Dorotella

20l, cud się stał i pracę dostałam i teraz nie myślę o niczym innym :D Jak tam z Twoim instruktorem? Ja przez kilka dni do mojego się nie odzywałam, bo niby nie mam czasu, bo niby coś tam i działa - teraz sam ciągle zabiega o spotkania:D

20l, ja to ostatnio go zlewam zupełnie, bo kilka dni temu wkur... mnie na maksa, ale nie będę o tym tu pisać, bo duuużo miejsca by i czasu to zajęło. W każdym razie wiem, że kiedyś jeszcze robiłabym wszystko, aby znowu było ok między nami, a teraz, po "Zołzach", olewam go cały czas, dopóki on nie przemyśli swojego zachowania:P

A będzie coś około roku niedługo. Wiem, wiem, napiszesz zaraz, że czemu jesteśmy razem, skoro mi ta rodzina tak nie pasuje, więc od razu Ci odpowiadam: nie wiem:P Ale z każdym dniem się przekonuję, że jeśli poznam kogoś odpowiedniejszego, to nie będę miała skrupułów, aby odejść...

Również, jasne, że spotykamy się u mnie lub na mieście, ale też muszę brać pod uwagę jego zdanie, żeby nie mówił, że próbuję go odciągnąć od rodziny:P A co do leniuchowania, to wszystko zależy... Skoro on jest tyle starszy, to pewnie nie ma siły na nic więcej, więc takie zwykłe lenistwo jest mu najbardziej na rękę. Ale jeśli Tobie mało, po prostu powiedz mu o tym, zaproponuj jakiś alternatywny sposób:)

Odpada, bo moja rodzina jest daleko, więc częste spotkania odpadają. Wygarnięcie też nie wchodzi w grę, bo się śmiertelnie obrazi, bo do niego nie dociera, że jego rodzina może kogoś drażnić. A jeśli chodzi o ich zachowanie, to nie jest tak, że oni mnie nie lubią, że dokuczają, krytykują itp. Tam jest wprost odwrotnie. Jego mamusia zachowuje się tak, jakbym była jej córką. A to kupi mi jakiegoś ciucha (zazwyczaj mało gustownego), a to chciałaby wiedzieć, co mi ginekolog powiedział itp. Wiecie, z jednej str to dobre, bo moja matka nigdy taka dla mnie nie była i fajnie, że ktoś próbuje być dla mnie jak matka, ale z drugiej str nie lubię tego, bo jakby nie patrzeć, to obca baba jest. Inaczej mówiąc, jest przesłodka, a wiadomo, nadmiar cukru szkodzi. W ogóle co ostatnio odwaliła. Siedzę sobie w pokoju i czekam na faceta, bo gdzieś wyszedł w międzyczasie, a ona wchodzi, rozbiera się do naga i jakby nigdy nic zaczyna przy mnie mierzyć bieliznę :D

Ja ze swoim czas spędzam różnie (jeśli on już go znajdzie, bo cholernie zabiegany jest i to nie jest wymówka, by się nie spotykać). Czasem wyjdziemy do kina, czasem do teatru, na łyżwy, kręgle itp, czasem coś ugotujemy wspólnie. Ale często czas spędzamy z całą jego rodziną, a to mnie wkurza, bo oni mają durne poczucie humoru i nie rozumieją, że mnie nie musi ono bawić, a jego braciszek jest tak zarozumiałym bucem, że go nie trawię. A tak patrząc obiektywnie, to najczęściej właśnie z jego rodziną spędzam czas (aż się dziwię, że z nami na urlop nie pojechali). Co sądzicie o takiej sytuacji? To raczej normalne nie jest, że on taki przywiązany do rodziny. Ja rozumiem, że to ważne, by być zżytym ze sobą, ale u nich to zżycie przybiera "patologiczny" rozmiar. A już mu nieraz mówiłam, że chciałabym pobyć z nim więcej sam na sam, ale on wtedy wyjeżdża mi z gadką, że nie lubię jego rodziny itp...

Moja koleżanka zawsze powtarza takie coś: "Jeśli ja nie jestem z danym facetem, nie tracę nic, ale jeśli on nie chce być ze mną, to traci wiele :D I w sumie ma rację, ja też tak uważam, że skoro facet nas nie chce, to tylko jego strata. Ale pamiętaj, by nie popadać ze skrajności w skrajność. Książka moim zdaniem uczy stawiania na swoim, ale myślę, że to też nie jest tak, że ciągle mamy stawiać na swoim, bo facet w końcu się wystraszy i zwieje. Chodzi po prostu o to, aby mieć szacunek do samej siebie i nie biegać na każde zawołanie faceta. Jeeeejuuuu, ale ja byłam głupia kiedyś. Właśnie mi się przypomniało jeszcze, jak ten mój pierwszy leciał sobie w kulki i pół dnia z koleżankami urzędował i dla mnie nie miał czasu. Dopiero wieczorem łaskawie zadzwonił, żebym przyjechała. A ja głupia, zakochana, wsiadałam na rower i zapierniczałam przez las (bo tak był najbliżej) w śniegu (bo akurat zima była), aby się z nim zobaczyć. Normalnie nie mogę pojąć jak mogłam taka głupia być. Ale dziś gdyby mi facet taki numer odstawił, od razu bym go w d... kopnęła.

