koniczyna7902

Ja tez

Jak już wspomnieliśmy wcześniej, prorocy zostali posłani do każdego narodu i plemienia, aby wzmocnić wiarę człowieka w Boga, przypomnieć mu jego wrodzoną skłonność do wielbienia Go oraz wzmocnić autentyczność codziennych znaków zsyłanych nam przez Wszechmogącego. Choć wiele nauk proroków zostało zniekształconych, część z tego co pozostało wskazuje nam co jest dobre, a co złe. Na przykładzie dziesięciu przykazań, które znajdują się w Torze jak i w książeczce do nabożeństwa chrześcijan, odzwierciedlają one istnienie w Księgach Objawionych praw zakazujących pewnych czynów jak np.: morderstwa, kradzieży i cudzołóstwa w większości społeczeństw.

WIARA W BOGA Możemy sobie zadać poniższe pytanie: Czy można mieć nadzieję, że cała ludzkość uwierzy w Boga Jedynego biorąc pod uwagę różnorodność środowisk, społeczeństw i kultur? Ażeby uznać ludzi za wierzących w Najwyższego muszą oni najpierw Go poznać. Koran naucza nas, że ludzkość posiada ową świadomość istnienia Boga w swej duszy która jest częścią ich natury z jaką człowiek został stworzony. W surze Al-A'raaf (Koran 7:172-173) Bóg powiedział, że gdy stworzył Adama wraz z jego potomkami, zadał im pytanie odnośnie swojej boskości a oni poświadczyli następującymi słowami: {Czy Ja nie jestem waszym Panem? Oni powiedzieli: Tak! Zaświadczamy} Bóg Wszechmogący wytłumaczył dlaczego kazał zaświadczyć ludziom, że jest On Stworzycielem i Jedynym prawdziwym Bogiem godnym uwielbienia. Powiedział On: {Abyście nie powiedzieli w Dniu Zmartwychwstania: Nie dbaliśmy o to!} (Koran 7:172) Innymi słowy, nie mieliśmy pojęcia, że Ty Boże jesteś naszym Bogiem. Nikt nam nie powiedział, że mamy wielbić wyłącznie Ciebie. Bóg pouczył ludzkość w wypadku, gdyby mieli oni w zamiarze potem powiedzieć: {Albo abyście nie powiedzieli: Przecież nasi ojcowie przedtem byli bałwochwalcami, a my byliśmy ich potomstwem. Czy Ty więc wytracisz nas za to, co czynili ci, którzy poszli za fałszem?} (Koran 7:173) Tak więc każde dziecko rodzi się z naturalną wiarą w Boga w sercu. Ta wrodzona skłonność do wielbienia tylko Jego zwie się po arabsku fitra. Gdybyśmy pozostawili dziecko samemu sobie, uwielbiałoby ono Boga na swój sposób, lecz dzieci ulegają wpływom wszystkiego tego, co je otacza, widzialnego czy też nie. Prorok (pokój z nim i błogosławieństwo Allaha) poinformował nas, że Bóg przekazał: „Stworzyłem moje sługi na dobrej drodze, lecz diabły ich z niej zwiodły. Prorok Muhammad (pokój z nim i błogosławieństwo Allaha) powiedział również: „Każde dziecko rodzi się w stanie fitra, jednak jego rodzice czynią z niego żyda, chrześcijanina czy zaratusztrianina. (Al-Buchari i Muslim) Dziecko poddaje się prawom fizycznym, które Bóg ustanowił w naturze, a jego dusza uznaje w sposób naturalny, że Bóg jest jego Panem i Stworzycielem. Później jego rodzice nakłaniają go, aby podążało ich drogą, a w pierwszych etapach swego życia jest ono zbyt słabe, aby stawić opór, sprzeciwić się woli rodziców. Religia, którą dziecko przyjmuje w tym stadium życia jest częścią otrzymanej przez niego tradycji i edukacji. Bóg nie ukarze go za to, ani nie obarczy odpowiedzialnością za czyny. W czasie swego życia człowiek, od dzieciństwa aż do śmierci, doświadcza znaków od Boga niezależnie od tego w jakiej części świata się znajduje; doświadcza ich także poprzez swoją duszę, a wszystko po to, by mógł sobie zdać sprawę, że jest tylko jeden prawdziwy Bóg (Allah). Gdyby ludzie byli uczciwi wobec samych siebie, odrzucili swe fałszywe bóstwa i szukali Allaha, ich droga ku temu stałaby się łatwiejsza. Jeśli jednak odrzucają oni ciągle znaki dane im przez Boga i pozostają przy swoich wierzeniach, ciężko jest im znaleźć wyjście. Na przykład w południowo-wschodnim regionie amazońskiej dżungli w Ameryce Południowej, a dokładniej mówiąc w Brazylii, prymitywne plemię zbudowało nową strzechę dla swego głównego idola zwanego Skwatch reprezentującego w ich oczach najwyższego Boga wszelkiego stworzenia. Młody mężczyzna, który kłaniał się przed nim, określając go swoim stworzycielem i zaopatrzycielem. Zobaczywszy jak stary pies wchodzi do strzechy i sika na idola, rozgniewał się. Przegoniwszy psa ze świątyni i uspokoiwszy się zrozumiał, że idol ten nie mógł być stworzycielem wszechświata. Bóg musi być gdzieś indziej. Został postawiony więc przed poważnym wyborem poszukiwaniu Boga lub pozostania przy kłamliwej wierze swego plemienia. Nawet jeśli wydaje nam się to dziwne, Bóg zesłał znak temu młodemu mężczyźnie; znak ujawniający, że wielbiony przez niego idol nie jest bogiem.

