Lenka888

Witam jestem w23 tyg ciazy jesli Ty tez i chcesz popisac to odezwij sie do mnie.pozdrawiam

Witam.Jestem w 23 tyg ciąży.Mój narzeczony zaproponował,żebyśmy już pomały zaczęli kupować coś dla naszego maleństwa.Ja uważam,że to za wcześnie jeszcze.Mam jakiś uraz.Dodam,że ponad 3lata temu poroniłam w 13 tyg ciąży i teraz bardzo boję się starcić tego dziecka.Mam wrażenie,że jeśli zacznę jakieś zakupy to mojemu dziecku coś sie stanie i znów je starce.Mam pytanie kiedy Wy zaczynałyście robić jakieś zakupy?Czy uważacie,że mogę już zacząć coś kupować???Pozdrawiam

Do słoneczko85 Owszem martwią się czy w ogóle zajdą w ciążę po poronieniu(bo też sie tym martwiłam i nie trwało to krótko) a jak już zajdą to będą martwiły sie czy donoszą tą ciąże,bo będą bardzo chciały urodzić to dziecko.Wiem to po sobie,nie ma nic gorszego niz stracić dziecko.Wię dlatego teraz tak sie boje,by nie starcić drugiego.Bo tak bardzo juz je kocham.Tylko czasem ten starch przed strata dziecka odbiera radość z b ycia w ciąży.Sama zobaczysz na sobie że tak jest.Pozdrawiam Cie;)

Witam.jestem tutaj nowa.Piszę bo chciałąbym sie z Wami podzielić tym co przezyłam a jednoczesnie dowiedziec sie czy i Wy dziewczyny macie tak jak ja.W listopadzie 2008 roku poroniłam to był totalny szok.Byłąm szczesliwa czekałam z radościa na moją dzidzię aż na listopadowej wizycie dowiedziałam sie,że moja dzidzia nie żyje:(Serduszko przestało bić w 13 tyg;(Potem oczywiście szpital zabieg,po którym okazało sie że moja pani gin zle zrobila zabieg i mnie dobrze nie wyczyscila.bylam słaba obolala, nie mogłam wstawac z łozka.Miałąm starszna anemie,musieli przetaczac mi krew.W końcu dostałam krwotoku i wzięli mnie na kolejny zabieg myślalam juz ze umre,bylo juz krytycznie.Po powrocie do domu zapomnialam o tym co przeszlam w szpitalu liczylo sie tylko moje dziecko,ktorego juz nie było:((dwa miesiace po tym zdarzeniu mąż ode mnie odszedł,wtedy kiedy go najbardziej potrzebowalam.Minęlo troche czasu i poznalam fantastycznego faceta z ktorym jestem bardzo szczesliwa,Jestesmy razem prawie dwa lata,jestem szczesliwą narzeczoną w 16 tyg upragnionej ciąży;)Ale nie do konca potrafię sie ztego faktu cieszyc coraz czesciej wraca do mnie przeszlosc,boję sie ze i tym razem strace mojego dzidziusia.Wpędziłam sie w jeszcze większa nerwice.Strach odbiera mi radosc z oczekiwania na malenstwo.Kazda wizyta u gina jest strasznym przezyciem dla mnie, boje sie ze znów uslysze te slowa.a tego juz bym chyba drugi raz nie przezyla,Prosze napiszcie czy Wy tez tak macie?!Pozdrawiam