzieś czułam że nie jest dobrze. Pozdrawiam i ściskam mocno.