zamknięta_w_sobie_91

Indywidualista, inteligentny, straszliwie mądry, ma zupełnie odmienne poglądy... Tak...

Och, to dużo... To widzę w takim razie, że jeszcze bardzo długa droga przede mną... Ale cóż, Ty już masz to za sobą :)

vidii - cieszę się Twoim szczęściem :) A ile, jeśli mogę spytać - zajęły Ci te podchody? :)

A jeśli mężczyzna jest sporo starszy? Bo w takim temacie właśnie rozwija się rozmowa - myślicie, że On chce jeszcze dłużej czekać? A jak uświadomić mu, że jest się chętną na znajomość (mam na myśli jedynie wzajemnie poznanie się, nic więcej)?

Dziewczęta! Proszę, nie napadajcie na siebie! Po pierwsze - to przykre, ale muszę zgodzić się z ewą.... . Nawet na mojej uczelni był przypadek, że wylali wykładowcę i wyrzucili studentkę - właśnie za romans i za ciążę. Choć to budzi pytanie - w takim razie znając ryzyko, znając sytuację - dlaczego wykładowcy mimo to aż tak zwracają uwagę??? Po drugie - Tak, nikt nie będzie, jak to określiła skromna*studentka, inwigilował łoża wykładowcy akademickiego. Jednakowoż istnieje wiele sposobów, by jakikolwiek, nawet najbłahszy związek wyszedł na jaw, nawet, jeśli oboje są wyjątkowo dyskretni i jak najbardziej się z tym kryją... To straszne, do jakich wniosków tu dochodzę... Co Wy na to?

Cóż za odrażająca powierzchowność...

seth1234 - powiem szczerze, że nie znam żadnych trików, by zwrócić na siebie uwagę mężczyzny - On tak sam z siebie patrzy, zwraca uwagę, taksuje z góry na dół, że aż mi się momentami głupio robi. To może zapytaj Swojego, czy mogłabyś zająć mu dłuższą chwilkę poza zajęciami, bo masz kilka pytań dotyczących pracy? Musisz wymóc na nim uwagę! To niemożliwe, żeby nie był w stanie poświęcić Ci dziesięciu minut uwagi - przecież to obowiązek wykładowcy - nie tylko nauczać, ale i pomagać, gdy student ma problemy z napisaniem pracy... Vidii - gratuluję!

Powyższy post jest mój, literówka :)

seth1234 - naprawdę trzymam za Ciebie kciuki, ja sama myślę, że Cię rozumiem - sama tak bardzo, bardzo... Niesamowite, jak działa na mnie ów wykładowca - choć już mnie nie uczy (a strasznie nad tym ubolewam). Wiem, że to wszystko może wydawać się zwykłą nadinterpretacją z mojej strony - ale ja wiem, jak jest naprawdę, jak było w poprzednim roku akademickim i jak jest teraz. I naprawdę mam taką cichą, pokorną nadzieję... Dlatego też mam nadzieję, że weźmiesz sprawy w swoje ręce i postarasz się, by nie odrywał od Ciebie wzroku! Na pewno Cię na to stać, a jego zachowanie można na wiele sposobów tłumaczyć, nie tylko zwykłym zapomnieniem.

O, to dobrze! Gratuluję ;) A czym On się zajmuje, jeśli oczywiście mogę spytać? :) Seth1234 - to próbuj znowu zwrócić na siebie Jego uwagę, i to ze zdwojoną siłą! Błyszcz wiedzą na zajęciach, mówię poważnie!

A jesteś pewna, że przypadkiem nie udaje? Może się boi? Każdy ma do tego prawo... Ja nie wiem, On mnie doskonale pamięta, zerka na mnie, gdy przechodzi koło mnie, czasem zagada o jakąś zupełną głupotę... Szczególnie po tym, co się działo w ubiegłym roku, ciągnie mnie do Niego strasznie. Nawet plan sobie poustawiałam tak, by zajęcia mieć blisko sal, w których On w tym czasie wykłada.

Mi również się podoba mężczyzna, 20 lat ode mnie starszy... Poza tym, że nieraz gonimy się wzrokiem, nic więcej za tym nie idzie - nie mam pojęcia, jak cokolwiek w tym kierunku zrobić... A powiem szczerze - szaleję za nim jak skończona idiotka. Nikt poza mną nie widzi, jak cudowny jest... No, poza tym to mój były wykładowca - to chyba dodatkowe utrudnienie...