vistula2

Wniosek o oddalenie nakazu zapłaty ze względu na przedawnienie Zgodnie z art. 117-125 k.c. zgłaszam zarzut przedawnienia w stosunku do roszczeń Nova Centrum Edukacyjne Sp. z o. o. w związku z odstąpieniem od umowy. Zgodnie z Art. 118. termin przedawnienia dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi 3 lata. Termin ten należy liczyć od dnia odstąpienia od umowy. Art. 119. Terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną. Zgodnie z art. 117 § 2 k.c., wnoszę o oddalenia powództwa. Uchwalono nowelizację ustawy PSW, która weszła w życie 1 października 2014 r. Akt uchylił dotychczasowy art. 160 ust. 3, a umowa o warunkach odpłatności za studia została uregulowana w nowym art. 160a, który w ust. 7 stanowi, że roszczenia wynikające z umowy przedawniają się z upływem 3 lat

W 2010 roku zerwałem umowę z CE Nova i od tamtego momenty Nova skierowała swoje ale do sądu, a teraz mam jeszcze dodatkowo komornika dzięki tej właśnie szkole. Myślałem że CE Nova może domagać się roszczeń za zerwanie umowy ale tak nie jest, CE Nova nie ma takiego prawa jeśli wystąpiła zwłoka w wykonaniu zobowiązania. ZWŁOKA W WYKONANIU ZOBOWIĄZANIA ART. 491 § 1 KC W ZW. Z ART. 476 KC – PRZESŁANKA WYKONANIA USTAWOWEGO ODSTĄPIENIA OD UMOWY. Realizacja umownego prawa odstąpienia następuje poprzez złożenie jednostronnego oświadczenia woli przez stronę uprawnioną (art. 61 KC). Skorzystanie z prawa odstąpienia stanowi uprawnienie kształtujące. Umowa nie wywołuje skutków prawnych ex tunc. Umowa uważana jest za niezawartą. Strony powinny sobie zwrócić wszystko, co świadczyły na podstawie tej umowy. Strona, któreodstąpiła od umowy wzajemnej może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, ale również naprawienia szkody. •„Artykuł 494 k.c. określa prawa i obowiązki wyłącznie tej strony umowy wzajemnej, która od umowy odstępuje. Nie jest on więc materialnoprawną podstawą do dochodzenia roszczenia odszkodowawczego przez drugą stronę umowy wzajemnej” (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 1998 r. I CKN 410/97). •„Żadna ze stron nie może po wygaśnięciu umowy na skutek odstąpienia od niej dochodzić roszczeń przewidzianych w umowie. Strony po odstąpieniu od umowy mogą mieć tylko roszczenia przewidziane w art. 494 k.c.” – wyrok SN z 3 grudnia 2004 r., IV CK 340/04. •Art. 494 KC znajduje zastosowanie nawet, gdy przyczyna odstąpienia wynika z przepisów szczególnych. „Artykuł 494 k.c. reguluje zasady rozliczenia stron w związku z odstąpieniem przez jedną z nich od umowy wzajemnej. Przyczyna odstąpienia może wynikać z regulacji ogólnych (art. 491 i nast. k.c.) oraz z licznych przepisów szczególnych, które wprost lub pośrednio odwołują się do tych unormowań (por. art. 560 § 2k.c.) (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 października 2010 r. IV CSK 112/10). – Art. 494 KC reguluje roszczenia, jakie przysługuje jedynie stronie, która odstąpiła od umowy a nie jej kontrahentowi. Skutek odstąpienia od umowy wzajemnej (art. 494 KC): 1.zwrot świadczeń w naturze (jeśli niemożliwy, wówczas zwrot równowartości świadczenia – wykluczone wzbogacenie); 2.naprawienie szkody (art. 471 KC, art. 361 § 2 KC, wyłączenie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu); szkoda: straty + utracone korzyści. „W razie odstąpienia od umowy o dzieło na podstawie art. 640 k.c. żadna ze stron nie może dochodzić roszczeń wynikających z tej umowy – ponieważ takie roszczenia im nie przysługują; strony po odstąpieniu mogą mieć tylko roszczenia przewidziane w art. 494 k.c.” – Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2004 r. IV CK 340/04.