UNIWERSALNOŚĆ ISLAMU Skoro konsekwencje wierzeń w idole są tak poważne, prawdziwa religia musi być zrozumiała i w zasięgu każdego człowieka, a nie ograniczona do danego ludu, epoki, czy miejsca. Dla wierzącego, aby mógł on wstąpić do raju, nie mogą istnieć warunki takie jak chrzest lub wiara w człowieka stworzonego przez Boga w celu zbawienia świata itd. Według głównej zasady islamu, znajdują się korzenie uniwersalności ów religii. Kiedy człowiek zdaje sobie sprawę, że Bóg jest jeden, i że należy oddzielić Stworzyciela od Jego stworzenia; kiedy decyduje się poddać Bogu, staje się muzułmaninem ciałem i duszą i ma szanse wejścia do raju. Tak też każdy, w każdym momencie, w każdym miejscu na świecie może zostać muzułmaninem, wyznawcą islamu, musi tylko otworzyć swoje serce i odrzucić kult stworzenia. Uznanie Jedynego Boga i podporządkowanie się Jego woli wymaga od nas dokonania wyboru pomiędzy dobrem a złem. Wybór taki pociąga za sobą odpowiedzialność, człowiek będzie sądzony za swoje ówczesne decyzje musi więc zrobić wszystko co w jego mocy, aby czynić dobro i unikać zła. Głównym dobrem jest wielbienie Boga Jedynego, zaś złem jest wielbienie Jego stworzenia. Jest o tym mowa w Koranie: {Zaprawdę, ci, którzy uwierzyli, ci, którzy wyznają judaizm, chrześcijanie i sabejczycy, i ci, którzy wierzą w Boga i w Dzień Ostatni i którzy czynią dobro, wszyscy otrzymają nagrodę u swego Pana; i nie odczują żadnego lęku, i nie będą zasmuceni!} (Koran 2:62) {Gdyby zachowywali Torę i Ewangelię, i to, co im zostało zesłane od ich Pana, to z pewnością żywiliby się i z tego, co jest ponad nimi, i z tego, co jest pod ich stopami. Wśród nich są ludzie, którzy zachowują umiarkowanie, lecz wielu z nich jakże źle czyni!} (Koran 5:66)

Pierwszą rzeczą, z którą powinniśmy się zapoznać jest znaczenie słowa islam. Słowo to nie pochodzi od imienia osoby jak to jest w przypadku chrześcijaństwa (od Jezusa, pokój z nim), buddyzmu (od Gotamy Buddy), konfucjanizmu (od Konfucjusza), czy marksizmu (Karola Marksa). Islam nie pochodzi też od nazwy plemiennej jak w przypadku judaizmu (od plemienia Judy), czy hinduizmu (od hindusów). Islam jest prawdziwą religią Boga (po arabsku: Allaha), a jego nazwa odzwierciedla główną zasadę tej religii, oznacza bowiem całkowite podporządkowanie się woli Boga. Słowo arabskie islam oznacza więc podporządkowanie się, poddanie się woli Jedynego, a ten kto poddaje się Jego woli nazywany jest muzułmaninem. Inne znaczenie słowa islam to pokój, który jest konsekwencją poddania się woli Boga. Islam nie jest więc nową religią, którą stworzył w siódmym wieku w Arabii prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), lecz prawdziwą religią Boga w swej, ostatecznej formie. Islam jest religią pochodzącą od Adama, pierwszego człowieka i zarazem pierwszego proroka Bożego, jak również religią wszystkich proroków posłanych do ludzkości. Nazwa tej religii nie została więc stworzona jak widać przez ludzi, lecz przez samego Boga, który w ostatnim Swoim objawieniu adresowanym do ludzkości wspomina właśnie o niej. Bóg mówi w Koranie: {Dzisiaj udoskonaliłem dla was waszą religię i obdarzyłem was w pełni Moją dobrocią; wybrałem dla was islam jako religię.} (Koran 5:3) {A od tego, kto poszukuje innej religii niż islam, nie będzie ona przyjęta; i on w życiu ostatecznym będzie w liczbie tych, którzy ponieśli stratę.} (Koran 3:85) {Abraham nie był żydem ani chrześcijaninem, lecz był szczerze wierzącym hanifem, całkowicie poddanym, i nie był on z liczby bałwochwalców.} (Koran 3:67) Nigdzie w Biblii nie znajdziemy fragmentu, w którym Bóg zwraca się do jednego z narodów pomijając inny, kierując swoje przesłanie tylko i wyłącznie do ludu mojżeszowego lub chrystusowego. Co więcej, Jezus nie zwał się Chrystusem gdyż słowo Chrystus pochodzi od greckiego słowa christos, które oznacza namaszczony. Słowo to jest greckim tłumaczeniem z hebrajskiego i pochodzi od słowa mesjasz, zaś imię Jezus, jest łacińskim uproszczeniem hebrajskiego imienia Joszua. W celu uproszczenia będę jednak nazywał proroka Joszuę (pokój z nim) Jezusem. Jak wszyscy prorocy przed nim, Jezus wzywał ludzi do podporządkowania się woli Boga czyli przyjęcia islamu. Bóg przestrzegł ludzkość przed wielbieniem fałszywych bóstw, owoców ludzkiej wyobraźni. Według Nowego Testamentu Jezus nauczał modlitwy: Niech będzie wola twoja jako w niebie tak i na ziemi. Oznacza to jednym słowem podporządkowanie się woli Najwyższego. PRZESŁANIE ISLAMU Jest więc esencją wielbienia Jedynego Boga, Allaha i odrzucenie wszelkiego kultu osób, miejsc czy rzeczy. Skoro wszystko jest stworzeniem boskim, można powiedzieć, że islam wzywa do odrzucenia kultu stworzenia a zaprasza do wielbienia wyłącznie Stworzyciela, Tylko Najwyższy jest godny czci. Jeśli człowiek będzie się modlił do bóstw zmaterializowanych jak na przykład do drzewa i jego modlitwa zostanie wysłuchana, nie znaczy to, że owo drzewo odpowiedziało na modlitwę. Jak wiemy Bóg jest niewidzialny, ale nie oznacza to, że jest on owym drzewem. Niektórym wydaje się to jasne, lecz dla wielbiących bożków jest niezrozumiałe. Tak samo modlitwy adresowane do Jezusa, Buddy, Kryszny, Świętego Krzysztofa czy nawet Muhammada nie czynią z nich bogów, gdyż Bóg jest tylko jeden Allah. Jezus, syn dziewicy Marii (pokój z nimi) nigdy nie nakazał swym uczniom, aby go wielbili, lecz nakazał im wielbić Boga, Swego Pana i Stwórcę: {I oto powiedział Bóg: O Jezusie, synu Marii! Czy ty powiedziałeś ludziom: Bierzcie mnie i moją matkę za dwa bóstwa, poza Bogiem? On powiedział: Chwała Tobie! Nie do mnie należy mówić to, do czego nie mam prawa. Jeślibym ja tak powiedział, Ty przecież wiedziałbyś o tym. Ty wiesz, co jest w mojej duszy, a ja nie wiem, co jest w Twojej. Zaprawdę, Ty dobrze znasz rzeczy ukryte.} (Koran 5:116) Jezus nie wielbił samego siebie, lecz wielbił Boga, jak poucza o tym Koran w pierwszej surze Otwierającej (Al-Faatiha) słowami: {Oto Ciebie czcimy i Ciebie prosimy o pomoc} (Koran 1:5) Bóg w Koranie powiedział również: {Powiedział wasz Pan: Wzywajcie Mnie, a ja was wysłucham! Zaprawdę, ci, którzy są zbyt dumni, by Mi oddawać cześć - wejdą do Gehenny, poniżeni!