kropla, kropelka

Ho, ho, ho... na wagę nie wejdę...! O, nie...! :D

Witaj Ann! No, to wieczorkiem pijemy...... ;) O piernik pytasz. Powiem Ci jak ja z nim postępowałam. Piekłam go 12 grudnia, czyli dwa tygodnie przed Świętami. Ale wydaje mi się, że aż tak długie leżakowanie nie jest niezbędne. Gdzie i jak trzymałam? Ano, placki zawinęłam w lnianą ściereczkę i jeszcze w folię aluminiową. Pakuneczek leżał sobie w nieogrzewanym pokoju. A 19 grudnia zabrałam się za przekładanie masami (ja dałam powidła i krem cytrynowy) i zawinęłam piernik w papier do pieczenia. Przycisnęłam obciążoną deską do krojenia. I tak leżał sobie w kuchni. No i 22 grudnia polałam rozpuszczoną czekoladą. Wydaje mi się, że wszystkie prace można skumulować i piernik też będzie dobry.

Dzień dobry. :):) Ale denna pogoda. Masakra stuprocentowa. Czysta depresja. Gdyby nie nieprzyzwoicie wczesna pora, to machnęłabym podwójnego koniaczka. ;)

Taa... dzięki za wyjaśnienie. Smutna sprawa. :( My też wolimy msze u ojców franciszkanów w niedalekim klasztorze. Właśnie z tych powodów. Oni inaczej się zachowują. Nawet najbiedniejszemu posługi nie odmówią.

A ja uważam, że każdy może robić tak jak chce. I nikomu nic do tego. Masz ochotę, przyjmuj księdza po kolędzie. Nie masz, nie przyjmuj. Powiem Wam, że nigdy nie lubiłam tych wizyt. Najpierw, jako dziecko, byłam zawsze egzaminowana z katechezy. Trema głos mi odbierała. Już chyba wolałabym tego obrazeczka nie dostać... Potem moje dzieci były przepytywane i też się denerwowałam, czy dobrze wypadną.... Pani Pomarańczowa i co, pochowali maleństwo bez księdza? W sumie dziwne to wszystko. Przecież pieniądze na pogrzeb dziecka ZUS, tak jak w przypadku dorosłych zmarłych, chyba też wypłaca? Dziwna Twoja opowieść.

Dzień dobry! :):) An, zguba się znalazła, bardzo się cieszę. Bardzo! Widzę, że większość z nas niezbyt lubi te duszpasterskie odwiedziny. Niestety, zdajemy sobie sprawę, że to biała koperta jest tu najważniejsza. Przykre! :( A u mnie poświąteczne leniuchowanie. Tyle żarełka pozostało, że nic nie gotuję. Właśnie pojadłam sobie moją ulubioną sałatkę z wędzonej piersi kurczaka. Mężowi odgrzeję zupę grzybową z malusieńkimi gwiazdeczkami. I finito. Wystarczy. Niech przeciążone żołądki odpoczywają. :P A ja prawdopodobnie od jutra przejdę znowu na dietę marchewkową. Pamiętacie może, że bardzo dobrze się na niej czułam. Kilka dni marchewkowe, a potem przejdę na jaglaną.

Och, najpiękniejszy ale i chyba najtrudniejszy dzień w roku już za nami. Wszystko udało się tak jak było zaplanowane. Potrawy (ponoć) smaczne. A prezenty (podobno) trafione. Teraz kuchnia i duży pokój już posprzątane. Lodówka i balkon aż uginają się od potraw. A ja, jak zwykle, zadaję sobie pytanie: i kto to wszystko zje...? :D Towarzystwo w swoich pokojach śpi, mam więc moment dla siebie, a więc przysiadłam przed komputerem, żeby zajrzeć do naszego kącika. :) Mam nadzieję, Kobitki Drogie, że Boże Narodzenie będzie w naszych domach równie miłe i ciepłe jak miniona Wigilia. A teraz zaśpiewajmy może... http://www.youtube.com/watch?v=hyPcsO0OSd8&feature=related

Kochane Kobitki! Z całego serca życzę Wam po prostu dobrych Świąt Bożego Narodzenia. A w prezencie kolęda w wykonaniu mojego sąsiada zza lasu. http://www.youtube.com/watch?v=rdpd6eQ6rjI

