Magste

Hej dziewczyny, ostatnio moj ginekolog - zaproponował mi żebym zrobiła badania na toxoplazmę i cytomegalię. I znalazłam ciekawe artykuły na ten temat. Cytomegalia Każda ciężarna kobieta słyszała o toksoplazmozie oraz różnorodnych schorzeniach, które w okresie ciąży, mogą być zagrożeniem dla płodu. Niestety wśród chorób groźnych, znajduje się również taka, o której lekarze mówią niewiele lub nie mówią wcale. Przez co wiele kobiet, nie ma pojęcia o jej istnieniu oraz zagrożeniu, jakie choroba za sobą niesie. Cytomegalia jest chorobą wywoływaną przez cytomegalowirus - rodzaj wirusów typu herpes. Jest to bardzo powszechnie występujący wirus, który przenosi się przez bliski kontakt z osobą zakażoną, a także przez krew i inne wydzieliny. Wirus ten, często występuje u dzieci uczęszczających do żłobków i przedszkoli, a w związku z tym, iż infekcje przechodzą bezobjawowo lub z objawami podobnymi do lekkiej grypy - rozpoznanie choroby jest bardzo utrudnione. Szczególnie, że objawy choroby, mogą równie dobrze wskazywać na np. toksoplazmozę.Cytomegalia Niestety w przeciwieństwie do toksoplazmozy, przebycie cytomegalii nie chroni nas w pełni przed powtórnym zakażeniem. Natomiast najgroźniejsze dla kobiet ciężarnych jest zakażenie pierwsze. Niestety na chorobę nie ma jeszcze, ani skutecznej szczepionki, ani skutecznego lekarstwa - dlatego warto zapoznać się z jej charakterystyką i dbać o to, by się nie zarazić. Choroba ma bardzo długi okres wylęgania, który wynosi od 3 tygodni do 3 miesięcy. W związku z tym, iż cytomegalowirus należy do wirusów z tej samej grupy co opryszczka, ospa i półpasiec, po przechorowaniu nadal pozostaje on w organizmie w formie nieaktywnej. Do uaktywnienia choroby może dojść w okresie obniżonej odporności, dając obraz infekcji wirusowej. Dla osób młodych i zdrowych, cytomegalia nie stanowi praktycznie żadnego zagrożenia. Problemem natomiast jest wystąpienie choroby u osób o obniżonej odporności, zwłaszcza u noworodków i niemowląt. Cytomegalia a ciąża Infekcja u kobiety w ciąży, może być przyczyną nawykowych poronień. Dodatkowo wirus atakuje głównie komórki niedojrzałe, w związku z czym jest wyjątkowo niebezpieczny dla płodu. Do płodu, wirus przenika przez łożysko lub na drodze wstępującej z szyjki macicy przez zachowane błony płodowe. Wirus bytujący w drogach rodnych, jest najczęstszą przyczyną zakażenia płodu i noworodka. Na cytomegalię wskazywać może pogorszenie wyniku cytologii oraz białe upławy. W pierwszym trymestrze, zakażenia wewnątrzłonowe kończą się najczęściej poronieniem lub wadą wrodzoną ośrodkowego układu nerwowego. Dziecko może urodzić się ze zmianami w dnie oczu czy bezmoczem. W kolejnym trymestrze ciąży zakażenie może prowadzić do wewnątrzmacicznych uszkodzeń mózgu. Po urodzeniu może się to objawiać zaburzeniami rozwoju lub padaczką - takie zmiany dotyczą 13% noworodków, których matki pierwotne zakażenie wirusem przechodziły w czasie ciąży. Zakażenie w trzecim trymestrze