} (Koran 40:60) Należy zauważyć, że głównym przesłaniem islamu jest odróżnienie Boga od Jego stworzenia. Wszechmocny Bóg nie jest Swym własnym stworzeniem bądź jego częścią, tak samo Jego stworzenie nie jest Nim, ani nie stanowi części Jego samego. Może wydawać się to jasne, lecz wielbione przez człowieka stworzenie Boże zamiast samego Boga wynika w dużej mierze z nieznajomości tego zagadnienia. Błędna wiara zakładająca, że Bóg jest obecny w Swym stworzeniu lub że Jego boskość jest bądź była obecna w niektórych aspektach Jego stworzenia przyczyniła się do kultu stworzenia. Przesłaniem islamu skierowanym do wszystkich proroków Allaha jest wielbienie wyłącznie Boga. W Koranie Bóg powiedział: {Posłaliśmy do każdego narodu posłańca: Czcijcie Boga i unikajcie bałwochwalstwa!} (Koran 16:36) Kiedy spytamy bałwochwalców dlaczego kłaniają się przed bożkami stworzonymi przez nich samych, usłyszymy odpowiedź, że nie wielbią rzeźby z kamienia lecz Boga, którego ona przedstawia. Utrzymują oni, że kamienny idol jest tylko sposobem umożliwiającym zbliżenie się do Boga, a nie samym Bogiem. Ten, kto twierdzi, że Bóg obecny jest w Jego własnym stworzeniu w pewien sposób akceptuje ten argument bałwochwalców. Lecz ten, kto rozumie główne przesłanie islamu i jego konsekwencje nigdy nie dopuści do siebie takiej myśli, nawet gdyby wydawało się to jak najbardziej racjonalne. Ci, którzy w różnych epokach uznawali się za bóstwa często bazowali na mylnym założeniu zakładającym obecność Boga w człowieku. Utrzymywanie, że Bóg jest obecny w każdym z nich jest błędną interpretacją przesłania Bożego. Tak też ci, którzy zakładali że dany człowiek ze względu na swoje nienaganne postępowanie w życiu doczesnym powinien nosić miano świętego, byli w błędzie i rozsiewali fałszywą wiarę wśród ludzi wierzących. Ten, kto rozumie przesłanie islamu i jego konsekwencje nigdy nie zgodzi się na czczenie człowieka i nazywanie go Bogiem jak to ma miejsce w przypadku Jezusa (pokój z nim). Religia Allaha jest wezwaniem do wielbienia Stworzyciela i odrzucenia kultu idoli. Oto znaczenie częściowe znaczenie szahady: {La ilaaha illa Allah - nie ma boga, jak tylko Bóg!} (Koran 47:19) Głoszenie go i szczera wiara w nie zapewnia Raj. Zostało to przekazane przez ostatniego proroka islamu, który powiedział: {Ten, kto mówi: Nie ma boga prócz Allaha i umiera wierząc w to, wejdzie do Raju} (Al-Bukhari i Muslim, według Abu Dharra) Wyznanie wiary (szahada) polega na poddaniu się Jedynemu Bogu, posłuszeństwie tylko i wyłącznie Jemu i odrzuceniu każdej formy politeizmu. PRZESŁANIA FAŁSZYWYCH RELIGII Jest to wiadome wszem i wobec, że istnieje mnóstwo sekt, religii, filozofii i ruchów; wszystkie one uważają się za jedyną, dobrą i prawdziwą drogę. Jak więc rozpoznać, która z nich jest właściwą, a może wszystkie one są? Aby znaleźć odpowiedź wystarczy przymknąć oko na powierzchowne różnice pomiędzy naukami głoszonymi przez różne religie i skoncentrować się na sednie sprawy czyli złożeniu, czy do którego wzywają one w sposób pośredni, czy też bezpośredni. Wszystkie fałszywe religie dzielą ten sam pogląd odnośnie naszego Stwórcy. Jedne utrzymują, że wszyscy ludzie są bogami, inni że pewni ludzie byli bogami bądź ich manifestacją pomijając fakt że Bóg Jest Jeden, inni wierzą, że natura odzwierciedla Boga, bądź że Bóg jest owocem ludzkiej wyobraźni. Można więc stwierdzić, że podstawowym przesłaniem fałszywych religii jest zezwolenie na wielbienie Najwyższego poprzez Jego stworzenie. Zapraszają one człowieka do wielbienia stworzenia wprowadzając w błąd wierzących. Na przykład, prorok Jezus wzywał swych uczniów do wielbienia Boga, lecz ci, którzy dzisiaj uważają się za jego uczniów, wzywają ludzi do wielbienia Jezusa, twierdząc, że był on Bogiem! Budda zaś był reformatorem, wprowadził pewną liczbę nowych założeń do wierzeń indyjskich. Nigdy nie twierdził on, że jest bogiem, ani nie namawiał swych uczniów do czynienia z niego przedmiotu kultu. Natomiast dziś większość buddystów z poza terytorium Indii uważa go za manifestację Boga i kłania się przed idolami uczynionymi na jego podobieństwo. Koncentrując się na przesłaniu religii, staje się widoczna błędna wersja co do samego Boga. Czytamy w Koranie: {Ci, których wy czcicie, poza Nim, to są tylko imiona, którymi wy ich nazwaliście - wy i wasi ojcowie. Bóg nie zesłał z nimi żadnej władzy. Sąd należy tylko do Boga. On rozkazał; abyście czcili tylko Jego. To jest religia prawdziwa, lecz większość ludzi nie wie. (Koran 12:40) Utrzymując. że wszystkie religie nauczają dobra, po co więc dochodzić, która jest tą prawdziwą. Odpowiedź jest prosta, wszystkie fałszywe religie źle interpretują prorocze przesłanie Jezusa, zakładając że jest on Stworzycielem we własnej osobie! Takie mniemania odnoszące się do kultu stworzenia są największym grzechem, jaki człowiek może popełnić, gdyż zaprzeczają celowi samego Stwórcy. Człowiek został stworzony, aby wielbić Jedynego Boga jak nas informuje Bóg w Koranie: {I stworzyłem dżiny i ludzi tylko po to, żeby Mnie czcili.} (Koran 51:56) Ten, kto na łożu śmierci pozostaje bałwochwalcą wybrał już swój los w przyszłym życiu. Chciałbym podkreślić, że nie jest to opinia wykreowana przez człowieka lecz fakt ogłoszony przez Boga w Jego ostatnim objawieniu. Czytamy w Koranie: {Zaprawdę, Bóg nie przebacza tym, którzy Jemu dodają współtowarzyszy, podczas gdy On przebacza, komu chce, mniejsze grzechy. A kto dodaje Bogu współtowarzyszy, ten wymyślił grzech ogromny.