Kobieta i mężczyzna w islamie
Według Koranu mężczyzna i kobieta
są sobie równi. Ze względu na
obowiązki ciążące na mężczyźnie
i przyznawane mu cechy, takie jak
racjonalność, łatwość
podejmowania decyzji, opanowanie,
stanowczość i siła fizyczna, oraz
cechy przypisywane kobiecie, takie
jak emocjonalność i uczuciowość,
mężczyzna powinien się kobietą
opiekować. Koran uznaje kobietę za
istotę bezbronną i potrzebującą
wsparcia, dlatego w islamie kobieta
ma swego opiekuna mężczyznę.
Obowiązkiem ojca, brata, a później
męża jest zapewnienie kobiecie
opieki, czuwanie nad jej
postępowaniem i ewentualnie
korygowanie niewłaściwych postaw.
Opieka mężczyzny daje kobiecie
poczucie bezpieczeństwa, lecz
faktycznie dzieje się to kosztem
wolności i możliwości samodzielnego
wyboru drogi życiowej.
Zgodnie z nakazem Koranu,
mężczyzna, jeśli odczuwa pociąg
seksualny do kobiet, powinien
założyć rodzinę i starać się
zapewnić jej dobrobyt.
Pozamałżeńskie stosunki seksualne,
nawet między ludźmi wolnego stanu,
są w islamie całkowicie zakazane.
Mężczyzna jest głową rodziny,
podejmuje najważniejsze decyzje,
zarządza pieniędzmi. Cechami
uznawanymi za bardzo pożądane
u mężczyzny są stanowczość,
mądrość, zaradność i zdecydowanie.
Swoje kobiety żonę (żony), córki,
siostry, kuzynki powinien chronić
i strzec, gdyż od ich nieskazitelnego,
moralnego prowadzenia się zależy
jego honor. Cześć kobiety może
ucierpieć w kontaktach z obcymi
mężczyznami, na zatłoczonej ulicy,
w autobusie czy sklepie, dlatego też
lepiej, by zawsze był przy niej ktoś,
kto może ją ochronić, czyli
mężczyzna. By nie narażać kobiet
niepotrzebnie, mężczyźni zazwyczaj
sami robią zakupy, załatwiają
sprawy urzędowe, starają się, by ich
córki nie musiały w godzinie szczytu
wracać zatłoczonym autobusem
z uczelni itp.
Mężczyzna i kobieta mają się
uzupełniać i wspierać. Mężczyzna,
opiekując się kobietą, zawsze
powinien myśleć o tym, co jest dla
niej najlepsze. Opieka mężczyzny
obejmuje również odpowiedzialność
finansową kobieta nie ma
obowiązku utrzymywać się sama czy
też uczestniczyć finansowo
w utrzymaniu rodziny. Mąż powinien
zapewnić żonie nie gorszy status
materialny niż ten, jakim cieszyła
się w domu rodzicielskim. Nie
powinien zabraniać żonie pracy
zarobkowej, ale też nie powinien jej
do niej przymuszać. Zarobione
pieniądze są własnością kobiety i nie
ma ona obowiązku włączać ich do
domowego budżetu. Kobieta
w islamie ma bezsporne prawo do
swojego majątku, jeśli inaczej nie
przewiduje umowa małżeńska;
nikomu, ani ojcu, ani mężowi, nie
wolno pozbawić jej jakichkolwiek
dóbr materialnych.
W islamie kobieta jest
odpowiedzialna za rodzinę i za
wychowanie dzieci (chłopcy dopiero
po obrzezaniu przechodzą pod opiekę
ojca). Kobieta powinna dbać o męża
i dom. Zazwyczaj dom jest dla niej
źródłem satysfakcji i dumy. Mąż nie
jest jednak zwolniony z prac
domowych, powinien żonie w miarę
możliwości pomagać w obowiązkach
domowych. Mahomet, jak mówią
hadisy, sam naprawiał swoją odzież
i sprzątał, a każdy muzułmanin
powinien brać z niego przykład.
Rola kobiety nie jest ograniczona
tylko do spraw domowych; islam
wysoko ceni wykształcenie
i mądrość; dobra żona i matka to
kobieta wykształcona i inteligentna.
Doceniana jest też rola kobiet
w krzewieniu religii pierwszym
człowiekiem, prócz Mahometa, który
przyjął islam, była jego żona
Chadidża. Duchowe i materialne
wsparcie, jakiego udzieliła ona
propagatorowi nowej religii, jest
bardzo wysoko oceniane przez
muzułmanów. W sprawach wiary
panuje w islamie egalitaryzm,
z jednym może wyjątkiem wyżej
cenieni są ludzie bardzo pobożni.
Pobożność otwiera bramy raju, bez
względu na płeć. Wprawdzie jest
osobny raj dla kobiet i osobny dla
mężczyzn, ale zarówno pobożny
muzułmanin, jak i pobożna
muzułmanka trafią tam po śmierci.
Teoria, że według islamu kobieta nie
ma duszy, jest jednym
z nieprawdziwych, choć szeroko
rozpowszechnionych, negatywnych
stereotypów na temat tej kultury.
Islam, inaczej niż stara tradycja
w chrześcijaństwie, nie obwinia
kobiety o wygnanie pierwszych ludzi
z raju. W doktrynie muzułmańskiej
Adam i Ewa popełnili grzech odejścia
od Boga wspólnie.
Do obowiązków żony należy
zaspokajanie potrzeb seksualnych
męża, na tyle, by mógł prowadzić
moralne życie w poczuciu stabilizacji
i aby z tego związku narodziły się
dzieci. Dla mężczyzny bardzo duże
znaczenie ma to, by żona darzyła go
szacunkiem, w przeciwnym razie
małżeństwo nie odniesie sukcesu.
Mężczyzna zazwyczaj stara się
zdobyć autorytet i na szacunek
zasłużyć. Autorytet męża może
podważyć ignorowanie potrzeb lub
próśb żony, toteż mężczyzna stara
się je spełniać, jeśli nie
przekraczają granic rozsądku.
Mężczyzna powinien obdarzać żonę
należytym szacunkiem, traktując ją
w sposób łagodny i delikatny. Islam
dopuszcza kary cielesne w stosunku
do żony, ale zaleca traktować je
jako ostateczność. Zastrzega się, że
w żadnym razie mężczyzna nie
powinien bić żony na tyle mocno, by
miała ślady owego bicia na ciele.
Jest jeden werset Koranu, w którym
zezwala się mężowi na stosowanie
kary cielesnej, aczkolwiek co jest
ogromnie ważne tylko w przypadku
takich zachowań, które mogą
wywołać nushuz, czyli rebelię.
Chodzi o aroganckie zachowanie
żony wobec męża lub permanentną
odmowę współżycia małżeńskiego
(nie zaś wyjątkową spowodowaną
złym samopoczuciem żony).