Kurczak i smyk

Skierowane było do Ciebie zaraz po tym jak rozmawialiśmy o przytulaniu i przypływie czułości, ale możecie oboje odpowiedzieć:)

A jakbym Ci kiedyś wyznała miłość?

Chłopaki nie obraźcie się, ale mam taką głupawkę trochę i humorek świetny... Co Was podnieca najbardziej w kobietach? Wiem, że każdy jest inny dlatego pytam:)

Przytuliłabym Ciebie i nie obchodzi mnie, że jesteś fetyszytą:) Tomek... Spójrz w lustro:) To samo tyczy się Roberta:)

Czułości:) Ja tak czasem mam:) Wczoraj i dziś to normalnie wszystkich kocham i najchętniej bym każdego przytuliła:) Nawet tych, którzy coś mi słabo na maile odpisują:)

Myślę, że wstydzą się siebie i wolą działać pod różnymi maskami...

Być może:)

No dobra, ale ja nie rozumiem:)

Uchylę:)

Przed momentem miałam uchylać:), teraz wolisz, żebym zakładała:)

Zdarza Ci się:)

A wiesz lepiej nie mówić:). A listonosz był:). Rano przyniosł ciekawą korespondencję, a potem paczka na którą czekałam:)

Jak tam minął dzień?

Co tak cichutko?

Masz rację dobrze:)

Lubisz swoje towarzystwo. Ja mam za godzinę spotkanie, na którym muszę ostatecznie wyegzekwować pięniądze, które ktoś mi jest winien za wykonaną usługę,a bardzo długo się wymigował od zapłaty...

Coraz dziwniejszy jest ten świat:)

Hmm, nie zrozumiałeś mnie. Chodziło mi raczej o to, że ludzie którzy w jakiś sposób cierpieli wewnętrznie, zdobyli większe doświadczenie życiowe, w jakiś sposób tak normalniej patrzą na świat. A ludzie, których nic w życiu nie dotknęło żyją tak ''luźniej''. Jednak inaczej patrzą na świat.

Mogę zapytać co Cię posuneło do takiego kroku? Wiem, że się nie zdecydowałeś, ale jednak byłeś blisko...

Jak siedziałeś na parapecie to o czym myślałeś?

Oj Tomku mnie nigdy nie wystraszysz:). Tak jak pisałam korzystam z internetu w telefonie, bo lubię. A jak leżę w łóżku i piszę to nie trudno zasnąć;)

Jesteśmy do siebiue widzę bardziej podobni niż myślałam. Wiesz, że nigdy nie mówiłam o tych przypuszczeniach o fobii społecznej?

Wstań:) Chcesz coś wiedzieć? Dziś jestem silną, pewną siebie kobietą. Lubię się udzielać. Zawsze mam coś do powiedzenia. I mam dosyć wysokie mniemanie o sobie. Kiedyś byłam bardzo zamknięta w sobie. Nie odzywałam się do ludzi. Z niewiadomych powodów czułam się gorsza. Trzymałam się z dala od klasy na korytarzu. Nienawidziłam pracy w grupie. Z perspektywy czasu wydaję mi się, że miałam fobię społeczną, a że nie wiedziałam co się ze mną dzieję, nienawidziłam się za to jaka jestem. Nienawidziłam moich rodziców, że wydali mnie na świat. Coś mi z tego okresu zostało, ale wyszłam z tego. Nie boję się publicznych wystąpień. Od liceum wybierana byłam na przewodniczącą klasy, w 3liceum byłam już w samorządzie szkoły, też na kierowniczym stanowisku. Na studiach starościna, ale tylko na logopedii, bo nie chciałam brać więcej na siebie. Uwielbiam rozmawiać z ludźmi, ale (proszę mi się tu nie śmiać) mam czasem nawet opór, żeby w sklepie o coś zapytać. Czasem. Taki nagły paraliż. Dziwne co? Było dużo sytuacji w moim życiu, które ukształtowały mnie na taką osobę. Dziś jestem pełna podziwu dla samej siebie:). Mam nadzieję, że doda to niektórym otuchy. I że nie zmienicie zdania o mnie:)

Zawsze możesz poprosić brata o radę:) ja jestem tylko po szkole. Działam intuicyjnie. Jakoś nie widzę siebie idącą tylko śladem książek. Często na podstawie obserwacji nie zgadzam się z tym czego uczyłam się na studiach. Moja opinia jest więc tylko domysłami i obserwacją, ale myślę, że warto mi zaufać:).

Jeżeli człowiek zdaję sobie sprawę ze swoich problemów, walczy z nimi to jest dobrze. Jesteś świadomym siebie człowiekiem. Zaburzenie osobowości jest częścią naszego dorastania, różnych etapów w życiu. Świadczy tylko o tym, że się zmieniami i nie stoimy w miejscu. Ważne by do tego podchodzić rozsądnie, bo jeżeli nie to wpadniemy w skrajność, którą już trzeba leczyć:)