Maria Magdalena.

Kazdego ranka budzę się i na nowo walczę, choć nieraz chciałam sie poddać, czuję się ciągle zmęczona i niewyspana, ale mysli nie zawsze dają spać.

kici-kici, dokładnie! rano i wieczór. J budzę się nawet o 6, nie mogę spać, o jedzeniu nie wspomnę, częst myślę o śmierci. Nikt tu chyba tego nie napisał, ale ja myślałam o tym, niestety.

Też bym odpisała natychmiast. Czarodzieju, my jesteśmy w tej sytuacji jak Ty, wcale nie jest nam łatwiej tylko dlatego ze jesteśmy babkami. Chciałabym, żeby wszystkim nam szczęśliwie się ułożyło.

Mysza----> początek Twojej historii jest taki jak u mnie, jakbym widziała siebie! Mi wszyscy mówią ze niewyobrażaja sobie nas osobno, ale co z tego? On mnie nie kocha. Nie chcę się łudzić że to chwilowe, że mamy szanse... czuję ze nie. A to dopiero dwa tygodnie, czy po miesiącu jest lepiej?

Póltorej tyg. Misia------->To on odezwał się pierwszy?

Zazdroszczę Ci Twojego szczęścia, Misia, ale tak pozytywnie. Daj mi radę co robić żeby nie zwariować, jak Ty sobie radziłaś?

Ja to wiem ale on jeszcze nie:)

Ktoś napisał \" pozwól miłości odejść, jeśli Cię kocha, sama wróci\" , to prawda mam nadzieję. Ja też nie umiem się nie odzywać, ale muszę. Nie możemy narzucać im siebie, żebrać o miłość, tak nie wolno. Trzeba znaleść zajęcie dla głowy i myśli.

Oglądałam tylko film, napisz czy książka dobra. Jak pisałam mi najtrudniej jest rano- otwieram oczy i muszę się zmusić do wstania, oraz wieczorem - te dwie chwile są najgorsze. Wtedy czuję się najbardziej samotna. W dzień wynajduję sobie zajęcia, żeby nie myślec i jakoś dzień zleci.

Też nie potrafiłabym się umówić. Właśnie- milczeć, nie odzywać się pierwsza, ugryść się w rękę, gdy sięga po telefon. Uda się, uda się!

Grze, a myślałaś zeby umówić się z kimś innym, dać mu do zrozumienia, że może Cię stracić na dobre?

Grze, a myślałaś o tym żeby umówić się z kimś innym, dać mu poczuć że może coś stracić ?

Widzieliście się? I jak było? Natia---> no właśnie, wchodzą do tego różne czynniki.

No właśnie, a kiedyś to ja byłam na \"nie\", starał się o mnie około roku, zanim coś poczułam. Też kiedyś mi się wydawało że skoro się kochamy to wszystko powinno się samo ułożyć. Ale nie ma tak łatwo.

Mój jeśli mogę tak napisać też chce coś poczuć, a ja mogę jedynie czekać. Wiem że martwi się o mnie, dzwonił spytać czy jem, czy nie zrobię nic głupiego itd.

O,jesteś. Myślałam że jesteś facetem, nie wiem czemu. Ja świeżo po rozstaniu. Napewno im dłuższy czas od rozstania tym łatwiej.

grze nie ma, to i ja uciekam do obowiązków. Trzymaj się grze.

Trochę lepsze niz rano, ogólnie staram się trzymać. A u Ciebie?

Ja jestem, może być?

na szczęście karta mi się skończyła, a jak oddać stacjonarny?:) Bądźmy silni. Zajrzę jeszcze jutro, pozdrawiam Was ciepło.

To dopiero tydzień i dwa dni, wczoraj oddałam mu pierścionek zaręczynowy, nie chciał go wziąść. Mówił że pięknie wyglądam. Byłam przygotowana ze to koniec, ale on zaproponował przyjaźń. Najtrudniej jest niezadzwonić.

Już od dwóch tygodni widziałam że coś jest nie tak, miał takie smutne oczy, a dotąd zawsze rozmawialiśmy o naszych problemach. Nawet myślałam, że chodzi o inną, ale to nie to. Ma mętlik w głowie, nie wie co czuje:( Wyprowadził się, tzn. wziął kilka rzeczy a jeszcze więcej zostawił. On chce poczekać aż zatęskni, mam dać mu czas. Narazie znów jesteśmy tylko przyjaciółmi.

Jak przeżyć dzień, szczególnie poranki i wieczory, kiedy straszy obok pusta poduszka? :(

Widzę, że jest tu topik dla mnie, pozwolicie że wpadnę? Też jestem porzucona, bylismy razem 8 lat, czy ktoś tu ma taki staż? Niedługo mieliśmy się pobrać, nick mam z topiku z przygotowań ślubnych.

:(