LvciferAvgvstvs

istnieją pewne schematy w budowie ludzkiej psychiki które można odnieść do statystycznej większości. nie da się potwierdzić na drodze naukowej tej konstrukcji jaką jest jaźń, ale na podstawie obserwacji można wyróżnić pewne elementy wyłaniające się z niej i bardzo często ten proces przebiega podobnie u większości ludzi. koleżanka może nie bezpośrednio ale w tonie sugerującym pisze o jakiejś jedności. psychika ludzka to nie jest całość w znaczeniu elementarnym, jest więcej niż pewne że składa się na nią wiele elementów.

brutalna prawda jest taka że jeśli chcę się zatrzymać kobietę przy sobie to małego fallusa prawie nie da się niczym nadrobić. może operacja powiększania, ale to też nie będzie działało jeśli stosunek seksualny mamy już za sobą. tylko w przypadku gdy nie było jeszcze stosunku seksualnego operacja coś daje, bo można ją przemilczeć. w innym wypadku widmo małego członka będzie zawsze gdzieś z tyłu głowy.

bo nie wiem do którego elementu mojej wypowiedzi odnosiłaś się pisząc o doświadczeniu subiektywnym.

zwłaszcza że wybudzenie z braku świadomości jest bardzo nagłe i odrywająca od doświadczenia. dodatkowo możliwość jakiegokolwiek wspomnienia co potencjalnie mogło się dziać zamiast pustki i zostało zepchnięte do podświadomości rozmył sen który nastąpił prawie tuż po oderwaniu.

oczywiście że to spekulacja i niekoniecznie u każdego stan braku świadomości musi oznaczać pustkę, to by musiało być sprawdzone na drodze eksperymentu naukowego. a co do śmierci - gwarantuję ci, nastąpi.

bardziej shopenstulejkę.

nie, sen w odróżnieniu od narkozy ma mały stopień zachowania świadomości.

to już jest czysta pycha, ale może wynikać z twojego niewłaściwego pojmowania tego czym jest duch sam w sobie, bo nie ma czegoś takiego jak duch przypisany do jednostki ludzkiej. masz zeitgeist - ducha czasu, weltgeist - ducha świata i wiele innych duchów. człowiek faktycznie jest nawiedzany przez te duchy, ale nie jest nimi. jest bardziej narzędziem dla tych duchów które poprzez niego dokonują ekspresji samych siebie w postaci sztuki. a jednak, za sprawą prostej chemii sama doświadczyłaś będąc pod wpływem narkozy tego czego nie ma.

no nie, świadomość to jest tylko układ nerwowy i jego funkcje poznawcze. co niby sprawia że duch jest przykuty do ciała? nic takiego nie ma miejsca, duch jest wolny, to wola jest zniewolona przez determinizm rzeczywistości, a wola to nie duch. ale wracając do tematu, już wczoraj o tym pisałem ale skasowali mi nitkę - moim zdaniem życie to jest tylko umieranie, dążenie do stanu ostatecznego którym jest śmierć. ciekawi mnie tylko co skłania człowieka do tego że tak bardzo wzbrania się przed śmiercią, to jest prawdziwy problem. co sprawia że człwiek jest na tyle głupi w swojej naturze że pozwala za sprawą nadziei na coś innego niż śmierć tworzyć i uciekać w paskudne iluzje tego że jest coś innego poza śmiercią ostateczną w wyniku której następuje usunięcie świadomości i pustka.

zewnętrzny świat traci znaczenie gdy nie ma punktu odniesienia w postaci perspektywy. tak długo jak świadomość istnieje faktycznie stan pustki nie może zaistnieć, ale cała materia dąży właśnie do tego aby tę świadomość wymazać. co sprawia że uznajesz ten stan materii za niewłaściwy i wymagający zmiany? czy to wynika z niemożności zaakceptowania tego że być może to świadomość jest skazą na twarzy tego świata?

i jakim innym określeniem niż nicość chcesz opisać stan braku świadomości?

byłaś kiedyś pod narkozą?

to który poziom gęstości teraz masz? a gdzie w materialności absolutnej stan pierwotny braku całkowitego czyli kompletna ciemność się mieści?

zastanawiam się jak chcesz być "jednością z bogiem" bez doświadczenia śmierci, skoro w jednolitym bogu to doświadczenie się znajduje.

ah to ego, te śmieszne kombinacje i gimnastyki, byle nie ulec dezintegracji.