Deidra

Znam jednego takiego Demona, mogę zapytać :P

Kiedy książka tytułem do mnie krzyczy "przegrałam w tegorocznym plebiscycie" jakoś ciężko się zmusić do jej czytania :)

Klasyk, tytuł i recenzja tej książki tylko do takich wniosków mnie prowadzą :)

No to macie dziewczyny widownię :) Podglądacz i życiowy przegraniec :)

Tak, Najszybszy, widzę tę wesołość na Twojej twarzy :) Gościu, nie wyłamuj się z konwencji, nie widzę w Twojej wypowiedzi żadnego odniesienia do jedzenia lub picia, nie wyobrażaj sobie za dużo, to nie jest forum do pisania o seksie :P

Kto nie lubi parówek niech sobie głoduje ze smutną miną :P

BDSM? O matko :P

Tak, ludzie stąd naprawdę się bzykają w realu :) Hm, zapytam Pleiadesa, czy jest psycholem :P

Stereotyp numer ileśtam :) "każda kochanka to d****a"

Nikt nie jest niczyją własnością. Człowiek to nie przedmiot. Człowiek to nie jabłka czy wiśnie, które kradnie się w sadzie. Tylko tak myślę, że to "okładanie kijem złodzieja" powinno działać w dwie strony tak? Czy mąż niewiernej żony powinien obić buźkę żonie i za włosy do domu zaciągnąć, najlepiej przez rynek, żeby wszyscy widzieli :) I po tym rozpocząć normalne życie szczęśliwej i pełnej rodziny. Ciekawy obrazek :)

Czyli według Was - TWAŁPON i do hmmm - żona (matka) powinna za wszelką cenę utrzymać pełną rodzinę, pilnować męża jak nierozumnego dziecka, który kieruje się w życiu zazwyczaj popędem. Za wszelką cenę, za cenę własnej godności, szacunku do samej siebie i szacunku jej męża do niej, za cenę własnego szczęścia (bo chyba nie może być szczęśliwa kobieta, która pazurami wyrwała męża od kochanki), za cenę świadomości politowania znajomych i nieznajomych. To jest Wasz model szczęśliwej rodziny?

Ale po co szukać winy? Jesteśmy przecież ludźmi. Tylko ludźmi. Pragniemy akceptacji, miłości. Ale jesteśmy różni. Różnimy się od siebie charakterami, potrzebami. Chcemy kochać, naprawdę chcemy. Uczciwie i przez długie lata. Ale zdarza się niestety, że ta wybrana, tak kochana na początku osoba, z biegiem czasu okazuje się człowiekiem od nas różnym. Zawodzi nas w drobnostkach, zażartuje z nas w nieodpowiednim momencie... to najpierw zaboli, ale po którymś razie odczuwamy zwątpienie. Drobne gesty, drobne słowa, brak obecności gdy się było potrzebnym...Nie można kogoś kochać, kiedy czuje się, że druga strona nie kocha albo nie kocha tak, jak byśmy chcieli by kochała. Podobnie jak z każdym innym uczuciem. Przecież nie lubi się koleżanki, która nie lubi nas. A rozstania nie są proste, bo przewracają życie i tylko wtedy by się ich ludzie nie bali, gdyby pewnym było, że przyniosą dobro, że przyniosą lepsze jutro. Ale tego nie wie nikt.