Witam. Bardzo proszę o pomoc w rozeznaniu sytuacji, ponieważ sama chyba już się w tym wszystkim gubię. Chodzi głównie o teściów, ale również o ich córkę- moja szwagierke. Otóż od dłuższego już czasu ja i mój mąż nie utrzymujemy żadnych kontaktów z szwagierka ( "złote dziecko") i jej mężem. Doszło miedzy nami do kłótni, która spowodowała, że zdecydowaliśmy się raz na zawsze zerwać dalsze kontakty. O swoich powodach poinformowalismy teściów- i to chyba okazało się naszym największym błędem... Zrobiliśmy to dlatego, ażeby nie próbowali na siłę przekonywać nas do powrotu do tamtej toksycznej dla nas relacji. Mąż od początku był zdania, żeby o niczym im nie mówić bo to nie ma sensu - i tak będą bronić" złote dziecko" , jednak ja nie dowierzalam, ponieważ wszystkie argumenty były po naszej stronie i wydawało mi się, że nie byliby nawet w stanie w tej sytuacji nic na ich obronę powiedzieć... a jednak- mąż miał rację. Jakże bardzo się pomyliłam. Teściowie w trakcie całej naszej rozmowy albo bronili szwagierki i jej męża albo kłamali na ich korzyść- żebyśmy tylko zmienili zdanie i przywrócili z nimi kontakty. Potem zaczęły się subtelne próby obrażania nas lub wzbudzenia poczucia winy- a to, że chodzimy do kościoła ( w przeciwieństwie do teściów i szwagierki) więc powinniśmy dawać przykład jak się godzić, a to, że mąż nie mógł nic gorszego zrobić siostrze niż zerwać z nią kontakt. Miało to służyć wyraźnie temu, abyśmy poczuli się winni, że podejmujemy taką a nie inną decyzję, z którą oni nigdy się nie zgodzą. Ale co mnie najbardziej zszokowalo w tym wszystkim to fakt, że jeszcze przed zerwaniem kontaktów z szwagierką teściowa wielokrotnie skarżyła się do mnie, ale też do wielu innych osób na swoją córkę ( zawsze zgrywajac ofiarę córki lub potępiając jej zachowanie), a teraz kiedy m.in. o tym również z naszej strony była mowa- teściowa wszystkiego się wyparla! Nagle okazało się, że jej nic w córce nigdy nie przeszkadzało, że pewnie źle ją wszyscy zrozumieli albo że po prostu "nie pamięta" wielu sytuacji. Po prostu ręce mi opadły- nie mogłam uwierzyć w to co słyszę! Poczułam się jakby ktoś zrobił ze mnie ...ke, która chyba wszystko to sobie sama wymyśliła. I tutaj pojawia się moje pierwsze pytanie : czy to co zrobiła teściowa jest normalnym zachowaniem rodzica, który próbuje zazegnac konflikt między rodzeństwem czy to już jest zagranie bardzo nie fair w stosunku do nas? Czy to możliwe że kiedy było jej to wygodne zgrywala ofiarę córki, a kiedy już jej to nie pasuje (bo system się wali) to sama sobie przeczy? Po całej tej sytuacji z tesciami nasze stosunki bardzo się ochlodziły i chociaż wcześniej byliśmy przez nich lubiani, to teraz można odczuć że już tak nie jest i że mają do nas wielki żal- za to że zerwalismy kontakty z ich " złotym dzieckiem ".Przez to wszystko doszło do tego, że również z nimi przestaliśmy się jakoś często spotykać , ponieważ to jak nas potraktowali było w naszej opinii nie do przyjęcia. I wtedy dopiero się zaczęło... Tesciowie kiedy tylko mają okazję wzbudzają w nas poczucie winy, że nie dzwonimy, nie przyjeżdżamy, że się zaharowuja i nie ma kto pomóc ( chociaż to mój mąż najwięcej spośród rodzeństwa zawsze pomagał i nadal pomaga!). Teściowa zaczęła karać nas ciszą kiedy została skrytykowana za swoje zachowanie. Pojawiło się jakby szukanie na nas haków, ażeby udowodnić nam, że to my jesteśmy Ci źli, że się nimi nie interesujemy. Zaczęli mówić wśród rodziny, że jest im przykro bo nie tak wychowali syna, żeby nie potrafił się z siostrą pogodzić i że jest im za to wstyd, a nawet oberwalo nam się za to, że od nich nic nie chcemy, że nie