} (Koran 4:48 i 4:116) UNIWERSALNOŚĆ ISLAMU Skoro konsekwencje wierzeń w idole są tak poważne, prawdziwa religia musi być zrozumiała i w zasięgu każdego człowieka, a nie ograniczona do danego ludu, epoki, czy miejsca. Dla wierzącego, aby mógł on wstąpić do raju, nie mogą istnieć warunki takie jak chrzest lub wiara w człowieka stworzonego przez Boga w celu zbawienia świata itd. Według głównej zasady islamu, znajdują się korzenie uniwersalności ów religii. Kiedy człowiek zdaje sobie sprawę, że Bóg jest jeden, i że należy oddzielić Stworzyciela od Jego stworzenia; kiedy decyduje się poddać Bogu, staje się muzułmaninem ciałem i duszą i ma szanse wejścia do raju. Tak też każdy, w każdym momencie, w każdym miejscu na świecie może zostać muzułmaninem, wyznawcą islamu, musi tylko otworzyć swoje serce i odrzucić kult stworzenia. Uznanie Jedynego Boga i podporządkowanie się Jego woli wymaga od nas dokonania wyboru pomiędzy dobrem a złem. Wybór taki pociąga za sobą odpowiedzialność, człowiek będzie sądzony za swoje ówczesne decyzje musi więc zrobić wszystko co w jego mocy, aby czynić dobro i unikać zła. Głównym dobrem jest wielbienie Boga Jedynego, zaś złem jest wielbienie Jego stworzenia. Jest o tym mowa w Koranie: {Zaprawdę, ci, którzy uwierzyli, ci, którzy wyznają judaizm, chrześcijanie i sabejczycy, i ci, którzy wierzą w Boga i w Dzień Ostatni i którzy czynią dobro, wszyscy otrzymają nagrodę u swego Pana; i nie odczują żadnego lęku, i nie będą zasmuceni!} (Koran 2:62) {Gdyby zachowywali Torę i Ewangelię, i to, co im zostało zesłane od ich Pana, to z pewnością żywiliby się i z tego, co jest ponad nimi, i z tego, co jest pod ich stopami. Wśród nich są ludzie, którzy zachowują umiarkowanie, lecz wielu z nich jakże źle czyni!} (Koran 5:66) WIARA W BOGA Możemy sobie zadać poniższe pytanie: Czy można mieć nadzieję, że cała ludzkość uwierzy w Boga Jedynego biorąc pod uwagę różnorodność środowisk, społeczeństw i kultur? Ażeby uznać ludzi za wierzących w Najwyższego muszą oni najpierw Go poznać. Koran naucza nas, że ludzkość posiada ową świadomość istnienia Boga w swej duszy która jest częścią ich natury z jaką człowiek został stworzony. W surze Al-A'raaf (Koran 7:172-173) Bóg powiedział, że gdy stworzył Adama wraz z jego potomkami, zadał im pytanie odnośnie swojej boskości a oni poświadczyli następującymi słowami: {Czy Ja nie jestem waszym Panem? Oni powiedzieli: Tak! Zaświadczamy} Bóg Wszechmogący wytłumaczył dlaczego kazał zaświadczyć ludziom, że jest On Stworzycielem i Jedynym prawdziwym Bogiem godnym uwielbienia. Powiedział On: {Abyście nie powiedzieli w Dniu Zmartwychwstania: Nie dbaliśmy o to!} (Koran 7:172) Innymi słowy, nie mieliśmy pojęcia, że Ty Boże jesteś naszym Bogiem. Nikt nam nie powiedział, że mamy wielbić wyłącznie Ciebie. Bóg pouczył ludzkość w wypadku, gdyby mieli oni w zamiarze potem powiedzieć: {Albo abyście nie powiedzieli: Przecież nasi ojcowie przedtem byli bałwochwalcami, a my byliśmy ich potomstwem. Czy Ty więc wytracisz nas za to, co czynili ci, którzy poszli za fałszem?} (Koran 7:173) Tak więc każde dziecko rodzi się z naturalną wiarą w Boga w sercu. Ta wrodzona skłonność do wielbienia tylko Jego zwie się po arabsku fitra. Gdybyśmy pozostawili dziecko samemu sobie, uwielbiałoby ono Boga na swój sposób, lecz dzieci ulegają wpływom wszystkiego tego, co je otacza, widzialnego czy też nie. Prorok (pokój z nim i błogosławieństwo Allaha) poinformował nas, że Bóg przekazał: „Stworzyłem moje sługi na dobrej drodze, lecz diabły ich z niej zwiodły. Prorok Muhammad (pokój z nim i błogosławieństwo Allaha) powiedział również: „Każde dziecko rodzi się w stanie fitra, jednak jego rodzice czynią z niego żyda, chrześcijanina czy zaratusztrianina. (Al-Buchari i Muslim) Dziecko poddaje się prawom fizycznym, które Bóg ustanowił w naturze, a jego dusza uznaje w sposób naturalny, że Bóg jest jego Panem i Stworzycielem. Później jego rodzice nakłaniają go, aby podążało ich drogą, a w pierwszych etapach swego życia jest ono zbyt słabe, aby stawić opór, sprzeciwić się woli rodziców. Religia, którą dziecko przyjmuje w tym stadium życia jest częścią otrzymanej przez niego tradycji i edukacji. Bóg nie ukarze go za to, ani nie obarczy odpowiedzialnością za czyny. W czasie swego życia człowiek, od dzieciństwa aż do śmierci, doświadcza znaków od Boga niezależnie od tego w jakiej części świata się znajduje; doświadcza ich także poprzez swoją duszę, a wszystko po to, by mógł sobie zdać sprawę, że jest tylko jeden prawdziwy Bóg (Allah). Gdyby ludzie byli uczciwi wobec samych siebie, odrzucili swe fałszywe bóstwa i szukali Allaha, ich droga ku temu stałaby się łatwiejsza. Jeśli jednak odrzucają oni ciągle znaki dane im przez Boga i pozostają przy swoich wierzeniach, ciężko jest im znaleźć wyjście. Na przykład w południowo-wschodnim regionie amazońskiej dżungli w Ameryce Południowej, a dokładniej mówiąc w Brazylii, prymitywne plemię zbudowało nową strzechę dla swego głównego idola zwanego Skwatch reprezentującego w ich oczach najwyższego Boga wszelkiego stworzenia. Młody mężczyzna, który kłaniał się przed nim, określając go swoim stworzycielem i zaopatrzycielem. Zobaczywszy jak stary pies wchodzi do strzechy i sika na idola, rozgniewał się. Przegoniwszy psa ze świątyni i uspokoiwszy się zrozumiał, że idol ten nie mógł być stworzycielem wszechświata. Bóg musi być gdzieś indziej. Został postawiony więc przed poważnym wyborem poszukiwaniu Boga lub pozostania przy kłamliwej wierze swego plemienia. Nawet jeśli wydaje nam się to dziwne, Bóg zesłał znak temu młodemu mężczyźnie; znak ujawniający, że wielbiony przez niego idol nie jest bogiem. Jak już wspomnieliśmy wcześniej, prorocy zostali posłani do każdego narodu i plemienia, aby wzmocnić wiarę człowieka w Boga, przypomnieć mu jego wrodzoną skłonność do wielbienia Go oraz wzmocnić autentyczność codziennych znaków zsyłanych nam przez Wszechmogącego. Choć wiele nauk proroków zostało zniekształconych, część z tego co pozostało wskazuje nam co jest dobre, a co złe. Na przykładzie dziesięciu przykazań, które znajdują się w Torze jak i w książeczce do nabożeństwa chrześcijan, odzwierciedlają one istnienie w Księgach Objawionych praw zakazujących pewnych czynów jak np.: morderstwa, kradzieży i cudzołóstwa w większości społeczeństw. Tak więc moje pytanie jest następujące: czy człowiek nie powinien ich przestrzegać ze strachu przed nie wpuszczeniem go do Raju ? Muszę tutaj przypomnieć, że tak czy inaczej każda dusza będzie musiała odpowiedzieć za swoje uczynki przed Bogiem bądź być potępiona na wieki. Wychwalajmy Boga, naszego Pana, żeby nas błogosławił, zachował od złego i sprowadził na prostą drogę. Chwała i wdzięczność Allahowi, Panu światów. Pokój i błogosławieństwo Jego prorokowi Muhammadowi, jego rodzinie, towarzyszom, i tym, którzy wiernie podążają za jego naukami.