Mój to czasem tak ma, że próbuje mnie sobie ustawić, ja to nazywam tresowaniem, za co on się obraża. Bo np. dzwonię do niego, a on do mnie z pytaniem: "o co cię prosiłem?" ja swoje, a on znowu to samo pytanie. I tak kilka razy, więc bez słowa się rozłączam. A on wtedy dzwoni i pyta, co się stało. Ja na to, że może w ten sposób tresować swoją rodzinę lub współpracowników a nie mnie i wtedy twierdzi, że mam rację:P A on by pewnie chciał, abym robiła tak, jak on chce. A ja niestety tak mam, że lubię "rządzić" w związku. Dlatego byłam z siebie dumna, gdy przestałam się spotykać z tym sporo starszym od siebie facetem (pewnie nie czytałaś, więc Ci szybko opowiadam). Otóż odnosiłam wrażenie, że byłam mu potrzebna tylko po to, aby mu sprzątać i gotować, bo co u niego się spotykalismy, to on pytał, czy mu posprzątam lub czy ugotuję. Pewnego dnia, gdy byłam u niego, a on w pracy, postanowiłam, że koniec tego dobrego. Spakowalam się, zamknęłam drzwi, klucz wrzuciłam do skrzynki na listy i wyjechałąm bez słowa. Po powrocie z pracy on dzwoni i pyta gdzie jestem bo chce wejsc do domu. Ja mu na to, że klucz ma w skrzynce. A on na to, gdzie ja jestem. Więc mówię mu, że służąca zakończyła swoją pracę u niego i niech szuka sobie nowej. I bez słowa się rozłączylam, zablokowałam jego numer. I poczulam ogromną radość, że postawiłam na swoim, że nie dałam się sprowadzic do poziomu sprzątaczki (gdybym z nim zostala tak by pewnie bylo). A potem jeszcze trafiłam na "zołzy" i od tej pory już nie daję sobie w kaszę dmuchać:)

Wiesz, ja kiedyś byłam taka, jak "grzeczne" laski opisywane w tej książce. Jak byłam w pierwszym związku, a miałam wtedy może z 18 lat, to nie miałam pojęcia, jak postępować z facetem, a matka nigdy mi nic nie podpowiadała, bo ona po prostu nie potrafi o takich sprawach rozmawiać, ewentualnie szantażem coś wymuszać... Ale nieważne... W każdym razie jak byłam z tym pierwszym facetem, to on był taki, że wszystko było dla niego ważniejsze ode mnie, a ja naiwnie wierzyłam, że tak ma być, że on mnie na pewno kocha itp. Byłam na każde jego zawołanie. Potem zaczęło się to zmieniać i już taka głupia nie byłam, ale od kiedy przeczytałam tę książkę, która pokazała mi właśnie tak oczywiste rzeczy, to jest zupeeeełnie inaczej. I np jak mój facet dzwon i pyta, czy przyjdę, to mówię, że nie, bo maluję paznokcie (a naprawdę umieram z nudów) i że jak on chce, to niech sam przyjdzie. On mówi, że nie, bo coś tam, więc ja mówię, że nie to nie:D I widzę, że on "mięknie", bo przecież jak to możliwe, aby malowanie paznokci było od niego ważniejsze. Wiadomo, że nie robię tak za każdym razem, gdy tylko on chce się spotkać, ale czasami trzeba, by facet nie wchodził nam na głowę:)

"Dlaczego mężczyźni kochają zołzy". Jest w necie, można więc ściągnąć. Mi pomaga często:)

20l, ja ostatnio częściej niż tu, bywam na portalach z ogłoszeniami z pracą, bo gnoje mi umowy nie przedłużyli. Zapewne dlatego, że musieliby mi dać umowę na stałe, bo nie mieli powodu, aby mnie zwolnić:-/ No ale fajnie, że z tym instruktorem tak się sprawy mają, oby teraz było tylko do przodu:)

A przyniósł jakiegoś kwiatka albo co? :P Rozmawialiście w ogóle coś o tej sytuacji? Mówił coś o następnym spotkaniu?

20l, a na którą się umówiliście? Pamiętaj, aby potem napisać nam jak było:)

Ooo, to widzę, że coś się ruszyło:) Nie myśl o tym, czy się przejęzyczysz, po prostu bądź sobą:)

20l, to może powiedz mu wprost co i jak, szkoda nerwów na to wszystko, by zastanawiać się, czy się odezwie, czy nie, czy zaprosi na kawę, czy nie.

Zamknięta w sobie ma rację, najważniejsze, to by nie dać się zwariować i nie oszaleć:)

Zamknięta w sobie, tylko wiesz, jak jeszcze byłam w związku to był zupełnie inny... A jak zaczęłiśmy się spotykać, to wyszło szydło z worka... Pytanie tylko, czy wcześniej była to tylko gra z jego strony, czy może większość facetów tak już ma, że nagle przestają się strac, bo myślą że jak kobieta jest już ich to nie muszą o nią zabiegać...

