Adamus 77

Ja też jestem szczęśliwym człowiekiem, ale uważam że we dwoje mając oczywiście odpowiedniego partnera można być szczęśliwszym człowiekiem. Ludzie z otoczenia to nie to samo co bliskość we własnym domu. Ciężko mnie urazić zwłaszcza przy rozmowie na temat przyszłości i stosunków międzyludzkich, nasze zdania jako ludzi zawsze były i będą różne, a po to mamy dar mowy żeby je weryfikować i wyciągać z tego jakieś wnioski.

Ja też sam wychowuje dwoje dzieci, zapomniałaś że jest zasadnicza różnica pomiędzy być samotnym, a być samemu. teraz moje dzieci są małe i świetnie płynie nam czas, ale ja zdaje sobie sprawę z tego że kiedyś pójdą swoją drogą i zabiorą ze sobą wartości jakie im teraz przekazuje, a życie w samotności nie jest dobrą wartością, wręcz zalatuje frustracja i egoizmem a ja takiego przykładu nie mam ochoty dawać swoim dzieciom.

Dzieci dorastają i zakładają własne rodziny, każdy z nas wie jak postrzega się rodziców kiedy ma sie naście lat, możesz być dalej na nie dla facetów być sama i mieć nadzieje że będziesz miała możliwość spełnić się jako babcia. Za 30 lat te wszystkie rany zaczną boleć jeszcze bardziej, tylko w tedy nie będziesz miała już małego dziecka do którego się przytulisz i powiesz wszystko będzie dobrze.

Witam drogie panie To co nazywacie ranami to nic innego jak spoglądanie w przeszłość, ja też tak miałem teraz patrze tylko w przyszłość. Takie rany ciężko się goją ale na ich ukojenie najlepsze są opatrunki drugiej osoby, to właśnie samotność najbardziej je rozdrapuje zwłaszcza wieczorem kiedy nasze słoneczka smacznie śpią a nam nie mogą zamknąć się oczy. Pozdrawiam :-)

Najpierw pozbawiam ją praw rodzicielskich, następnie biorę ślub, i w ostatniej fazie dopełniam pełnych formalności żeby moja małżonka została prawnym opiekunem dzieci.

W tedy będą już pełnoletni i sami zadecydują czy chcą spojrzeć jej w oczy, bo do tego czasu ja nawet nie kiwnę palcem żeby ją szukać.

Nie ma ludzi nie zastąpionych, wchodząc w związek małżeński z inną kobietą pozbawiam całkowicie praw rodzicielskich obecną matkę moich dzieci, a przyszła małżonka zostaje tym samym prawnym opiekunem i w tedy ja wpisuje w dokumenty. Gdyby dzieci chciały spotkać się z matką to nic bym nie zrobił bo nie wiem gdzie jest.

To proste ta koza stoi najniżej w hierarchii rodzinnej, natomiast przykład z domu dziecka jest daleki od mojego, co innego wychowywać się całkowicie bez rodziców i nie mieć z nimi kontaktu, a co innego jeśli jest się z jednym rodzicem a matkę raz na 4 lata ale widują, i zawsze istnieje możliwość że ktoś ją zastąpi.

Ta postać jest z bajki "Rodzina Tofu" i nie czuje dyskomfortu z tego powodu że moje dzieci tak ją nazywają.

Byłem stwierdził że widocznie odczuwają taką potrzebę żeby odreagować i że z wiekiem ta sytuacja ulegnie zmianie. Nie jest jednak powiedziane że będą ją nazywać mama.

Więc jak pokochać kogoś kto tego nie chce i sam też nie ma zamiaru pokochać? Moje dzieci nazwały matkę "Kerli" to koza z kreskówki, kiedy mówimy o mojej byłej żonie nazywamy ją "Kerli". Nie będę przekonywał moich dzieci do miłości, może kiedyś staną na przeciwko "Kerli" jako dorośli,a w tedy sami zadecydują czy zasługuje na miłość i przebaczenie.

