Adamus 77

Żadna z niej matka i dla tego dzieci są ze mną, różne są kobiety jak i różni są faceci. O szczęściu można mówić jeśli jeden z rodziców okazuje się być dużo dojrzalszy, tragedia jest w tedy kiedy rodzice działają lekkomyślnie i zostawiają dzieci, albo zachowują się nieodpowiedzialnie, mówię tu o patologii.

Mając dzieci nie możesz mówić o samotności, Jeśli chodzi o kobiety bo rozumiem że to miałeś na myśli to przez te 4 lata byłem z dwoma paniami, same nie miały dzieci a moja dwójka okazała sie być zbyt wielkim obciążeniem i tak to sie skończyło.

Ja nie mam kontaktu z moją byłą, nie mówię też dzieciom że mama je kocha, to ocenią sami jak dorosną, zresztą ona nic nie robi żeby dzieci ją kochały, przez 4 lata tylko raz miała odwagę sie spotkać z chłopakami. Młodszy syn ma 6 lat więc jej nie zna bo kiedy wyjechała nie miał nawet 2 lat, starszy syn ma prawie 9 lat i jest bardzo inteligentny wiec nawet nie staram się go przekonywać o miłości jego matki zwłaszcza po ich ostatnim spotkaniu. Mam wspaniałe dzieci, bardzo je kocham i nie mam zamiaru dzielić się nimi z kimś kto na to nie zasługuje. Ona wybrała własne życie więc niech się nim cieszy oczywiście bez nas.

I niech się głupie babska cieszą tym co mają teraz bo za parę lat to wszystko całkiem straci wartość, a my będziemy mieli wspaniałą rodzinę.

Nie wiem czy usłyszę że druga strona jest lepsza, bo tak naprawdę to jej nie ma, a dając dziecku prezenty i oczekiwać czegoś w zamian, na moje dzieci to nie działa, bo ja ich tak nie wychowuje oraz staram się żeby im niczego nie brakowało a zwłaszcza miłości.

Dla niej to że nie mogła przeżywać z dziećmi najwspanialszych chwil, będzie największą karą ale ona jeszcze tego nie rozumie, tak samo jak nie rozumie tego że więzi między rodzicem a dzieckiem nie da się kupić.

Witam Mam 33 lata i jestem samotnym ojcem, moja była żona zostawiła mnie razem z dziećmi dla swojej nowej miłości narodowości albańskiej, zarówno moja jak i jej rodzina nie byli skorzy do pomocy i tak tez jest do dziś. Dzisiaj moje dzieci mają 6 i 8 lat, miały nie dawno spotkanie z mamą, przyjechała po kilku latach i muszę powiedzieć jedno każdą wolną chwilę spędzam razem z dziećmi, mamy podobne zainteresowania i hobby bardzo dużo rozmawiamy, nie ma szans żebym stracił u nich autorytet , nawet drogie prezenty od matki nie dały rady przełamać lodu, ani młodszy ani starszy syn nie nazwali ją mama.