ciąży może spowodować przedwczesny poród. Dzieci, które urodzą się przedwcześnie i noszą znamiona chorób takich jak zapalenie płuc czy nasilona żółtaczka, kwalifikują się do leczenia. O ile zakażenie u matki, zaledwie w 1% kończy się wrodzoną infekcją płodu, o tyle zakażenie noworodka w momencie przechodzenia przez zakażony kanał rodny (moment porodu) dotyczy aż 10% noworodków. U pozostałej grupy, dzieci eliminują wirusa bez zakażenia lub mogą ujawnić objawy w późniejszym wieku niemowlęcym. Donoszony noworodek rzadko przechorowuje śródporodową cytomegalię, nieco gorzej jest natomiast z wcześniakami oraz dziećmi z niedowagą. Im krócej bowiem trwała ciąża, tym bardziej niedojrzałe jest dziecko, a prawdopodobieństwo rozwinięcia się pełnoobjawowej cytomegalii jest dużo większe. Szacuje się, że aż 40 - 60% noworodków zostaje zakażonych cytomegalią w trakcie karmienia przez matkę piersią. Na szczęście infekcje przebiegają zwykle bezobjawowo i nie powodują żadnych komplikacji. Zespół wrodzonej cytomegalii objawia się opóźnieniem wzrostu wewnątrzmacicznego, żółtaczką, ogólnym zakażeniem (czasem śmiertelnym) z powiększeniem wątroby bądź/i śledziony, a także małopłytkowością, zapaleniem płuc czy zwapnieniem śródczaszkowym, zapaleniem siatkówki oraz naczyniówki, głuchotą lub zanikiem nerwu wzrokowego (przez co może dojść do osłabienia widzenia). Niestety 20 - 30% noworodków umiera, a u większości tych, które przeżyją rozwijają się zaburzenia rozwoju umysłowego różnego stopnia, wylewy, mikrocefalia oraz zwapnienia okołokomorowe. Objawy i przebieg choroby W wielu przypadkach choroba przebiega bezobjawowo, ale u osób z brakiem odporności, przypadki zachorowań bywają naprawdę ciężkie. Mogą to być między innymi: zapalenie mózgu czy płuc. Objawy cytomegalii mogą przypominać grypę lub przeziębienie - bóle mięśni, gorączka, powiększone węzły chłonne, ogólne złe samopoczucie. Rozpoznanie i badania Badania wykonuje się zarówno z krwi jak i z moczu. Test na obecność przeciwciał nie wchodzi w skład pakietu badań, które wykonuje się u kobiety w ciąży - dlatego warto się o nie upomnieć. Żeby u kobiety w ciąży potwierdzić cytomegalię, należy wykonać badanie kilkakrotnie w odstępach dwutygodniowych, co może być sporym utrudnieniem. W takich sytuacjach stosuje się wykrywanie wirusa poprzez nowoczesne metody, które wykrywają antygeny. Obowiązkowo badanie powinny wykonywać kobiety w trzecim trymestrze ciąży - w celu ustalenia wyjściowego statusu dla dziecka, w przypadku braku objawów. Zdaję sobie sprawę z tego, że przeczytanie takiego artykułu, może wywołać uczucie lęku i paniki, ale bądźmy dobrej myśli. Lepiej poznać wroga wcześniej i mieć świadomość tego, że badania to nie głupi wymysł, a jedynie dbałość o zdrowie własne i przyszłego dziecka. Nie bójmy się pytać lekarzy o badanie pod kątem cytomegalii - jako pacjenci, mamy do tego pełne prawo. autor: Karolina Małgorzata Górska http://www.we-dwoje.pl/cytomegalia,artykul,7229.html