1. Jedną z podstawowych zasad ustanowionych w Koranie jest prawo do wyboru religii przez człowieka: {Nie ma przymusu w religii.} . W związku z tym islam kładzie nacisk na fakt, że wiara człowieka w islam lub odrzucenie jej to kwestia, która zależy od wolnej woli i szczerego przekonania człowieka. Mówi o tym ten oto werset Koranu: {Przeto kto chce, niech wierzy, a kto nie chce, niech nie wierzy!} . W wersetach Koranu Allah zwrócił uwagę Proroka na ten fakt i podkreślił, iż był on jedynie Posłańcem, którego obowiązkiem było przekazać Boskie Przesłanie (Posłanie) i że nie miał żadnej władzy, by zmuszać ludzi siłą do przyjęcia islamu. Zostało to jasno wyrażone w wersetach: {Czy ty potrafisz zmusić ludzi do tego, żeby stali się wierzącymi?} , {Przypominaj więc, bo ty jesteś tylko napominającym, a nie jesteś żadnym ich władcą.} , {A jeśli oni się odwrócą...- to My przecież nie posłaliśmy ciebie jako ich stróża; do ciebie należy tylko przekazanie (Posłania)} . Wyjaśniają one, że Święta Księga muzułmanów stanowczo zabrania zmuszania kogokolwiek do przyjęcia islamu. 2. Islam określił kierunek, w którym mają podążać muzułmanie, zapraszając ludzi do wiary w islam oraz sposób jej szerzenia. Sposób zachęcania do przyjęcia islamu został określony w następujących wersetach: {Wzywaj ku drodze twego Pana z mądrością i pięknym napomnieniem! Rozmawiaj z nimi w najlepszy sposób!} oraz: {Przemawiajcie do ludzi uprzejmie!} W Koranie jest ponad sto dwadzieścia wersetów, które podkreślają, iż podstawową zasadą, jakiej powinni przestrzegać muzułmanie, zapraszając innych do wiary w islam, jest spokojne i łagodne przekonywanie ich, a następnie umożliwienie im podjęcia samodzielnej decyzji o przyjęciu lub nie islamu. Po podboju Mekki Prorok zwrócił się do ludzi (w Mekce) tymi słowy: „Teraz jesteście wolni. i nie zmuszał ich do przyjęcia islamu pomimo swego rozstrzygającego zwycięstwa. 3. Muzułmanie nigdy nie zmusili żadnego żyda ani chrześcijanina do przyjęcia islamu, a Umar bin Al-Khattab, drugi prawowierny kalif, zapewnił ludność Jerozolimy, że ich życie, kościoły i krzyże nie zostaną zniszczone na rzecz jego wiary. Po emigracji z Mekki Prorok zapisał w pierwszej konstytucji Medyny, że żydzi byli narodem żyjącym z muzułmanami i że uznawał ich prawo do wyznawania ich wiary. 4. W książce pt. „Allah is completely different, niemiecka orientalistka Sigrid Hunke obala zarzut, jakoby islam szerzono mieczem. Autorka pisze: „Tolerancja Arabów odegrała istotną rolę w szerzeniu islamu, w przeciwieństwie do fałszywych twierdzeń, iż był on szerzony ogniem i mieczem, które są niesprawiedliwymi i niesprawdzonymi oskarżeniami przeciwko islamowi. Pisze również: „Chrześcijanie, żydzi, sabejczycy i poganie przyjmowali islam z własnej, wolnej i nieprzymuszonej woli. Dobrze znany jest również fakt, że muzułmańskie wojska nie najechały południowej Azji ani zachodniej Afryki, albowiem islam rozprzestrzenił się i rozkwitł na tych ziemiach kiedy podróżowali do nich muzułmańscy kupcy. (...) Ludność tych dalekich krajów zobaczyła na własne oczy postępowanie, zasady moralne i sposób, w jaki muzułmanie traktowali innych i skutkiem tego przyjmowali islam z własnej woli. II. CZY ISLAMSKIE PODBOJE BYŁY FORMĄ KOLONIZACJI? 1. Islamskie podboje nie były w żadnym wypadku formą kolonizacji. Kolonizacja polega na grabieży dóbr i okupowanego kraju. Lekceważy również rozwój jego gospodarki, kultury i cywilizacji. Historia zaświadcza o tym, że muzułmańscy zdobywcy nigdy nie byli niesprawiedliwi, a ich rządy zawsze opierały się o sprawiedliwość i tolerancję. Andaluzja, kraj europejski, kwitła za panowania muzułmanów, rozwijała się pomyślnie we wszystkich dziedzinach życia i przewyższała inne kraje europejskie pod każdym względem skutkiem postępu kulturowego i naukowego wprowadzonego przez Arabów. To samo odnosi się do każdego kraju pod panowaniem Arabów. Wciąż możemy oglądać zabytki architektury i inne przejawy islamskiej cywilizacji. 2. Podatek, jaki naniesiono na mieszkańców zajętych ziem był podatkiem, który płacili w celu zapewnienia ochrony przez państwo islamskie przed wrogami. Ten, kto zaciągnął się w szeregi wojska, był natychmiastowo zwalniany z tego finansowego obowiązku. Sir Thomas Arnold stwierdził, że chrześcijańskie plemię Al-Dżaradżma zamieszkujące okolice Antiochii żyło w pokoju z muzułmanami, przyrzekło im sojusz w czasie pokoju, a w wypadku wojny walkę po ich stronie pod warunkiem zwolnienia z trybutu. Walka na drodze Allaha w celu zdobycia łupów wojennych jest zabroniona w islamie i uznana za przestępstwo. Pewnego razu zapytano Proroka o jego opinię na temat osoby, która walczy na drodze Allaha w celu zdobycia łupów wojennych. Odpowiedział: „Boska nagroda zostanie mu odmówiona. Powtórzył to dwa razy, czyli razem trzy w celu uwydatnienia ważności tej sprawy. 