Gość123456

Oj ładna... tu się zgodzę. Inna sprawa, że czasem sami na siebie sprowadzamy takie rzeczy... ;)

Rób Kobitko. :) Taka Sę - rozumiem, że nadal się nie udało?

Taka Sę - nie jestem. :) I bardzo się z tego cieszę... ;)

Rozmowa o analizie to też rozmowa. ;) Możemy pogadać na jakikolwiek temat sobie życzysz. :) Wszystko zależy od Ciebie... :)

:) To możemy sobie troszkę pogadać. O czym dzisiejszego wieczoru?

Dobrze!!! Ja uuuuuuwieeelbiaammmm czytać!!! :D:D:D

Myśl - podobno w tym leży przyszłość. ;)

Mam nadzieje, że tu wrócisz i napiszesz jak się cała sytuacja skończyła. Powodzenia. Dobranoc.

Och... jak ja siebie za to czasem nie lubię! Nie odpuszczę Ci! Nie możesz chociaż napisać kim jest dla Ciebie ta osoba?

Spokojnie. :) Dzisiaj jest piątkowy wieczór! Zazwyczaj o tej godzinie... no już ja nie powiem co normalnie robię o tej godzinie. :P Niestety harce zostały przełożone na jutrz... znaczy dzisiejszy wieczór więc mogę tu siedzieć choćby i do rana. I tak nie zasnę. :P

Nie chce Cię ciągnąć za język. Skoro nie możesz powiedzieć więcej to trudno... problem polega na tym, że w takiej sytuacji nie wiem co mogę Ci doradzić. Nie znam obrazu całej tej sprawy... nie wiem kogo to dotyczy i w jakich jesteś relacjach z tą osobą... Mówiąc szczerze to nie ma tu złotego środka. Musisz się przełamać. Jeżeli kogoś skrzywdziłaś i uważasz, że należą się tej osobie przeprosiny to co Ci pozostało? W pierwszej kolejności podejdź do tego tak - skoro kogoś skrzywdziłaś to temu człowiekowi NALEŻY się to żebyś go przeprosiła. Poszukaj siły właśnie w tym. Nie rób tego dla siebie tylko dla tej drugiej osoby. Pomyśl też o ile lżej Ci będzie kiedy już to z siebie wydusisz.

Ja mogę z Tobą jeszcze trochę zostać. :) Przepraszam, że tak na Ciebie naciskam ale Twój problem wydaje się poważny. Nie mogę Ci poradzić nie znając większej ilości szczegółów. Biorąc pod uwagę to co napisałaś - byłoby to bardzo nieodpowiedzialne z mojej strony. A nie chce Cię mieć na sumieniu. ;) Columba - Ja też dziękuje. Wpadaj tu do nas. Miłych snów.

Znam mądrzejszych. ;) Nie uważam też żeby było to coś niezwykłego. Ot... taki charakter. Należy też pamiętać o jednym - nie ma nic za darmo. Przyszło mi nie raz za to słono płacić. Nie dziwię się teraz zupełnie, że "leczyłaś" się po tej stracie przez 3 lata. Taka sę - Może więc opiszesz nam cała sytuacje? Oczywiście na tyle na ile możesz. Jak idziesz do lekarza to musisz chyba powiedzieć gdzie boli i jak bardzo prawda? ;)

Nasza droga autorka już mnie o to pytała. Nie chce się powtarzać więc podam Ci link do tej odpowiedzi. Szukaj na tej stronie postu z 21:44 :) http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=4978569&start=870 Nie studiowałem psychologii jeżeli o to pytasz. ;)

Chętnie pomożemy. :) Myślę jednak, że musisz podać trochę więcej szczegółów. Jaki charakter ma mieć ta rozmowa?

23

Odpowiem Ci. Mam jednak prośbę. Powiedz mi jak Ci się wydaje - ile mam lat?

Myślę w podobny sposób. Powiem więcej - uważam, że ludzie którzy stawiają znak równości pomiędzy związkiem a szczęściem sami wpędzają się w pułapkę. Miłość to fantastyczne uczucie. Tylko, że bardzo często po wielu latach miłość wygasa. Pozostaje przywiązanie i przyjaźń. Mówię tu o normalnym związku. No tak... tylko, że w chwili kiedy miłość wygasa... co pozostaje komuś kto żył jedynie dla tego uczucia? Pustka. Dlatego w życiu należy mieć - tak jak napisałaś - pasje, hobby, należy się rozwijać, stawiać sobie coraz to nowe cele, poznawać nowych ludzi i zawierać nowe przyjaźnie. Trzeba też zaakceptować siebie i zrozumieć, że nic nie trwa wiecznie. W zamian za to pozostają wspomnienia i doświadczenia. I na samym końcu można spojrzeć za siebie i nie żałować. Zostawić coś po sobie. Cieszę się też, że masz takie pozytywne - choć naznaczone trochę żalem i złością - podejście do życia. :)

Mogę zapytać o jeszcze jedną kwestie?

Czyli akurat w tej chwili nie jesteś w związku. Bez owijania. ;) Zwróć na jedną rzecz uwagę. Sama napisałaś, że definicją szczęścia nie jest to czy kobieta jest z facetem czy nie. Jeżeli tak jest to znaczy, że nie liczy się czy masz kogoś. I czy wszystko skończyło się jak w bajce. Puentą powinno być to, że pomimo tego "syfu" jak to nazwałaś poradziłaś sobie. Żyjesz i funkcjonujesz. Jesteś szczęśliwa. A, że sama? Phi. I co z tego?

Szkoda. Myślałem, że jeszcze popiszemy. Miłych snów. Miłej lektury.

Właśnie przez takie historie uważam ludzi za niezmiernie fascynujące istoty. Trzeba nie lada charakteru i silnej woli żeby poradzić sobie w takich okolicznościach. Mogę zapytać czy teraz kogoś masz?

Nie wiem jak autorka ale ja chce usłyszeć tą historie bo czuje, że Tobie to pomoże w równym stopniu co autorce. Złość trzeba gdzieś ukierunkować. To jest bezpieczne miejsce do tego typu rzeczy.

Nie pytaj tylko opowiadaj. Nie tylko autorce to pomoże...

Mnie również jest przykro z powodu Twojej mamy. :( Mam nadzieje, że nie masz żalu o to co napisałem. Wydawało mi się, że za Twoimi wpisami stoi coś więcej... nie wiedziałem, że jest to powiązane z tak przykrymi okolicznościami.