niviska33

Choroba psychiczna członka rodziny to zazwyczaj temat tabu- czasem jest ukrywana a czasem ignorowana. U mojego męża w rodzinie choroba psychiczna teściowej była (tak mi się wydaje) ignorowana- wszyscy tłumaczyli jej dziwne zachowanie ciężkim charakterem. Ja od początku widziałam, że coś jest z nią nie tak- nigdy nie miałam z nią bliskiego kontaktu ani też nigdy nie porozmawiałam na tematy inne niż dyplomatyczne. W końcu doszło do tego, że kompletnie straciła kontakt z rzeczywistością i wylądowała w szpitalu psychiatrycznym. Od tamtej pory (minęło już jakieś 5 lat) regularnie tam przebywa, bo nie bierze leków. Mój mąż bardzo się tym przejmuje i nie może pogodzić z faktem, że nie ma normalnej rodziny. Ja ograniczam kontakty z teściową do minimum (jeżdżę tylko w święta), bo nie mam o czym z nią rozmawiać i ogólnie wizyty u niej są bardzo sztywne i dziwne. Jednocześnie mam z tego powodu wyrzuty sumienia, bo mężowi zapewne jest przykro, że jeździ tam sam, podczas gdy do mojego taty jeździmy razem. Zbliżają się święta i znowu będę musiała tam jechać i robić dobrą minę do złej gry, co pozbawia mnie jakiejkolwiek radości ze świąt, bo jestem osobą, która nie lubi udawać. Czy ktoś też ma taki problem z chorą teściową? Jakie macie relacje? Spotykacie się czy odpuszczacie? Nie mam z kim o tym porozmawiać :(

Niestety w takiej sytuacji nic się nie da zrobić dopóki mama nie będzie zagrażała swojemu lub czyjemuś życiu Takie mamy prawo. A do lekarza sama po leki nie pójdzie, bo na pewno uważa się za osobę zdrową. Przerabiałam już te tematy i bardzo współczuję

Jest totalnie obojętna na mnie i mojego męża, a jednocześnie wywiera na niego naciski, żeby ciągle ją odwiedzał (mieszkamy 30km od niej). Nigdy nam w niczym nie pomogła i nie interesowała się nami, a tylko dokładała problemów. Nie da się z nią normalnie porozmawiać, bo albo od razu zmienia temat albo mówi tylko o sobie. Jak ktoś nie miał do czynienia z osobą chora psychicznie to może nie mieć wyobrażenia jak wygląda kontakt z kimś takim, a raczej jego brak.