Hej dziewczyny, ostatnio moj ginekolog - zaproponował mi żebym zrobiła badania na toxoplazmę i cytomegalię. I znalazłam ciekawe artykuły na ten temat. Cytomegalia Każda ciężarna kobieta słyszała o toksoplazmozie oraz różnorodnych schorzeniach, które w okresie ciąży, mogą być zagrożeniem dla płodu. Niestety wśród chorób groźnych, znajduje się również taka, o której lekarze mówią niewiele lub nie mówią wcale. Przez co wiele kobiet, nie ma pojęcia o jej istnieniu oraz zagrożeniu, jakie choroba za sobą niesie. Cytomegalia jest chorobą wywoływaną przez cytomegalowirus - rodzaj wirusów typu herpes. Jest to bardzo powszechnie występujący wirus, który przenosi się przez bliski kontakt z osobą zakażoną, a także przez krew i inne wydzieliny. Wirus ten, często występuje u dzieci uczęszczających do żłobków i przedszkoli, a w związku z tym, iż infekcje przechodzą bezobjawowo lub z objawami podobnymi do lekkiej grypy - rozpoznanie choroby jest bardzo utrudnione. Szczególnie, że objawy choroby, mogą równie dobrze wskazywać na np. toksoplazmozę.Cytomegalia Niestety w przeciwieństwie do toksoplazmozy, przebycie cytomegalii nie chroni nas w pełni przed powtórnym zakażeniem. Natomiast najgroźniejsze dla kobiet ciężarnych jest zakażenie pierwsze. Niestety na chorobę nie ma jeszcze, ani skutecznej szczepionki, ani skutecznego lekarstwa - dlatego warto zapoznać się z jej charakterystyką i dbać o to, by się nie zarazić. Choroba ma bardzo długi okres wylęgania, który wynosi od 3 tygodni do 3 miesięcy. W związku z tym, iż cytomegalowirus należy do wirusów z tej samej grupy co opryszczka, ospa i półpasiec, po przechorowaniu nadal pozostaje on w organizmie w formie nieaktywnej. Do uaktywnienia choroby może dojść w okresie obniżonej odporności, dając obraz infekcji wirusowej. Dla osób młodych i zdrowych, cytomegalia nie stanowi praktycznie żadnego zagrożenia. Problemem natomiast jest wystąpienie choroby u osób o obniżonej odporności, zwłaszcza u noworodków i niemowląt. Cytomegalia a ciąża Infekcja u kobiety w ciąży, może być przyczyną nawykowych poronień. Dodatkowo wirus atakuje głównie komórki niedojrzałe, w związku z czym jest wyjątkowo niebezpieczny dla płodu. Do płodu, wirus przenika przez łożysko lub na drodze wstępującej z szyjki macicy przez zachowane błony płodowe. Wirus bytujący w drogach rodnych, jest najczęstszą przyczyną zakażenia płodu i noworodka. Na cytomegalię wskazywać może pogorszenie wyniku cytologii oraz białe upławy. W pierwszym trymestrze, zakażenia wewnątrzłonowe kończą się najczęściej poronieniem lub wadą wrodzoną ośrodkowego układu nerwowego. Dziecko może urodzić się ze zmianami w dnie oczu czy bezmoczem. W kolejnym trymestrze ciąży zakażenie może prowadzić do wewnątrzmacicznych uszkodzeń mózgu. Po urodzeniu może się to objawiać zaburzeniami rozwoju lub padaczką - takie zmiany dotyczą 13% noworodków, których matki pierwotne zakażenie wirusem przechodziły w czasie ciąży. Zakażenie w trzecim trymestrze ciąży może spowodować przedwczesny poród. Dzieci, które urodzą się przedwcześnie i noszą znamiona chorób takich jak zapalenie płuc czy nasilona żółtaczka, kwalifikują się do leczenia. O ile zakażenie u matki, zaledwie w 1% kończy się wrodzoną infekcją płodu, o tyle zakażenie noworodka w momencie przechodzenia przez zakażony kanał rodny (moment porodu) dotyczy aż 10% noworodków. U pozostałej grupy, dzieci eliminują wirusa bez zakażenia lub mogą ujawnić objawy w późniejszym wieku niemowlęcym. Donoszony noworodek rzadko przechorowuje śródporodową cytomegalię, nieco gorzej jest natomiast z wcześniakami oraz dziećmi z niedowagą. Im krócej bowiem trwała ciąża, tym bardziej niedojrzałe jest dziecko, a prawdopodobieństwo rozwinięcia się pełnoobjawowej cytomegalii jest dużo większe. Szacuje się, że aż 40 - 60% noworodków zostaje zakażonych cytomegalią w trakcie karmienia przez matkę piersią. Na szczęście infekcje przebiegają zwykle bezobjawowo i nie powodują żadnych komplikacji. Zespół wrodzonej cytomegalii objawia się opóźnieniem wzrostu wewnątrzmacicznego, żółtaczką, ogólnym zakażeniem (czasem śmiertelnym) z powiększeniem wątroby bądź/i śledziony, a także małopłytkowością, zapaleniem płuc czy zwapnieniem śródczaszkowym, zapaleniem siatkówki oraz naczyniówki, głuchotą lub zanikiem nerwu wzrokowego (przez co może dojść do osłabienia widzenia). Niestety 20 - 30% noworodków umiera, a u większości tych, które przeżyją rozwijają się zaburzenia rozwoju umysłowego różnego stopnia, wylewy, mikrocefalia oraz zwapnienia okołokomorowe. Objawy i przebieg choroby W wielu przypadkach choroba przebiega bezobjawowo, ale u osób z brakiem odporności, przypadki zachorowań bywają naprawdę ciężkie. Mogą to być między innymi: zapalenie mózgu czy płuc. Objawy cytomegalii mogą przypominać grypę lub przeziębienie - bóle mięśni, gorączka, powiększone węzły chłonne, ogólne złe samopoczucie. Rozpoznanie i badania Badania wykonuje się zarówno z krwi jak i z moczu. Test na obecność przeciwciał nie wchodzi w skład pakietu badań, które wykonuje się u kobiety w ciąży - dlatego warto się o nie upomnieć. Żeby u kobiety w ciąży potwierdzić cytomegalię, należy wykonać badanie kilkakrotnie w odstępach dwutygodniowych, co może być sporym utrudnieniem. W takich sytuacjach stosuje się wykrywanie wirusa poprzez nowoczesne metody, które wykrywają antygeny. Obowiązkowo badanie powinny wykonywać kobiety w trzecim trymestrze ciąży - w celu ustalenia wyjściowego statusu dla dziecka, w przypadku braku objawów. Zdaję sobie sprawę z tego, że przeczytanie takiego artykułu, może wywołać uczucie lęku i paniki, ale bądźmy dobrej myśli. Lepiej poznać wroga wcześniej i mieć świadomość tego, że badania to nie głupi wymysł, a jedynie dbałość o zdrowie własne i przyszłego dziecka. Nie bójmy się pytać lekarzy o badanie pod kątem cytomegalii - jako pacjenci, mamy do tego pełne prawo. autor: Karolina Małgorzata Górska http://www.we-dwoje.pl/cytomegalia,artykul,7229.html

