Poniższy tekst dedykuję wszystkim Paniom, którym jest trudno zrozumiec drugiego człowieka.
Pomóżmy sobie!
Co to jest depresja?
Nastrój, czyli ogólny ton emocji rozciągający się pomiędzy szczęściem a smutkiem, jest jednym z elementów reakcji organizmu na rzeczywistość. Na ogół reakcja ta przybiera postać adekwatną do znaczenie bodźca. To, co korzystne, budzi pozytywne emocje (zadowolenie, szczęście, radość), to zaś co niekorzystne, budzi emocje negatywne (smutek, przygnębienie, rozpacz). Jednak odpowiedź emocjonalna psychiki na otoczenie nie jest prostą funkcją znaczenia bodźców. Informacje docierające do mózgu ulegają skomplikowanym procesom przetwarzania, których efektem są m.in. emocje. Zatem nasz nastrój jest uzależniony co najmniej od dwóch elementów: otoczenia oraz procesów przetwarzania informacji o nim. Obniżenie nastroju może spowodować zarówno czynnik zewnętrzny - negatywne wydarzenie, jak i wewnętrzny - sposób przetwarzania informacji, który prowokuje wystąpienie negatywnych emocji. Przykładem pierwszej sytuacji może być utrata osoby bliskiej powodująca żałobę lub tęsknotę. Nastrój taki, jeśli przybiera formę i rozmiar patologiczny, nazywamy depresją reaktywną. Jeśli źródło tkwi w człowieku, a zatem mamy do czynienia z drugą ze wspomnianych sytuacji, mówimy o depresji endogennej. Na depresję choruje dwukrotnie więcej kobiet niż mężczyzn. Średni wiek początku tej choroby to 40 lat. Nieco większe ryzyko zachorowania występuję wśród krewnych pierwszego stopnia osób chorych na depresję. Istotne znaczenie mają też takie czynniki jak alkoholizm jednego z członków rodziny oraz utrata jednego z rodziców (zwłaszcza przed 13 r. życia). Nie zaobserwowano różnic w zachorowalności uzależnionych od rasy. Depresja nieco częściej występuje w niższych warstwach socjoekonomicznych. Należy pamiętać, że depresja jest chorobą. Wynikają z tego dwie ważne konsekwencje. Po pierwsze, nie jest depresją każde obniżenie nastroju, a jedynie jego patologiczne formy. Po drugie, depresję, jak każdą chorobę, można i należy leczyć. Długotrwałe obniżenie nastroju wpływa niekorzystnie nie tylko na samopoczucie chorego, ale także na jego stosunki z otoczeniem, wydajność w pracy, zdolność do zajmowania się sobą i swoją rodziną, itp. Wystąpienie epizodu depresyjnego, który nie zostanie poddany właściwemu oddziaływaniu terapeutycznemu, pociąga za sobą niejednokrotnie takie zmiany w sytuacji chorego, które podtrzymują lub pogłębiają jego stan.
Viga, Mania50,Graacja,może kobieta dojrzała---------> miłej nocy!
