panna M bede

zagubieni ...a moze doskwiera nam poprostu bol istnienia jak Werterowi...

soniu-tak to jest chyba jakas recepta-nie angazowac sie zbyt szybko..wiem cos o tym,tez wpadam w te pulapke z obawy przed samotnoscia,ale to jest bledne kolo-bo tak sie jej boimy,ze postepujemy tak ,ze jeszcze bardziej ja na siebie sciagamy,odstraszamy takim desperackim upatrywaniem szansy we wszystkim i w kazdym potencjalnego partnera...

soniu-to nie zadzwonil wczoraj?

witajcie herbatka dobra byla :) dzieki za goscine not.;)

damo ...a moge dzis sie wprosic do ciebie na banany,albo do ktregos z panow :D? bo ja nie mam dzis:(

no to faktycznie ci sie zebralo :P dobrze pamietam-dystymia?

czemu smutasz soniu?

no nie mowie ze akurat ty,ale nie ty ,nie ten i nie tamten..:(chyba cos ze mna nie tak.:( czy znacie przypadki ze mezczyzna lezy z kobieta w jednym lozku i nie probuje przelamac bariery bliskosci...?biorac pod uwage ze w czysta przyjazn damsko-meska nie wierze...

jestem ,jestem ..ale"jakoby mnie nie bylo"

wyssany-zabrzmialo ciekawie ;) ale teraz ..niech mnie ktos przytuli-prosze,tak mi zle :(

wyssany-czy to taka forma terapii motywujacej? skad wiesz,ze po czym wnioskujesz ze moze byc ze mna tak dobrze?

hej , a u mnie nie najlepszy nastroj,jakies melancholie mnie nachodza..jakis nieopanowany smutek :( nie potrafie sie cieszyc ze szczescia innych,nawet wlasnej kolezanki

ja tez ide,bede prawdopodobnie wieczorem wyssany-czekam na twoje odniesienie do wypowiedzi tymczasem

nie pamietam dokladnie czy to byo dwie,ale poltorej na pewno, nie moglo byc inaczej ,na efekty dzialania czekalm okolo pol roku,fobia byla u mnie bardzo silna i w bardzo zaawansowanym stopniu,w zasadzie pierwsze oznaki byly juz w pzredszkolu,a leki zaczelam brac od ok 19 roku zycia ,wiec ile lat zylam w siadomosci ,ze musze cierpiec ,bo myslalam ze taka jestem i nikt sie mna nie zajal..nie pomogl...:(

jaki czas trwania? u mnie nie bylo pzry paroksetynie zadnych odczuc ,tak jakby zostal odlaczony guziczek odpowiedzialny za te funkcje :O

tak-nieszczesne 25 :( ale nigdy mysli samobojczych nie mialam ,wtedy nie leczylam si na depresje ,wiec nie bylo z tym problemu

niestety:( fobia spoleczna..w bardzo silnym stadium,poczatkowo leczylam sie wlasnie na to po drodze wystapily inne rzeczy ale mowisz o paroksetynie damo? silny a w dodatku bralam bardzo duza dawke,nie pamietam ile mg ,ale chyba po 2 tabletki:O

wyssany-dzieki skad ty masz takie informacje? wiem ze juz mowiles ,ale nie poamietam ,zajmujesz sie tymi tematami zawodowo ,czy z czystej pasji?:) tylko jest jeden problem z paroksetyna-ogranicza funkcje seksualne,a wzasadzie doprowadza do ich zaniku:(

dla mnie normalnosc to-jak juz wspominalam-bycie soba i nie zastanawianie sie nad tym czy robie dobrze (samokrytyka to juz odrebna sprawa) nie strofowanie siebie w kazdej sytuacji bez konkretnego powodu, nawet ludzie z nizszych szczebli sppolecznych moga byc szczesliwi,poprostu maja inne priorytety ,bardziej okrojone ,ale jesli sie w tym realizuja to czuja sie spelnieni i szczesliwi.. ja nie wiem w czym sie osadzic...niby nie jestem najnizej ,ale wysoko tylko mierze..a wiec tkwie w prozni emocjonalnej i umyslowej,a zycie mija...

wyssany -wiesz cos na temat sertraliny? wystepuje pod nazwami :asertin ,asentra

oj tak ,zawsze na kacu mam jeszcze bardziej depresyjny nastroj..poza tym tak na dobra sprawe to wogole nie powinnam pic akoholu przy takich lekach.. a teraz biore sertraline

wyssany-juz o tym myslalam ale boje sie pzrejscia z leku na lek u mnie ma to straszne skutki,czulam ze wyjde z siebie,ale tesknie za ta osoba ,ktora bylam na parokse..,szkoda tylko ,ze to sztuczny fekt,ale mimo wszystko ,warto bylo poczuc ,ze swiat nalezy do mnie..

dla mnie wyznacznikiem normalnosci jest robic to ,na co ma sie ochote i nie kontrolowac swoich zachowan na kazdym kroku...to jest bardzo meczace i autodestrukcyjne,to na pewno nie jest powszechna normalnsc :(

nie bylo raczej byly momenty gdzie doskwieralo uczucie pustki i samotnosci ,smutku ,ze nie ma szansy na zmiane...

tak to dziecinstwo ksztaltuje w nas czlowieka,jesli nawet bedziemy z tym walczyc ,bedziemy chcieli to zmienic ,to bedziemy co najmniej pogubieni.. ale nigdy do konca normalni,tak jak inni...:(