Hej dziewczyny, ostatnio moj ginekolog - zaproponował mi żebym zrobiła badania na toxoplazmę i cytomegalię. I znalazłam ciekawe artykuły na ten temat. Cytomegalia Każda ciężarna kobieta słyszała o toksoplazmozie oraz różnorodnych schorzeniach, które w okresie ciąży, mogą być zagrożeniem dla płodu. Niestety wśród chorób groźnych, znajduje się również taka, o której lekarze mówią niewiele lub nie mówią wcale. Przez co wiele kobiet, nie ma pojęcia o jej istnieniu oraz zagrożeniu, jakie choroba za sobą niesie. Cytomegalia jest chorobą wywoływaną przez cytomegalowirus - rodzaj wirusów typu herpes. Jest to bardzo powszechnie występujący wirus, który przenosi się przez bliski kontakt z osobą zakażoną, a także przez krew i inne wydzieliny. Wirus ten, często występuje u dzieci uczęszczających do żłobków i przedszkoli, a w związku z tym, iż infekcje przechodzą bezobjawowo lub z objawami podobnymi do lekkiej grypy - rozpoznanie choroby jest bardzo utrudnione. Szczególnie, że objawy choroby, mogą równie dobrze wskazywać na np. toksoplazmozę.Cytomegalia Niestety w przeciwieństwie do toksoplazmozy, przebycie cytomegalii nie chroni nas w pełni przed powtórnym zakażeniem. Natomiast najgroźniejsze dla kobiet ciężarnych jest zakażenie pierwsze. Niestety na chorobę nie ma jeszcze, ani skutecznej szczepionki, ani skutecznego lekarstwa - dlatego warto zapoznać się z jej charakterystyką i dbać o to, by się nie zarazić. Choroba ma bardzo długi okres wylęgania, który wynosi od 3 tygodni do 3 miesięcy. W związku z tym, iż cytomegalowirus należy do wirusów z tej samej grupy co opryszczka, ospa i półpasiec, po przechorowaniu nadal pozostaje on w organizmie w formie nieaktywnej. Do uaktywnienia choroby może dojść w okresie obniżonej odporności, dając obraz infekcji wirusowej. Dla osób młodych i zdrowych, cytomegalia nie stanowi praktycznie żadnego zagrożenia. Problemem natomiast jest wystąpienie choroby u osób o obniżonej odporności, zwłaszcza u noworodków i niemowląt. Cytomegalia a ciąża Infekcja u kobiety w ciąży, może być przyczyną nawykowych poronień. Dodatkowo wirus atakuje głównie komórki niedojrzałe, w związku z czym jest wyjątkowo niebezpieczny dla płodu. Do płodu, wirus przenika przez łożysko lub na drodze wstępującej z szyjki macicy przez zachowane błony płodowe. Wirus bytujący w drogach rodnych, jest najczęstszą przyczyną zakażenia płodu i noworodka. Na cytomegalię wskazywać może pogorszenie wyniku cytologii oraz białe upławy. W pierwszym trymestrze, zakażenia wewnątrzłonowe kończą się najczęściej poronieniem lub wadą wrodzoną ośrodkowego układu nerwowego. Dziecko może urodzić się ze zmianami w dnie oczu czy bezmoczem. W kolejnym trymestrze ciąży zakażenie może prowadzić do wewnątrzmacicznych uszkodzeń mózgu. Po urodzeniu może się to objawiać zaburzeniami rozwoju lub padaczką - takie zmiany dotyczą 13% noworodków, których matki pierwotne zakażenie wirusem przechodziły w czasie ciąży. Zakażenie w trzecim trymestrze ciąży może spowodować przedwczesny poród. Dzieci, które urodzą się przedwcześnie i noszą znamiona chorób takich jak zapalenie płuc czy nasilona żółtaczka, kwalifikują się do leczenia. O ile zakażenie u matki, zaledwie w 1% kończy się wrodzoną infekcją płodu, o tyle zakażenie noworodka w momencie przechodzenia przez zakażony kanał rodny (moment porodu) dotyczy aż 10% noworodków. U pozostałej grupy, dzieci eliminują wirusa bez zakażenia lub mogą ujawnić objawy w późniejszym wieku niemowlęcym. Donoszony noworodek rzadko przechorowuje śródporodową cytomegalię, nieco gorzej jest natomiast z wcześniakami oraz dziećmi z niedowagą. Im krócej bowiem trwała ciąża, tym bardziej niedojrzałe jest dziecko, a prawdopodobieństwo rozwinięcia się pełnoobjawowej cytomegalii jest dużo większe. Szacuje się, że aż 40 - 60% noworodków zostaje zakażonych cytomegalią w trakcie karmienia przez matkę piersią. Na szczęście infekcje przebiegają zwykle bezobjawowo i nie powodują żadnych komplikacji. Zespół wrodzonej cytomegalii objawia się opóźnieniem wzrostu wewnątrzmacicznego, żółtaczką, ogólnym zakażeniem (czasem śmiertelnym) z powiększeniem wątroby bądź/i śledziony, a także małopłytkowością, zapaleniem płuc czy zwapnieniem śródczaszkowym, zapaleniem siatkówki oraz naczyniówki, głuchotą lub zanikiem nerwu wzrokowego (przez co może dojść do osłabienia widzenia). Niestety 20 - 30% noworodków umiera, a u większości tych, które przeżyją rozwijają się zaburzenia rozwoju umysłowego różnego stopnia, wylewy, mikrocefalia oraz zwapnienia okołokomorowe. Objawy i przebieg choroby W wielu przypadkach choroba przebiega bezobjawowo, ale u osób z brakiem odporności, przypadki zachorowań bywają naprawdę ciężkie. Mogą to być między innymi: zapalenie mózgu czy płuc. Objawy cytomegalii mogą przypominać grypę lub przeziębienie - bóle mięśni, gorączka, powiększone węzły chłonne, ogólne złe samopoczucie. Rozpoznanie i badania Badania wykonuje się zarówno z krwi jak i z moczu. Test na obecność przeciwciał nie wchodzi w skład pakietu badań, które wykonuje się u kobiety w ciąży - dlatego warto się o nie upomnieć. Żeby u kobiety w ciąży potwierdzić cytomegalię, należy wykonać badanie kilkakrotnie w odstępach dwutygodniowych, co może być sporym utrudnieniem. W takich sytuacjach stosuje się wykrywanie wirusa poprzez nowoczesne metody, które wykrywają antygeny. Obowiązkowo badanie powinny wykonywać kobiety w trzecim trymestrze ciąży - w celu ustalenia wyjściowego statusu dla dziecka, w przypadku braku objawów. Zdaję sobie sprawę z tego, że przeczytanie takiego artykułu, może wywołać uczucie lęku i paniki, ale bądźmy dobrej myśli. Lepiej poznać wroga wcześniej i mieć świadomość tego, że badania to nie głupi wymysł, a jedynie dbałość o zdrowie własne i przyszłego dziecka. Nie bójmy się pytać lekarzy o badanie pod kątem cytomegalii - jako pacjenci, mamy do tego pełne prawo. autor: Karolina Małgorzata Górska http://www.we-dwoje.pl/cytomegalia,artykul,7229.html