3. Zarzut, iż podbój muzułmański był formą kolonizacji ze względów ekonomicznych jest próbą ukrycia kolonizacji, jakiej Zachód dokonał wobec krajów islamskich w ostatnich czasach. Istnieje wielka różnica między tym pierwszym a tym ostatnim, a oto przykład, który jako jeden z wielu powinien wyjaśnić tę sprawę. Układ pokojowy zawarty między Khalid bin Al-Walid i mieszkańcami miast został podpisany niedaleko Al-Hira i głosił: „Jeśli my, muzułmanie będziemy was ochraniać od waszych wrogów, wy będziecie płacić podatek; jeśli nie, wtedy jesteście z niego zwolnieni. Kiedy muzułmanie nie byli w stanie zapewnić ochrony zajętym syryjskim miastom podczas kalifatu Umara bin Al-Khattab, drugiego kalifa, po tym, jak cesarz Herakliusz przygotował wielką armię, by zaatakować muzułmanów, Khalid bin Al-Walid napisał do ich mieszkańców: „Ponieważ cesarz Herakliusz zgotował wielką armię, by nas zaatakować, musimy stawić mu czoła i nie będziemy w stanie was chronić, wobec czego zwracamy wam wasze pieniądze. Jeśli Allah da nam zwycięstwo, warunki układu pokojowego pozostaną bez zmian. III. JAKA BYŁA POSTAWA ISLAMU WOBEC STAROŻYTNYCH CYWILIZACJI I CZY ISLAM BYŁ WINNY PODPALENIU BIBLIOTEKI ALEKSANDRYJSKIEJ? 1. Stwierdzenie, że muzułmanie nie szanowali starożytnych cywilizacji to fałszywy i niesprawiedliwy zarzut. W rzeczywistości korzystali z pozytywnych aspektów tych cywilizacji i przetłumaczyli wiele greckich, perskich i indyjskich ksiąg na arabski, wierząc, że dziedzictwo ludzkości obejmuje umiejętności, doświadczenie i nauki różnych nacji i wszystkie powinny być używane dla korzyści ludzkiej. Stąd wypowiedź Proroka: „Szukajcie wiedzy choćby w Chinach, która oznacza, że należy szukać wiedzy nawet w kraju, który nie wyznaje naszej wiary i nawet gdyby miał się on znajdować na drugim krańcu świata, ponieważ Chiny w tamtym czasie uważane były za najodleglejsze miejsce na ziemi. 2. Muzułmański filozof Ibn Ruszd tak wyjaśnił muzułmańską postawę wobec starożytnych cywilizacji: „Religia Islamu ponagla nas do czytania książek cywilizacji, które nas poprzedziły pod warunkiem, że ich celem było prowadzenie ludzi ku prawdzie, za którą nasza wiara nakazuje nam podążać. To obejmuje użycie naszej mocy rozumowania i pojmowania w studiowaniu wszystkich stworzeń. Potem dodał: „Musimy studiować i rozumieć, co napisali w swych księgach. Potem do nas należy zaakceptowanie tego, co jest zgodne z naszymi wierzeniami i bycie im wdzięcznymi. Aczkolwiek to, co nie jest zgodne z naszymi wierzeniami, nie powinno nas zmylić i powinniśmy to odrzucić, ostrzec innych przed tym i nie potępiać ich za to w żaden sposób. 3. Faktem historycznym jest, iż muzułmanie nie wzniecili ognia w Bibliotece Aleksandryjskiej. Ten niesprawiedliwy i bezpodstawny zarzut został im przypisany przez wrogów islamu, którzy rozpowszechnili tę pogłoskę i ta utwierdziła się w ludzkich umysłach, jakby była dowiedzionym faktem. To fałszywe oskarżenie zostało rozpropagowane w XII w. n.e. skutkiem agresywnej postawy krzyżowców i jest powtarzane do dnia dzisiejszego pomimo autentycznych dowodów przedstawionych przez obiektywnych historyków, którzy je (oskarżenie) obalili. Zarzut zrodził się z pomówienia wobec drugiego prawowiernego kalifa, Umara Ibn al-Khattab o wydanie rozkazu podpalenia Biblioteki. Oskarżono go również o to, że powiedział, iż jeśli książki znajdujące się w bibliotece zawierały to, co zostało zapisane w Koranie, były przydatne, a jeśli zawierały rzeczy sprzeczne z treścią Koranu - należało je zniszczyć. Bez cienia wątpliwości udowodniono, że Umar nigdy czegoś takiego nie powiedział. Innym zarzutem, tak samo fałszywym i niesprawiedliwym, jest, iż arabscy muzułmanie używali książek z biblioteki na opał do publicznych łaźni przez sześć miesięcy. 4. W książce „Allah is completely different Sigrid Hunke przedstawia udokumentowane dowody na to, że Arabowie wkroczyli do Aleksandrii w 642 r. n.e. i że w Egipcie nie istniała wtedy żadna biblioteka, ponieważ została spalona i zniszczona wieki przed tą datą. Dodaje również, że nie było żadnych publicznych łaźni w Egipcie w tamtym czasie. Sigrid Hunke stwierdza, że stara biblioteka przyłączona do akademii założonej przez Ptolomeusza Pierwszego ok. 300 r. p.n.e. została spalona w 47 r. n.e., kiedy Juliusz Cezar oblegał miasto. Później biblioteka została odbudowana przez Kleopatrę, która wyposażyła ją w książki z Bergamun. 5. Początek zorganizowanej destrukcji Biblioteki Aleksandryjskiej miał miejsce w III w. n.e. Cesarz Karakal zawiesił działalność Akademii, a fundamentaliści religijni podpalili ją, uznawszy za przejaw pogaństwa. W roku 391 patriarcha Teofil otrzymał pozwolenie od Cesarza Teodozjusza na zniszczenie tego, co zostało z Akademii i podpalenie przyłączonej biblioteki, która w tamtym czasie zawierała trzy tysiące zwojów, w celu założenia kościoła i klasztoru na jej miejscu. Zniszczenia biblioteki dokonano ponownie w V w. podczas ataku na pogańskich uczonych i ich miejsca kultu. Wyżej wymienione fakty dowodzą, że zarzuty podpalenia Biblioteki Aleksandryjskiej były rozpowszechnione w celu wykrzywienia wizerunku islamu tak, by muzułmanie wydali się być wrogami nauki i cywilizacji, kiedy w rzeczywistości byli całkowicie niewinni przestępstwa, jakie im zarzucono. IV. JAKA JEST PRAWDA O MUZUŁMAŃSKICH WOJNACH (DŻIHADZIE)? Świat zachodni źle zinterpretował walkę muzułmanów wobec agresji jako Świętą Wojnę. Prawda jest taka, że islam nie uznaje terminu Święta Wojna. Islam uznaje wojnę za sprawiedliwą lub niesprawiedliwą. Słowo dżihad pochodzi od terminu dżuhd, które oznacza robić największy wysiłek i dzieli się na dwa rodzaje wysiłku: duchowy i walkę w wojnie usprawiedliwionej i sprawiedliwej. Pierwszy duży wysiłek zwany jest Większym Dżihadem, poprzez który staramy się odeprzeć wszelkie zło, pokusę i oczyścić duszę z wad, szczególnie takich jak zazdrość, zawiść i nienawiść, by w ten sposób zasłużyć sobie na Miłosierdzie Allaha. Druga forma dżihadu znana jest jako Mniejszy Dżihad i oznacza walkę w wojnie sprawiedliwej i słusznej. Słuszna i sprawiedliwa wojna według prawa islamu to wojna obronna, której celem jest odparcie ataku wroga lub napaści, a te oto wersety Koranu zezwalają muzułmanom na zwalczanie wrogów, którzy ich atakują: {Wolno walczyć tym, którzy doznali krzywdy} oraz: {Zwalczajcie na drodze Boga tych, którzy was zwalczają, lecz nie bądźcie najeźdźcami. Zaprawdę; Bóg nie miłuje najeźdźców!