Rhovannion

Tak, 2 grupy i 50 % kasy więcej (bo konsultacji wciąż będę mieć 1,5 h) dopiero za dwa lata. Jak dobrze pójdzie.

Z reka w nocniku... - 200 zł miesięcznie, akurat na dojazdy.

Tak, będę wykładowcą. I już się nie mogę doczekać tego pogromu, który zrobię swoim studentom za dwa tygodnie.

Ja dzisiaj mam kociokwik, dopiero teraz mogłam usiąść spokojnie do kompa. Pisałam wystąpienie na konferencję :)

Zazdroszczę. Bo ja nie jem, a tyję od samego patrzenia. Uwielbiam wszelkie kebaby, frytki i inne takie, ale pod żadnym pozorem nie mogę tego jeść. Nawet, gdyby mnie było na to stać.

A ja nie mogę słodyczy :( Serce mnie aż boli na sama myśl, bo uwielbiam czekoladę i różne inne słodkości. Jedyny wyjątek - ptasie mleczko.

Klasyk, klasyk :) Śpiewałam to kiedyś na koncercie, jeszcze za smarka :D

Z reka w nocniku... - no bo ja dla siebie nie przedstawiam żadnej wartości. Co jest warty ktoś taki jak ja? Ani pracy porządnej, ani mieszkania w normalnych warunkach, ani jakiegoś życia osobistego nie mam. A studenci mi będą wdzięczni jak zejdę, dostaną dziekańskie i nie będą później się musieli biedzić z moimi tekstami na zajęciach. To jak już w szerszej perspektywie, w przyszłości. koniku - jam session i koncert niezłego cover bandu Pink Floydów. Na takie klasyczne disco nie chodzę, nie moje klimaty muzyczne.

A ja jestem sama, bo mnie nikt nie chciał. Nawet nie doła, coś więcej. Znowu mi sie włączyły myśli nt rezygnacji ze świadczeń bieżących.

Moja, jak widać po wpisach, dosyć smętna. Jak zwykle siedziałam sama, wypiłam kilka kaw i tyle.

Mam masę znajomych, ale to ludzie, z którymi imprezuję, a nie prawdziwi przyjaciele. Rodziny żadnej nie mam. Kiedyś mnie bili i poniżali, potem wykreślili ze swojego życia. Jestem totalnie sama. Nie mam nikogo.

Jakoś mnie to nie powstrzymuje. Już od kilku lat szukam jakiegoś sposobu, żeby w miarę bezboleśnie się wylogować. Moje życie to nieustanna walka. Z biedą, z bólem, z samotnością. I chcę się już poddać. Nie mam najmniejszej motywacji, by żyć.

Skoro do tej pory nikt mnie za rękę nie trzymał nawet, to średnio widzę siebie w jakimkolwiek związku. Nawet za 10 lat. Poza tym, coraz częściej myślę na tym, żeby się z tym światem pożegnać. Nic mnie tu nie trzyma, nic tu na mnie nie czeka.

15 minut, to ja idę niecały kilometr :) A nie będę dwóch godzin poświęcać, dla frytek. I tak mi nie wolno tego jeść. Chociaż lubię.

Jasne, że nie. Nie mam w ogóle ziemniaków w domu, oleju też praktycznie nie ma, więc nie byłoby nawet z czego. A gdzie ja o 3 w nocy cokolwiek kupię :)