......

Będzie dobrze wierzę w to, że niedlugo każda ze starających się o dziecko w końcu się doczeka.....upragnionych dwóch kreseczek - mam nadzieję że tak będzie i w moim przypadku..... Nowy Rok i nowe spełnione marzenia - super!!!!! cieszę się dziewczyny z waszych sukcesów!!!!!!

Dzięki maja331 jak coś to będę pytać. Bo to wszystko takie jest nowe i niepoznane jeszcze.....

Witajcie Wiesz co maja331 mój polip ma średnicę 6mm - niewiem pierwszy raz się z tym spotykam o co pytać? Może o to skąd to się wzięło i czy to się odradza z powrotem w tym miejscu i czy zagraza zajściu w ciąże??? czy nie usunięte powoduje przejście w mięsniaka? Jak nie urok to sr....ka....

Gratulacje asiulka358 Cieszę sie razem z Tobą całym sercem i trzymam kciuki!!!!! Dzisiaj byłam u swojego lekarza na wizycie i czekała dziewczyna w zaawansowanej ciąży i aż oczka zaszkliły mi się z jej szczęścia - naprawde gratuluje wszystkim przyszłym mamom ktorym się udało zajść w ciążę!!!!!

Witajcie dziewczyny. Jestem po wizycie u lekarza. Ostatnio pisałam , że sie boję, że zostanie u mnie wykryta endometrioza... no i bedę musiala poczekać za laparoskopią 2 cykle bo dzisiaj badanie usg ultrasonograficzne ujawniło małego polipa na endometrium......i zmianę torbielowata na jajniku. myślałam że teraz w tym cyklu laparoskopia i wreszcie jakaś konkretna diagnoza co jest nie tak do diabła!!! a tu prosze po pierwsze usunięcie polipa w następnym cyklu a potem laparoskopia w następnym - jestem cierpliwa.... poczekam....te kolejne dwa cykle. ale wiem jedno co ma być to będzie byle była postawiona jakaś trafiona diagnoza. Lekarz stwierdził, że taka zmiana jak polip i ta stara cysta na jajniku nie powinna powodować problemów z zajściem w ciążę i stawia na endometrioze ale póki nie zrobi laparoskopii to tego nie potwierdzi w 100 % Tak naprawdę to już nie mogę doczekać się badań, które cokolwiek potwierdzą coś co da mi nadzieję, ze będzie lepiej. Dziewczyny szukam ale nie doczytałam jeszcze czy ktoraś z was miala polipa endometrialnego? prosze o poradę i o wasze historie z tym świństwem. pozdrawiam wszystkie silne kobiety!!!! nie poddawajmy się!!!!

Witajcie dziewczyny. Jestem po wizycie u lekarza. Ostatnio pisałam , że sie boję, że zostanie u mnie wykryta endometrioza... no i bedę musiala poczekać za laparoskopią 2 cykle bo dzisiaj badanie usg ultrasonograficzne ujawniło małego polipa na endometrium......i zmianę torbielowata na jajniku. myślałam że teraz w tym cyklu laparoskoia i wreszcie jakaś konkretna diagnoza co jest nie tak do diabła!!! a tu prosze po pierwsze usunięcie polipa w następnym cyklu a potem laparoskopia w następnym - jestem cierpliwa.... poczekam....te kolejne dwa cykle. ale wiem jedno co ma być to będzie byle była postawiona jakaś trafiona diagnoza. Lekarz stwierdził, że taka zmiana jak polip i ta stara cysta na jajniku nie powinna powodować problemów z zajściem w ciążę i stawia na endometrioze ale póki nie zrobi laparoskopii to tego nie potwierdzi w 100 % Tak naprawdę to już nie mogę doczekać się badań, które cokolwiek potwierdzą coś co da mi nadzieję, ze będzie lepiej. Dziewczyny szukam ale nie doczytałam jeszcze czy ktoraś z was miala polipa endometrialnego? prosze o poradę i o wasze historie z tym świństwem. pozdrawiam wszystkie silne kobiety!!!! nie poddawajmy się!!!!