Zamknięta, a co studiujesz? Ja też myślę, aby wróćić na uczelnię, ale teraz to już chyba za późno, bo ja już dawno po studiach jestem:P A wracając do tematu to super, że myślisz o pozostaniu na uczelni. Wykładając, nie będziesz dla niego studentką, a koleżanką z pracy, więc może wtedy jego opór zniknie. A on wie, jakie masz plany? Bo jeśli nie, to dobry pretekst, by się z nim spotkać. Pójdź na konsultacje, powiedz mu o swoich planach, zapytaj, czy może Ci coś podpowiedzieć w tej kwestii itp. A nuż złapie haczyk:D

Również, tak naprawdę, to tylko Ula wie, dlaczego się z nim spotkała. Nie oceniajmy więc jej, bo jej nei znamy. Może dziewczyna rzeczywiście myślała, że facet jest w porządku i myślała, że coś z tego będzie, może szukała przygody, a może po prostu chciała zobaczyć, co to za facet, który "urządza konwersacje" ;P Zamknieta w sobie, tak już dawno pisałaś o tym swoim, że myślałam, że tamto to już przeszłość i że pojawił się ktoś nowy:) Ale jeśli to ten sam facet, to naprawdę gratuluję cierpliwości:) Bo ja już dawno bym sobie odpuściła. Ale widzę, że to jednak trwa i trwa:) Cóż Ci doradzić? Hmmm, myślę, że podobnie jak Również. A więc działaj. Jeśli nie wiesz, czy kogoś ma, to spytaj wprost. Jeśli nie ma, to masz drogę wolną. Zaproś na kawę, na spacer, wymyśl jakikolwiek pretekst. Ponoć najtrudniejszy jest ten pierwszy krok, a potem powinno pójść jak z płatka:)

Również, a czemu Ty się tak bulwersujesz? Po części masz rację, że Ulka się z bardzo wczuła, ale zauważ, że ona napisała, że spotkała się z Aktorem dla jaj. Osobiście uważam, że dobrze, iż nam napisała co i jak, dzięki temu wiemy, że należy na tego typa uważać. Bo jak czytałam jego wypowiedzi to miałam wrażenie, że to niegroźny, zagubiony, szukający tej jedynej faceecik, a tu wychodzi, że to cwany wyrachowany koleś, któy być może szuka panny tylko do jednego... Zamknięta w sobie, ciężko coś doradzić, a co to za facet, którego chcesz zdobyć?

20l, ja myślę podobnie, nawet jeśli facet byłby nieszczęśliwy w związku, to ja i tak nie będę robić nic, aby go zdobyć. Dla mnie facet zajęty to facet zajęty. I kropka. Egoistą trzeba być, owszem, ale ja zawsze sobie myślę, że nie będę nikomu faceta odbijać, bo sama bym nie chciała, aby jakaś laska odbiła mi mojego...

Ja podobnie jak 20l nie wyobrażam sobie, aby rozbić czyjeś małżeństwo po to, aby być z facetem. Wyznaję zasadę, że na cudzym nieszczęściu własnego szczęścia się nie zbuduje, choćby nie wiem i jak się starało. Owszem, może być tak, że żonaty facet, gdy poznaje kogoś nowego, jest nieszczęśliwy w swoim małzeństwie, jego związek wisi już na włosku, ale zawsze to ta nowa dziewczyna będzie oskarżana o rozbicie tego małżeństwa. Założę się, że nikt wtedy nie będzie patrzył na to, że facetowi się nie układało, że nie chciał już dłużej tego ciągnąć. Całą winą będzie obarczona jego nowa partnerka, która "przyszła, wmieszała się w małżeństwo i wszystko popsuła".

Tymi robotnikami, to ja bym się tak nie "podniecała", bo oni na każdą laskę gwiżdżą, niezależnie od tego, czy jest ładna, czy też nie. Podam Wam przykład. Mam taką jedną koleżankę, brzydka jak noc (nie żebym ja była chodzącą pięknością, ale to jest zdanie większości osób na jej temat). I ona mi kiedyś opowiadała jak szła przez miasto i jakiś robotnik ją zaczepił (takie końskie zaloty to były). Ona jeszcze przez długo czas tym się podniecała, jak bardzo mu się spodobała i w ogóle:P

Nie pisz! Faceci to próżne istoty, po pewnym czasie "Twojemu" instruktorowi zacznie brakować Twojej uwagi i sam się odezwie bo się zdziwi, że się nie odzywasz. Ty możesz napisać, ale po dłuuugim czasie i jakby nigdy nic zapytać, jak leci.

I jeszcze jedno: absolutnie rób tak, jak radzi Niuniar. Pod żadnym pozorem nie mów facetowi na pierwszej randce, że boisz się odrzucenia, że jesteś samotna itp. Facet to prosta istota, nawet mu przez myśl nie przejdzie, że szukasz oparcia, ale wystraszy się, że chcesz go wplątać w związek... Ja na Twoim miejscu zrobiłabym wprost przeciwnie, czyli pokazywałabym mu, że jestem silną kobietą...