} Wersety te dowodzą, że pomimo zezwolenia na walkę w obronie własnej, muzułmanie zostali ostrzeżeni przed przekraczaniem reguł obrony własnej i dopuszczania się wykroczeń. Werset pozwalający muzułmanom atakować tych, którzy ich atakują mówi: {A jeśli ktoś odnosi się wrogo do was, to i wy odnoście się wrogo do niego, podobnie jak on odnosi się wrogo do was.} Najwyższa niechęć islamu do walki i rozlewu krwi jest oczywista, a walka w obronie własnej jest dozwolonym wyjątkiem. {Przepisana wam jest walka, chociaż jest wam nienawistna.} Tak więc, atakowanie innych nie jest dozwolone w islamie. Mimo iż dżihad oznacza walkę w obronie wiary i muzułmanów, nie ogranicza się jedynie do udziału w bitwie, wojnie. Obejmuje dżihad majątkiem, myślą lub innymi środkami, które pomagają odeprzeć atak czy napaść, w celu ochrony islamskiej wspólnoty i wiary, jaką wyznaje. Zasada ta jest usankcjonowanym prawem każdego narodu i została zaaprobowana przez międzynarodowe układy w czasach współczesnych. Jeśli muzułmanie dowiedzą się, że ich wróg pragnie pokoju i wyraża wolę zaniechania wszelkich form agresji, islam nakazuje muzułmanom przystać na jego prośbę. Zostało to ustanowione w następującym wersecie Koranu: {A jeśli oni skłonią się do pokoju, to i ty się ku niemu skłoń i zaufaj Bogu!} Ponadto islam wzywa do pokojowej koegzystencji z innymi oraz dobrej woli wobec nich pod warunkiem, że nie atakują muzułmanów. Koran zaleca muzułmanom traktować ludzi uczciwie, sprawiedliwie i życzliwie: {Bóg nie zabrania wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali z powodu religii ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych!} . Zatem celem islamu jest rozpowszechnienie i ustanowienie pokoju i tolerancji między ludźmi i zalecanie im współpracy między sobą dla dobra rodzaju ludzkiego. Dlatego zarzuty, jakie znajdziemy w międzynarodowych środkach masowego przekazu, że islam to religia głosząca agresję, ekstremizm, fanatyzm i terroryzm są oskarżeniami absolutnie nieusprawiedliwionymi, nieposiadającymi żadnych podstaw w islamie. Wręcz przeciwnie, islam jest religią miłosierdzia i sprawiedliwości. Wyjaśnimy to bardziej szczegółowo w kolejnych rozdziałach. V. JAKA JEST POSTAWA ISLAMU WOBEC FANATYZMU I TERRORYZMU? Islam jest przeciwny jakiejkolwiek formie fanatyzmu i w związku z tym nie zaleca swym wyznawcom dogmatyzmu. Co więcej, nie ma na to w źródłach islamu, tj. Koranie i Tradycji Proroka żadnych dowodów. Wezwanie do przyjęcia islamu, jak zostało przekazane w Koranie, opiera się na mądrym i elokwentnym zaproszeniu, a taki postępek nigdy nie może być uznany za przejaw fanatyzmu: {Wzywaj ku drodze twego Pana z mądrością i pięknym napomnieniem! Rozmawiaj z nimi w najlepszy sposób!} . Sam Prorok powiedział do pogan Mekki, którzy nie chcieli przyjąć islamu: {Wy macie waszą religię, a ja mam moją religię.} . Jeśli chodzi o Boskie religie objawione przed islamem, muzułmanom nakazana jest wiara w Proroków, którzy poprzedzili Muhammada i jest ona istotnym elementem wiary islamu. Następujący werset Koranu głosi: {Powiedzcie: „My wierzymy w Boga i w to, co nam zostało zesłane, i w to, co zostało zesłane Abrahamowi, Ismailowi i Izaakowi, Jakubowi i pokoleniom; i w to, co zostało dane prorokom od ich Pana. My nie robimy żadnej różnicy między nimi i poddajemy się Jemu całkowicie.} Mówi on, że nie może istnieć dyskryminacja między prorokami, a tolerancja ta nie znajduje porównania w żadnej innej religii. Jak można taką religię pomawiać o fanatyzm? Islam wzywa ludzi do zjednoczenia i życia razem w przyjaźni i sympatii pomimo różnic, jakie między nimi istnieją: {O ludzie! Oto stworzyliśmy was z mężczyzny i kobiety i uczyniliśmy was ludami i plemionami, abyście się wzajemnie znali.} . W podobny sposób islam wyraźnie zaprasza swych wyznawców do życia w pokoju z nie-muzułmanami, jak jasno wynika z tego wersetu: {Bóg nie zabrania wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali z powodu religii ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych!} Islam zaleca muzułmanom wybaczenie tym, którzy ich krzywdzą: {Uprzejmie słowa i przebaczenie są lepsze niż jałmużna, po której następuje obraza} Poza tym, Islam zaleca muzułmanom wychodzić naprzeciw krzywdzie z życzliwością w nadziei, że wróg może stać się przyjacielem: {Dobry czyn i zły czyn nie są równe. Odsuwaj więc gorszy czyn tym, co jest lepsze. Wtedy ten, który jest tobie wrogiem, będzie jak bliski przyjaciel.