Witajcie. do Plotka(taka rybka) - ja też się bardzo boję że zostanie u mnie wykryta endometrioza... ale wiem jedno co ma być to będzie byle była postawiona jakaś trafiona diagnoza. już nie mogę doczekać się badań, które cokolwiek potwierdzą coś co da mi nadzieję, ze będzie lepiej. do barbe77 - nie zamartwiaj się tak od razu. Miałam dwie podobne w życiu sytuację do twojej. Po czym miałam dalej normalną miesiączkę. Z tym że jej początek był podobny do tego co opisałaś. Na wizycie u lekarza dowiedziałam się że były to "upławy - duże, które zostały wydalone z krwią". Postanowiłam nie zamartwiać się. Wydaje mi się, że jak miałaś miesiączkę w poprzednim cylku to teraz takiej wielkości chyba zarodek nie urósł że aż widzisz "mięso". Może to była złuszczona tkanka. Pozdrawiam

Masz Plotaka racje - nie czekaj tylko zabieraj się sama. Ja liczę że teraz pod koniec grudnia na wizycie zadecyduje i poprosze o laparoskopię....uważam że tylko to moze mi pomoc.

Witam dziewczyny na tym forum jestem poraz pierwszy. Moje marzenie jest takie jak wiekszości z was; z tym, ze wina tkwi po mojej stronie - a lekarze szukaja przyczyny. Od stycznia br. mam wykryte haszimoto - lecze i jest pod kontrolą. Piekielne miesiączki, torbiele i teraz podejrzenie endometriozy..... pod koniec grudnia cos sie dowiem - diagnoza najpóźniej w styczniu. Uważamże laparoskopia jest ostatnią nadzieją. Do już-nie-czekająca dajesz wiarę ty i twoja historia..... Pozdrawiam wszystkie staraczki i przyszłe mamy.

Zgadzam się z Joleczka26, to grzybica - do mnie się kiedys przyplątała po braniu doustnego antybiotyku, bierz globulki przym predzej....

Kasia - z najszczerszego serca gratuluję. Dałaś mi nadzieję i inne dziewczyny też .Pozdrawiam

Witaj andziagandzia Ja mam wyniki hormonalne dobre poza androstendionem, który jest podwyższony - mój endokrynolog wysłal mnie najpierw do ginekologa, który ma zająć się jajnikami (mam podejrzenie endometriozy) coś więcej dowiem się po badaniach pod koniec grudnia. Mam nadzieję ze coś u mnie ruszy i postawią na jakąś diagnozę. Mam haszimoto ale biorę leki i z tarczycą wyniki są już unormowane. chciałabym laparoskopię bo wiem ze po tym coś się ruszy a torbiele mam co rusz..... Po zrobieniu porządku z torbielami - wracam do endokrynologa by zajął się tym andostendrionem. Prolaktynkę mam w normie. Pozdrawiam wszystkie staraczki.

Droga miholichol napisz mi czy będąc w ciąży przy chorobie hashimoto miałaś zwiększaną dawkę leków na tarczycę? (ja biorę eutyrox codziennie rano), dawka pół tabletki eutyroxu 100.

Droga miholichol dajesz mi wiarę w to że niedługo może i ja zostane mamą. Choroba hashimoto juz mnie nie przeraża i wiem że uda mi się zajść w ciążę. Skoro Tobie się udałp.... Niestety martwią mnie te torbiele i w tym przypadku boje się potwierdzenia endometriozy.... ok daję teraz na luz - święta rodzina to jest teraz najważniejsze..... wizytę mam pod koniec grudnia i wtedy myślę że diagnoza jakakolwiek bedzie. Mama Urwisa dzięki za słowa pocieszenia - mam nadzieję że twoje słowa mi się potwierdzą - wierze w to i pozdrawiam...

Do malinka17011977 trzymaj się kochana i pamiętaj co nas nie zabije to nas wzmocni. Wiem łatwo mi pisać ale wiem jedno jeżeli nie uda mia się zajść w ciąże to decydujemy się na adopcję a póki co jeszcze walczymy z diagnozą...

Dzięki -Kasia- za info o lekarzach. Mam namiar od swojego lekarza żeby zrobic sobie w Gamecie usg ultrasonograficzene. denerwuję sie że u mnie to wszystko powoli idzie.... może w styczniu laparoskopia - mam nadzieje że nie wyjdzie mi podejrzewana endometrioza......

Słuchaj milenka1988 nawet tak nie myśl - my tutaj wszystkie trzymamy za Ciebie kciuki i nie pitul takich głupot. Napewno Ci się uda - a w pracy zacznij trochę ściemniać (jak się da) bo dziecko teraz jest najważniejsze. I myśl pozytywnie i dbaj o siebie i o dziecko.

Do -Kasia- Łodź.34 lata / Witam Cię, mam problem z zajściem w ciążę. Jeżeli możesz daj znać - jakiś namiar na lekarza u którego się leczyłaś, który może również i mi pomóc. Jestem z łódzkiego. A swoją historię - walkę opowiem kolejnym razem jak skopiuje z innego postu na którym już jestem. Podrawiam Magste

Do never get up Powodzenia kochana!!!! ja też niedługo mam nadzieję że zrobią ze mną porządek i liczę że może coś się u mnie ruszy.