Kiedy mamuśka moich dzieci poszła swoją drogą mój młodszy syn miał 1.5 roku teraz ma 6 więc jej nie zna razem ze starszym bratem dali jej nazwę postaci bajkowej i tak też ją nazywali kiedy się zjawiła po 4 latach, to było jej pierwsze i ostatnie spotkanie przez ostatnie 4 lata.

Taka matka czy ojciec którzy przychodzą z doskoku do dziecka szkodząc przy tym jego prawidłowemu rozwojowi nie zasługują na miano rodzica, bo rodzicem jest ten kto dba o własne dzieci i jest z nimi w każdej chwili zwłaszcza jeśli jest potrzebny, nie ukrywajmy bo my rodzice jesteśmy potrzebni naszym dzieciom zawsze.

Ja wychowuje dzieci, dbam o wszystko co z wychowaniem dzieci ma wspólnego, staram się, poświęcam dosłowne wszystko i gdyby przyjechała mamusia moich dzieci starając się zdeptać mój autorytet w ich oczach, to następne spotkanie byłoby dla niej traumatycznym przeżyciem.

Witam wszystkich Nie tatusiowie, ale nie odpowiedzialni rodzice dla tego też nie mam zamiaru okłamywać moich dzieci mówiąc " wasza mamusia jest kochana ale zostawiła was dla jakiegoś Albańczyka którego nawet nie rozumiała jednak on był ważniejszy od was" albo "wasza mamusia was kocha ale nie dzwoni i nie przychodzi bo o was już dawno zapomniała" nie ma takiej siy na tym świecie która zmusiła by mnie do wyrażenia się o matce moich dzieci pozytywnie. Moje dzieci znają całą sytuacje i zdają sobie sprawę że ich mama daleka jest od przyjętych norm, dzięki temu mam nadzieje że kiedyś jakaś kobieta godnie ją zastąpi i w podzięce za jej miłość, troskę i wysiłek będzie nazywana mamą przez moje dzieci.

tak na prawdę to nie wiem gdzie ona jest i czy żyje więc jej nie ma.

ale są to ciężkie chwile które będzie pamiętał bardzo długo, ja muszę rano wstać więc jeśli będziesz miała ochotę to możemy dokończyć dyskusje wieczorem dobranoc :-)

Ja nie mówię tu o szczęściu tylko o tym że nasze dzieci i tak mają ciężkie życie wychowując się z jednym rodzicem, dam Ci przykład mój starszy syn chodzi do szkoły, w szkole były przygotowania na dzień matki, on jako jedyny w klasie nie ma matki jak myślisz było mu z tym lekko?

Tu nie chodzi o wzorzec matki czy ojca tylko o wzorzec rodziny.

Mam 2 synów 6 i 9 letniego od 4 lat raczej nie mieli kontaktu z matką, będąc ze mną są bardzo szczęśliwi, ale uważam że mają ciężkie dzieciństwo wychowując się z jednym rodzicem, jedna osoba nigdy nie zastąpi dwóch mogę być super ojcem ale matką nigdy nie będę i to jest ten ciężar.

evella najważniejsze to się nie załamywać takimi sytuacjami, zwłaszcza że są one częścią życia naszych dzieci i naszego. Nasze dzieci na nas liczą i jeśli my się załamiemy to mogą nie mieć na kogo liczyć a nasz autorytet bardzo szybko opadnie. Wizyty drugiego rodzica są wpisane w nasze życie i albo się z tym pogodzimy i dogadamy z drugą stroną, albo po każdej wizycie będziemy przechodzić załamanie psychiczne co odbije się jeszcze bardziej na naszych dzieciach które i tak mają ciężkie dzieciństwo.

evela my mamy uczucia i to wystarczy, uczucia matki moich dzieci były nie szczere więc nawet lepiej że teraz nie ma ich wcale.

sevilla czekam aż wzbudzisz we mnie zazdrość więc musi to być odlotowe.

w moim przypadku pani mamusia nawet nie dzwoni na święta.

sam.mama wspaniałe uczucie, uczyć się razem z dzieckiem czegoś nowego i mnóstwo radości kiedy się to w końcu uda.