Przymusowa przerwa numer dwa. Też na kawę. Bo tam ta pierwsza w zlewie wylądowała. Okazało się, że mleko było skwaśniałe. Fuj... jakie obrzydlistwo... :( Niestety, zanim zorientowałam się, że kwaśne, to parę dobrych łyków zrobiłam, a teraz boli mnie żołądek. Łyknęłam No-Spę i czuję się przymulona. A więc kawa konieczna! Tym razem już z dobrego mleka. :P Emmi, dla mnie te przygotowania to normalka. W domu rodzinnym od zawsze tak się robiło, jeszcze za czasów gdy moja babcia w nim królowała. Babcia rocznik 1902 od swojej mamy to przejęła, więc przepisy jeszcze z XIV wieku są. Potem mama przejęła tę tradycję, a od dwudziestu kilku lat ja. No i inaczej nie potrafię. Kiedyś coś chciałam zmienić, ale nie dało się. Dzieciaki mnie zakrzyczały, że one chcą tak jak zawsze. No i puki sił mi starczy... a potem, to już nie wiem...

Dzień dobry. :):) Już na nogach. Od 4:30. Teraz przerwa na kaweczkę. A w kuchni pachnie gotującymi się grzybami, kapustą i marynatą do pieczonej szynki.

Annorl, mam coraz większą ochotę na taki odkurzacz. Powiedz mi, czy naprawdę para która wydobywa się z niego nie przeszkadza Ci w oddychaniu?

No, czas odpocząć. Kapusty, słodka i kiszona, ugotowane i połączone. Grzyby namoczone. Suszone owoce na kompot przygotowane. Szynka do pieczenia wyjęta z zamrażalnika, jutro rano ją zamarynuję. Teraz jeszcze na mały spacerek i do łóżeczka. Kolorowych snów kobitki!

Ząb odzyskał ładny wygląd. ;) Zioła kupione. Piernik ozdobiony. Kapusta kończy się gotować. Zaraz grzyby namoczę. A teraz idę Klan oglądać. Do usłyszenia!

Marguś, dzięki! Nikt nie lubi tego dłubania w gębie. :P Ale jak trza, to trza. Miałam w planach na dziś przedświąteczne przygotowania, ale w związku ze stomatologiem na jutro większość roboty przełożyłam. I cieszę się, że ta cholerna plomba nie wypadła np. w sobotę. Wtedy nie miałabym ratunku.

Witaj An! U mnie grzybami będzie jutro pachniało. I suszonymi owocami też. A dzisiaj w roli głównej jest pilna wizyta u stomatologa. :( Kurcze, ja mam zawsze takiego przedświątecznego zębowego pecha. Jak coś złego się dzieje, to właśnie tuż przed, albo w same święta. No i wczoraj właśnie wypadła mi plomba z górnej trójki! Wyobrażacie sobie...?! Wigilia, a ja przy stole z dziurawym przednim zębem...?! Dobrze, że moja lekarka ma w czwartki otwarty gabinet. Kazała mi jeszcze przed zapisanymi na dzisiaj pacjentami przyjechać, ona dla mnie specjalnie wcześniej będzie i nowe wypełnienie wstawi. Uf...! Jak to dobrze, że tak udało się.

Dzień dobry. :) No i od dwóch godzin i siedmiu minut mamy zimę. U mnie od wczoraj leży troszkę śniegu. Ale podobno szybko stopnieje. Szkoda wielka. Teraz jest ładniej, czyściej.

Do Pani Pomarańczowej: smacznego!

Joelu, marynowane śledzie mogą być ze słoika, albo takie "na wagę". Oczywiście mogą też być zwykłe solone płaty. I te dobre. I te. A gzik, chociaż my nie poznaniacy, też uwielbiamy. Często robię, a do niego pyry w mundurkach. Normalnie niebo w gębie. Często też, do takich ziemniaków, robię właśnie śledzie w sosie śmietanowym. Kiedyś tylko na Środę Popielcową, ale moim tak zasmakowało to zwykłe, postne jedzenie, że częściej ich tym raczę. Sama też baaardzo lubię. Mniam!

Lens - :)

Do Pani Pomarańczowej. Czy o takie śledzie Ci chodziło? Marynowane śledziki lubię w sosiku śmietanowym. Kroję je w mniejsze kawałki. Dodaję sparzoną cebulkę, pokrojone kiszone ogórki, zmielony pieprz i odrobinkę cukru. Można jeszcze jabłka, kukurydzę albo groszek. Zalewam śmietaną z odrobiną majonezu.

Dzień dobry. I niech będzie dobry, spokojny. Dla wszystkich.

Topik nie upada i nie upadnie. Nie pozwolimy na to. Jednak życie przynosi takie chwile, że nie zawsze jest ochota na klikanie. Cóż, samo życie. Pozdrawiam serdecznie. I oby nastały lepsze dni...

Jestem i ja... Tak... łzawy tegoroczny Adwent... Ech...

Ann... Ty wiesz...

Margo - Tobie też dziękuję...!