Do betty1221, Zrób sobie poziom aTPO - badanie z krwi - prywatnie tylko koszt ok 30 zł, czeka się za wynikiem chyba ok kilku dni. Ja leczę się eutyroxem bo moje tsh było ok 7 a teraz jest w normie. Ale choroba haszimoto zostaje - mój wynik przed leczeniem 544 i po leczeniu teraz 532. takie objawy jak ty miałam a włosy to leciały mi garściami, sucha skóra do tej pory. podejrzewam że masz haszimoto i pcos (zespół policystycznych jajników... Magste

na stronie http://www.endometrioza.aid.pl/leczenie/leczenie-operacyjne/81-laparoskopia-wskazowki-przed-i-po-zabiegu.htmlmożna poczytać to co poniżej...... ale wiem że to co każda z Was przeżyła to jest cenniejsza porada niż suchy tekst. "Laparoskopia jest zazwyczaj wykonywana w znieczuleniu ogólnym. Zazwyczaj robi się małe nacięcie w pępku pacjentki, przez które pod ciśnieniem wypełnia się brzuch dwutlenkiem węgla. To powoduje uniesienie powłok brzusznych i odsłonięcie znajdujących się pod nią organów, umożliwiając obejrzenie ich przez chirurga, który wsuwa do jamy brzusznej laparoskop z układem optycznym. Następnie robi się dwa dodatkowe niewielkie nacięcia w jamie brzusznej w celu wprowadzenia innych narzędzi chirurgicznych, takich jak sonda do przesuwania organów. Wielu chirurgów umieszcza na laparoskopie kamerę video w celu powiększenia widoku, co umożliwia obejrzenie zabiegu przez cały zespół medyczny biorący w nim udział. Podczas laparoskopii lekarz sprawdza narządy znajdujące się w miednicy szukając zmian o oczywistym i nietypowym charakterze endometrialnym, jak również endometrialnych (czekoladowych) torbieli jajnika, zrostów i zbliznowaceń. W zależności od Twojej historii medycznej i objawów, lekarz może również szukać włókniaków lub innych nieprawidłowości. Mogą również zostać przeprowadzone inne procedury, takie jak histeroskopia (badanie wnętrza macicy). W trakcie tego samego zabiegu można przeprowadzić zarówno diagnozę jak i leczenie. Twój lekarz może również pobrać nieprawidłowe tkanki do przebadania przez histopatologa. Pozwoli to na udokumentowanie obecności lub nieobecności endometriozy. Długość pobytu w szpitalu Laparoskopia jest zazwyczaj przeprowadzana na oddziale dziennego pobytu, jednak może się pojawić konieczność pozostania w szpitalu na noc, jeśli zabieg był skomplikowany lub wyjątkowo długi. Jeśli zostanie wykonana resekcja jelita lub częściowa resekcja jelita, Twój pobyt w szpitalu może się przedłużyć do kilku dni. Dobrze jest przygotować się psychicznie na spędzenie w szpitalu przynajmniej jednej nocy. Obawy Niemal każdy ma obawy przed zabiegiem chirurgicznym. Możemy martwić się ryzykiem, znieczuleniem ogólnym, bólem oraz tym, co chirurg może (lub nie) znaleźć. Jeśli się boisz, dobrze jest określić czego się obawiasz, a następnie popracować nad zminimalizowaniem tego konkretnego lęku. Na przykład: jeśli się boisz narkozy, spotkaj się ze swoim lekarzem i anestezjologiem przed zabiegiem w celu omówienia Twoich obaw. Jeśli boisz się bólu, zapytaj lekarza w jaki dokładnie sposób będzie neutralizowany Twój ból. Wiele kobiet odkryło, że słuchanie muzyki relaksacyjnej przed, podczas i po zabiegu pomaga również opanować strach. Co należy zabrać do szpitala? Zapakuj bardzo luźne ubranie, które założysz po laparoskopii, najlepiej bez wiązania w talii. Za duża sukienka bez rękawów to idealne rozwiązanie. Mogą Ci się również przydać wkładki higieniczne, skarpety i kapcie. Jeśli istnieje prawdopodobieństwo pozostania na noc, należy zapakować szczotkę do włosów, żel pod prysznic, szlafrok, szczoteczkę i pastę do zębów i być może pluszowego zwierzaka. Przygotowanie (czyszczenie) jelita przed zabiegiem Chirurg zazwyczaj nakazuje oczyszczenie jelita przed zabiegiem. Proces ten wygląda różnie, ale najczęściej jest to dieta płynna i przyjmowanie środków powodujących opróżnienie jelita. Nie jest to przyjemny proces, ale konieczny, żeby w trakcie zabiegu jelita nie pracowały. W celu uzyskania dalszych informacji zajrzyj do artykułu o przygotowaniu jelita do zabiegu (już wkrótce dostępny). Ból po zabiegu Po wybudzeniu z narkozy w sali pooperacyjnej, możesz odczuwać niewielki ból. Jeśli tak się stanie, poproś personel medyczny o jego uśmierzenie. Wychodzenie z narkozy wiąże się również z odczuciem zimna. Poproś o więcej koców, jeśli