potrzebujemy nigdy pomocy tylko sami sobie ze wszystkim radzimy. Bo przecież oni chcą się czuć potrzebni i ważni... Dodatkowo teściowa połączyła siły z owa szwagierką i teraz już wszyscy knuja przeciwko nam, ażeby udowodnić że jesteśmy nie fair i że to my klamiemy, co jest totalna nieprawda. Wszytko co jest nam zarzucane robią tak naprawdę oni sami. Kiedy tesciowie nas odwiedzają czujemy, że jesteśmy emocjonalnie zdradzani, bo wszystko czego się od nas dowiedzą- teściowa potem z dużym prawdopodobieństwem powtarza owej szwagierce i mają już temat do obgadania. Nie możemy czuć się przy nich swobodnie, musimy uważać na to co mówimy lub robimy bo wszystko może zostać potem wykorzystane przeciwko nam. Wydaje mi się, że przychodzą do nas tylko i wyłącznie dlatego, żeby ich wizerunek wśród ludzi nie ucierpiał - chcą być postrzegani jako idealni rodzice (lub dziadkowie dla naszego dziecka) bo to jest dla nich priorytet- co ludzie powiedzą, co pomyślą o nich jeśli kontakt z nami się zerwie. Nie zależy im tak naprawdę na nas, a tylko na tym, aby nadal kontrolować sytuację i nasze życie i aby za wszelką cenę udawać przed światem kochającą się rodzinkę. Ta cała sytuacja jest dla mnie już bardzo męcząca, ponieważ podczas spotkań tesciowie nieraz grają cudownych, milych i życzliwych ( przynoszą nam nawet jakieś niespodziewane prezenty), a teściowa to nawet potrafi udać czasem takie niewiniatko, że zaczynam się potem zastanawiać czy może nie za surowo ich oceniam, że może nie są wcale tacy źli. Nagle zapominam już o tym, że zostalismy przez nich obrazeni, że celowo wzbudzają w nas poczucie winy, że nas obmawiaja z szwagierką i o wszystkich tych rzeczach, które robią - i zaczynam racjonalizowac ich zachowania, szukać dla nich usprawiedliwienia. I tutaj pojawia się temat, na który przypadkowo natrafiłam czyli narcyzm. Metody manipluacji jakie stosują osoby narcystyczne to przecież zachowania zarówno teściów jak i ich córki. Projekcja, gaslighting, skrzydlate małpy, wzbudzanie poczucia winy, karanie ciszą, nadmierna koncentracja na wizerunku wśród ludzi itd. Bardzo proszę o opinie czy mi się tylko wydaje czy to wygląda rzeczywiście na rys narcystyczny teściów ( bo mysle tzn. mam nadzieję że nie jest to typowy narcyzm)? Czy ktoś może mi pomóc w ocenie sytuacji? A może to zupełnie normalne, że jako rodzice chcą pogodzić nas z szwagierką i dlatego sięgają po te wszystkie metody (w tym ukrywają prawdziwe oblicze szwagierki i jej męża)? Jak postępować z takimi osobami które udają cudownych kiedy się widzimy, a za naszymi plecami spiskuja przeciwko nam? Dodam tylko, że teściów ogólnie jest bardzo ciężko z czymkolwiek skonfrontować, ponieważ teściowa to bardzo inteligentna osoba i świetnie potrafi się kamuflowac oraz dobrze dba o to, aby to co mówi pośród ludzi na nasz temat nigdy do nas nie dotarło. Proszę o opinię czy to już jest jakaś forma przemocy emocjonalnej ze strony teściów ( bo czuje się psychicznie tym wyczerpana) czy po prostu ja za bardzo to wszystko biorę do siebie, wyolbrzymiam i robię z igly widły? Czy jest tu ktoś kto ma wiedzę na temat spectrum narcyzmu i może ocenić ze swojej perspektywy czy zachowanie teściów może wskazywać na ten właśnie problem? Przecież wcześniej kiedy było jeszcze między nami dobrze nigdy nie zachowywali się w stosunku do nas w ten sposób. Oczywiście nie jestem w stanie wspomnieć tu o wszystkim bo jest tego zbyt wiele, a i tak moja wypowiedź jest już zbyt długa (za co z góry przepraszam), ale chciałabym naprawdę napisać dużo więcej. Proszę o opinię bo nie wiem już co sądzić na ten temat. Z góry dziękuję każdemu. Pozdrawiam serdecznie.
