anastacia88

A ja napisałam wreszcie co myśle.... tzn. napisałam mu ze on nie boi sie zmian dlatego ze nie wie czy to sie uda tylko dlatego ze juz nauczył sie sobie radzic z tym co jest oraz ze sam nie wie czego chce ode mnie i ze pewnie kolezanek ma duzo wiec jedna mniej róznicy mu nie zrobi..... i co ? Cisza a wiec jednak miał mnie gdzies no ale cóz zycie leci do przodu...... widocznie byłam fajna zabawka ale cóz za kilka miesiecy sie spotkamy i...... zobaczymy jak wtedy zareaguje....

Musi być dobrze, jak by nie było...... szkoda tylko ze wczesniej byłam taka naiwna a mimo wszystko nie powinnam byc. Najgorsze jest to ze on wydaje sie byc bardzo odpowiedzialnym i racjonalnym człowiekiem. Napisał mi ze nie chce nic zmieniac bo ma złe doswiadczenia ze chce chronic to co ma ze woli byc ze mna szczery i nie chce mnie potraktowac jak 90 % mezczyzn bo to nie w jego stylu a jednak nie umie przestac pisac...... zobaczymy czy napisze

Szczerze mówiąc to usunełam jego numer i wszystkie smsy od niego zeby wytrzymac w postanowieniu wiec samo przez się rozumie, ze nie napisze pierwsza ale czuje ze on tez tego nie zrobi, choc przyznac musze ze był taki czas kiedy codziennie ok 16 pisał....

Generalnie to nie słodze mu w każdym esie wiec nie wiem ale byc moze masz racje. Natomiast jeśli tak jest, to pozostaje pytanie. Czy robi to z wlasnego egoizmu bo chce sie czuc dowartościowany czy robi to bo mu zależy?

heh, napisalam mu wczoraj esa . Generalnie mniej wiecej napisalam mu za co go cenie i ze on doskonale wie jak mi zalezy , ale w zwiazku z tym ze wiem ze ta sytuacja nigdy nie zadziala w 2 strony to prosze zeby juz do mnie nie pisal..... A ja usune jego numer,zeby moc wytrwac w swoim postanowieniu................. I co......... Oczywiscie odpisal tak : dobry:) to ja, jak bys juz usunela moj numer " niedostepny przystojniak" wlasnie zmierzam ku domowi. I co ja mam do cholery myslec? Pisze mu wyraznie ze meczy mnie to pisanie bo wiem ze on nie chce nic zmienic a on i tak odpisuje

Witam! Potrzebuję waszej rady kochani :0 Otóż, sprawa wygląda tak: Mam 23 lata,4 letnia córke. Studiuje. W tym roku we wrzesniu mialam praktyki w pewnej formie. Bedac w jej fili poznałam męzczyzne. Ma 42 lata, dziecko i jest rozwodnikiem. Oczywiscie w czasie pracy obowiazywał tryb oficjalny dlatego tez mowilismy sobie per Pan/Pani. Jednak ostatniego dnia odwazyłam sie napisac mu smsa z propoycja spotkania. Odmówił..... Ale nie dlatego ze mu sie nie podobam tylko dlatego ,ze jak twierdzi nie chce zmieniac nic w swoim zyciu bo ma złe doswiadczenia i boi sie a takze ze chroni w ten sposób to co dla niego ważne. Ja nie chce sie nim zabawic , czy go wykorzystac.Nie patrze na niego tez przez pryzmat starszego doswiadczonego mezczyzny ktory ma kupe kasy. To cos po prostu we mnie siedzi, cos mnie do niego ciagnie. Chciała bym lepiej go poznac a w pozniejszym czasie moze stworzyc z nim rodzine. Problem polega na tym ,ze choc piszemy do siebie codziennie i to nie jak kolega z kolezanka to nie jestem w stanie przekonac go zeby dał nam szanse.Wiem, ze za kilka miesisecy znów spotkamy sie w firmie ale trudno bedzie nam zachowac jakikolwiek dystans do siebie. Prosze Pomożcie!!!!!!!!!!!!