Rucia70

A kto jej szuka?

Ale ja nie jestem łysa.

No co tam? Co tam? Nie jestem łysa.

witam witam o zdrówcio was pytam

cóz za historia, rodem z brazylijskich seriali

trolu, piszesz tu swoja bografie?

no czekam...jakos slabo ci idzie...

bo sucz to sucz

do tego zawołaj 7 krasnoludków i rutkowskiego

i vice versa

Buhahaha, jak go szlak trafia, że się dobrze bawie jegoi kosztem Buhahaha

Albo idź się na/je/bać do baru Nurek.

BYłam dobra,wierna,bezinteresowna,stała w uczuciach,opiekuncza i co dzis z tego mam?dostałam od facetów same kłamstwa,przemoc,depresje i życie w biedzie ,teraz mimo ze w zwiazku zyje samotnie i choć cierpie bo samotnosc jest strasznym stanem,wole zyc tak niz probować i sparzyc sie kolejny raz,lepsze takie zycie niz zycie u boku kogos i nastawianie się na ciągłe rozczarowania,ból ,bycie okłamywana...dzisiaj zaden z facetów którym oddałam serce nie zainteresuje sie nawet moim stanem zdrowia,nie zapyta czy czy czegos nie potrzebuje,nie poda szklanki herbaty nie mówiąc o prezentach czy kwiatach,ktorych juz nawet nie oczekuję,a potem wszedzie piszą ze kobiety patrza na tych z kasą,ustawionych itd prawda jest taka ze nie potraficie dbac o kobiete,nie potrafciie docenic tego kogo macie obok dopiero jak wam sie trafi jakas wyrachowana ladcznica podnosicie krzyk jak to wam zle

Samotność boli. Bardzo. Mam 25 lat i nigdy nie miałam chłopaka, przyjaciela/przyjaciółki, bliskiej osoby. Nie jestem toksyczną, chimeryczną kobietą o odrzucającej osobowości. Raczej nieśmiała i starająca się nie narzucać innym. Brak bliskości, wsparcia, ciepła od drugiej osoby wydrążą jakoś człowieka i pozostawia jałowym z poczuciem bycia bezwartościowym. Nie ma się z kim podzielić smutkiem, szczęściem, obawami, nadziejami, pójść na spacer, porozmawiać o obejrzanym filmie, przeczytanej książce, o zwykłych codziennych sprawach. Zabrzmi to pewnie idiotycznie, ale zauważyłam że coraz częściej wizualizuje sobie kogoś bliskiego i "towarzyszy" mi on w życiu, w myślach prowadzę z nim rozmowy. Jeśli macie przyjaciół, partnerów, bliskich dbajcie o nich i o tą relację. Wiadomo nikt nie jest idealny i nie ma idealnych relacji, ale naprawdę bliskie osoby wzbogacają bardzo wasze życie. Kiedyś czytałam że niektóre gatunki zwierząt stadnych, bez przytulania i więzi ze stadem - umierają. Wierzcie mi, że z człowiekiem może być podobnie.

Mężczyzna po czterdziestce, który nie oswoił się tym, że nie pozostaje w związku, będzie automatycznie czuł pociąg do młodszych kobiet. Ich młodość i brak doświadczenia sprawią bowiem, że on poczuje się nagle bardzo kompetentny i silny. Z drugiej strony kobiety w wieku dwudziestukilku lat często mają skłonność do mężczyzn starszych od siebie i dysponujących siłą czy władzą. Są oni bowiem bardziej dojrzali niż ich rówieśnicy. Pociągają ich, zwłaszcza te, którym brak poczucia bezpieczeństwa, szukają więc kogoś, kto im w życiu pomoże.

Albo o pogodzie, albo o nim samym. Druga osoba i jej sprawy w ogóle go nie interesują.

Rozmawa z nim musi toczyć się ciągle na temat jak to była żona go skrzywdziła.

Ani oczytany. Czy niezwykle empatyczny.

Mój kolega wążący prawie sto kg przy wzr. 170 cm (o którym jest zresztą niniejszy wątek) powiedział, że mężczyzna taki jak on może być, ale kobieta powinna być szczupła. A to zwykły rozwodzący się 40paro latek.

A ile jest na świecie takich Ernestine?

Kobiety po 40. czują się niewidzialne! Jak się czuje kobieta po czterdziestce? Nieatrakcyjnie. Tak przynajmniej wynika z sondażu przeprowadzonego niedawno na zlecenie firmy Clarivu Total Vision Correction. Przepytano 2 tysiące pań po 40. roku życia, które zgodnie oświadczyły: w tym wieku mężczyźni przestają nas zauważać, otoczenie przestaje się z nami liczyć, a my same przestajemy w siebie wierzyć...

Wazę już 72,5 kg i nadal nikogo nie zapoznałam :(

Który by uważał, że powinnam mu sprzatać, prać i gotować. To nie dla mnie.

Jeśli nie mogę z nim porozmawiać o niczym, a jedynie o pogodzie, to wole być sama.

Choćby był piękny jak laleczka.