jest Ci zimno. Możesz również odczuwać ból gardła, którego przyczyną jest rura, która została umieszczona w Twoim gardle na czas zabiegu. Jeśli któraś z dolegliwości jest dla Ciebie bardzo uciążliwa, powiedz o tym pielęgniarce lub lekarzowi. W większości przypadków otrzymasz receptę na leki przeciwbólowe do przyjmowania w domu. Jeśli to możliwe, postaraj się o taką receptę przed wyjściem ze szpitala lub zaraz po wyjściu. Poproś o pomoc bliską osobę Nawet jeśli zabieg ma odbyć się na oddziale pobytu dziennego (bez pozostawania na noc w szpitalu), będziesz potrzebować kogoś, kto odwiezie Cię do domu. Dobrze jest wybrać pomocną i oddaną osobę, która będzie Ci towarzyszyć również w domu. Jeśli ta osoba może zostać u Ciebie na noc, tym lepiej. Co najmniej przez pierwszy wieczór będziesz oszołomiona i możesz mieć problemy z poruszaniem się. Bóle ramion Jedną z najbardziej nieprzyjemnych rzeczy po zabiegu laparoskopowym są bóle ramion. Są one spowodowane dwutlenkiem węgla uwięzionym w przeponie. Ciepło i środki przeciwbólowe przynoszą często ulgę w bólu. Możesz być pewna, że te bóle miną z czasem. Więcej informacji o radzeniu sobie z bólem ramion znajdziesz tutaj (artykuł wkrótce dostępny). Mdłości Wygląda na to, że większość z nas ma mdłości po laparoskopii. Istnieje wiele leków, które mogą pomóc w tej sytuacji. Niektóre z nich można wziąć przed zabiegiem, niektóre podczas, a niektóre po. Porozmawiaj ze swoim lekarzem i/lub anestezjologiem przed zabiegiem o metodach stosowanych w celu zminimalizowania mdłości. Wiele kobiet twierdzi, że mdłości są mniejsze gdy leży się płasko. Niektóre środki naturalne, takie jak herbata imbirowa, mogą również zmniejszać mdłości. Aby nie narażać swojego zdrowia, zawsze pytaj swojego lekarza przed przyjęciem jakichkolwiek ziół czy suplementów. Jak długo trwa zdrowienie Przez pierwsze dwa do trzech dni po laparoskopii większość kobiet czuje się zmęczona i oszołomiona. W tym czasie dobrze jest mieć w pobliżu kogoś z rodziny lub przyjaciela. Możesz poprosić tę osobę o podawanie leków przez pierwszych parę dni. Prawdopodobnie przez krótki czas będziesz również potrzebować kogoś do przygotowywania posiłków. Rekonwalescencja podczas pierwszych dwóch tygodni Twój lekarz może zabronić Ci prowadzenia samochodu przez dwa tygodnie po laparoskopii. Seks, kąpiele w wannie, irygacje pochwy i pływanie są również zabronione. Nie wymagaj od siebie zbyt wiele przez pierwszych parę dni. Prawdopodobnie będziesz bardzo zmęczona i będziesz potrzebować dużo snu. Jednakże, dbaj o to, żeby wstawać z łóżka i ruszać się w miarę możliwości. Jeśli będziesz się ruszać, szybciej dojdziesz do siebie. Pooperacyjny spadek nastroju Po zabiegu większość z nas przeżywa okres wahań nastrojów. W niektórych przypadkach obniżony nastrój utrzymuje się przez kilka tygodni. Do częstych objawów należą: płacz, podenerwowanie, rozdrażnienie, lęk czy podejrzliwość. U niektórych kobiet po zabiegu mogą również pojawić się koszmary senne. Wszystko to przeminie z czasem i powoli odzyskasz kontrolę. W okresie dochodzenia do zdrowia fizycznego i emocjonalnego bądź dla siebie łagodna i cierpliwa. Drętwienie w miejscu cięcia Możesz odczuwać „mrowienie i ukłucia w miejscach nacięć. To wynik przecięcia nerwów. Z biegiem czasu nerwy się odbudują i to uczucie ustąpi. Jeśli odczuwasz uciążliwe dolegliwości w miejscu nacięcia, takie jak ucisk, opuchlizna czy zaczerwienienie, skontaktuj się ze swoim lekarzem. Noś luźne ubrania po zabiegu Z doświadczenia większości z nas wynika, że przez pierwsze tygodnie po laparoskopii bardzo przydadzą się wygodne ubrania. Miejsca nacięcia będą bardzo wrażliwe, a podbrzusze opuchnięte. Dlatego też prawdopodobnie sama nie będziesz chciała nosić niczego obcisłego. Jeśli nie posiadasz zbyt wiele obszernych ubrań, być może warto pomyśleć o ich zakupie przed zabiegiem. Pierwsza miesiączka po zabiegu Doświadczenia związane z pierwszą miesiączką po zabiegu są bardzo różne. Jeśli Twoja miesiączka jest bardziej bolesna, trwa dłużej lub przechodzisz ją ciężej niż zwykle, nie panikuj. Proces leczenia narządów wewnętrznych trwa dłużej niż zewnętrznych. Dlatego też, Twoja pierwsza miesiączka może być bardziej bolesna. Jednakże, jeśli niepokoi Cię intensywność bólu, skontaktuj się ze swoim lekarzem. "