} Prorok powiedział: „Głoście dobrą nowiny i radosne wieści i nie odpychajcie, nie zrażajcie ludzi. Jest to wyraźne wezwanie do odrzucenia fanatyzmu, który rodzi nienawiść, podczas gdy głoszenie dobrych nowin i radosnych wieści jest oznaką tolerancji i łagodności. Ponieważ islam potępia fanatyzm i ekstremizm, konsekwentnie potępia również terroryzm oraz terroryzowanie i zabijanie ludzi. W rzeczywistości atak na jedną jedyną osobę uznawany jest przez islam jako atak na całą ludzkość: {Ten, kto zabił człowieka, który nie popełnił zabójstwa i nie szerzył zgorszenia na ziemi, czyni tak, jakby zabił wszystkich ludzi} W związku z tym, oskarżanie islamu o terroryzm jest zarzutem całkowicie bezpodstawnym. Gdyby nawet jacyś muzułmanie byli fanatykami, czy nawet terrorystami, nie oznacza to, ze na islam spada ciężar odpowiedzialności za ich czyny. Jest niezwykle istotnym rozróżnienie między tolerancyjnymi naukami i prawymi zasadami islamu a nieodpowiedzialnym i fanatycznym (zajadłym) zachowaniem niektórych muzułmanów. Wszyscy musimy brać pod uwagę, że zajadłość i fanatyzm nie ograniczają się do wyznawców jednej religii, że terroryzm stał się zjawiskiem i problemem międzynarodowym i cały współczesny świat jest tego świadkiem. Jak więc można winić wiarę islamu za uniwersalne zjawisko terroryzmu, które istnieje między wyznawcami wszystkich religii? VI. CZY ISLAM ZACHĘCA DO EKSTREMIZMU I PRZEMOCY? Islam jest wiarą miłosierdzia i tolerancji, propagującą sprawiedliwość i pokój. Islam chroni wolność, honor i godność człowieka. To nie są slogany, ale zasady, na których zbudowany jest islam. Allah Wszechmogący wysłał Swego Proroka Muhammada: {tylko jako miłosierdzie dla światów} Prorok Muhammad powiedział również: „Zostałem wysłany by udoskonalić wysokie wartości moralne. Islam daje człowiekowi wolność wyboru, nawet w kwestii wyboru wiary w Allaha lub odrzucenia jej: {Przeto kto chce, niech wierzy, a kto nie chce, niech nie wierzy!} Zaproszenie do przyjęcia islamu opiera się na przekonywaniu ludzi poprzez głoszenie, nauczanie ich w sposób łagodny i przyjazne dyskusje, nie stosując siły ani przymusu. Wiara islamu nakazuje muzułmanom sprawiedliwość i tolerancję, zabrania niesprawiedliwości, tyranii, zepsucia i złych uczynków, a zaleca odpieranie zła dobrem: {Odsuwaj więc gorszy czyn tym, co jest lepsze.} Kiedy Prorok Muhammad zwyciężył nad ludnością Mekki, wybaczył im pomimo ich uprzedniej niesprawiedliwości i prześladowań, jakich się dopuścili wobec niego i jego towarzyszy; powiedział im: „Jesteście całkowicie wolni. Istnieje wyraźna kompatybilność między wiarą islamu a pokojem. W języku arabskim obydwa słowa: islam i salaam (to ostatnie oznacza pokój) mają takie samo pochodzenie. Allah Wszechmogący opisuje Siebie w Koranie jako Pokój. Muzułmańskie pozdrowienie jest również pozdrowieniem pokoju, wciąż przypominającym, iż pokój jest jednym z głównych celów, które powinno się zawsze mieć na względzie. Każdy muzułmanin kończy swe modlitwy pięć razy dziennie pozdrowieniem pokoju przekazywanym połowie świata po jego prawej stronie, a potem powtarza to drugiej połowie po lewej stronie. Z wyżej wymienionych faktów jasno wynika, że islam jest wiarą miłującą pokój i skutkiem tego niemożliwym jest, by nawoływał do przemocy, fanatyzmu, zajadłości, terroryzmu, czy jakiejkolwiek formy napadania na ludzi czy ich własność. Islamskie przepisy i główne zasady dotyczące ochrony praw człowieka obejmują prawo do życia, rodziny, wierzeń, myśli i własności. Islam zabrania jakiejkolwiek formy agresji, napaści wobec innych do tego stopnia, że ogłasza, iż atak na jedną jednostkę gatunku ludzkiego jest uznany za atak na całą ludzkość i wyrażone to jest w tym wersecie: {Ten, kto zabił człowieka, który nie popełnił zabójstwa i nie szerzył zgorszenia na ziemi, czyni tak, jakby zabił wszystkich ludzi. A ten, kto przywraca do życia człowieka, czyni tak, jakby przywracał do życia wszystkich ludzi.} W ten sposób każda jednostka reprezentuje ludzkość, a troska islamu o zachowanie i ochronę ludzkości przejawia się w szacunku, jaki każdy człowiek okazuje innym ludziom, respektując ich wolność, godność i wszystkie ich prawa jako ludzi. Jedna z wypowiedzi Proroka oznajmia, że zabronione jest muzułmaninowi rozlewać krew, kraść dobra i znieważać honor innego muzułmanina. Inny przekaz od Proroka głosi, że ktokolwiek terroryzuje wierzącego w Boga nie umknie przed terrorem Dnia Sądu. Islam wzywa do pokojowej koegzystencji między narodami i nakazuje muzułmanom traktować nie-muzułmanów sprawiedliwie i uczciwie, jak mówi werset Koranu: {Bóg nie zabrania wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali z powodu religii ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych!} Odpowiedzialność za zachowanie bezpieczeństwa członków każdej wspólnoty musi być dzielona przez wszystkich we wspólnocie. Branie na siebie razem odpowiedzialności jest jedynym sposobem, by zapewnić bezpieczeństwo i stabilność w obliczu zagrożenia ze strony zepsucia i deprawacji. Inna z wypowiedzi Proroka porównuje nas wszystkich do grupy ludzi, którzy ciągnęli losy, by ustalić miejsce, które zajmą na pokładzie statku. Jedni zostali na pokładzie, inni zeszli do środka. Kiedy ci w środku chcieli wody do picia, weszli na górę do ludzi na pokładzie i powiedzieli im, że mogą pozyskać wodę robiąc dziurę w dnie statku, która była ich własną częścią, a w ten sposób nie naruszą pokładu i nie zaszkodzą ludziom na nim. Gdyby ludzie na pokładzie pozwolili im na to, wszyscy by zginęli, a gdyby ich przed tym powstrzymali, uniknęliby zatonięcia.