agach4

Stare Dobre Małżeństwo Bejdak Skrajem nieba szedł Bejdak Organki z odpustu same mu grały Kałużę żabom łyżką zamieszał Nie zdając sobie z tego sprawy Podobno ktoś widział jak do żab się łasił na kolanach Żeby mu kumkały Albo w pasiece do ula się spowiadał A pszczoły miód na serce mu lały Ktoś go poprosił by mu łąkę skosił A on zioła głaskał, tulił się do trawy Jakoś nie umiał z ludźmi żyć Raczej kumplował się z ptakami Kiedyś nad ranem z nimi odleciał Na niebieskie ptasie polany Jakoś nie umiał z ludźmi żyć Czasem wróblem wraca gdy Boga uprosi Z lotu ptaka chwilę u nas gości Boga słabość do niego jednaka Bo jak nie kochać takiego Bejdaka

"W mych snach jej nie ma. Czemu, nie wiem. Może dlatego nie chce być, by nie przeszkadzać. Cicha tak..." SDM "A ona cicha"

"Gdy zamknę oczy - widzę jaśniej, bo funkcję wzroku przejął dotyk. Zanurzam się w twe wrzące wnętrze. Cały erotyk Cały erotyk." SDM "Akt miłosny albo życie"

... Na odgłos kroków po schodach Serce wciąż skacze do gardła, Że może jednak to ona, Ona - to: piękna moja zagłada. ... Ni żyć już można, ni umrzeć. Wypłakać łzy doszczętnie; Oddycham ledwie i z bólem, Kością mi w gardle staje powietrze Czy tak już będzie i będzie, Boże mój, Boże, mój Boże. Zawsze i wszędzie w obłędzie, Boże mój, wbiłeś we mnie wszystkie noże! Stare Dobre Małżeństwo Ach, kiedy znowu ruszą dla mnie dni